Yeni İbadet Salonları İnşa Ediliyor

Yeni Büro binasının inşası bitmek üzereyken kardeşler dikkatlerini başka acil bir ihtiyaca yönelttiler: İbadet Salonları. 1999 yılında Japonya’dan Nobuhiko ve Aya Koyama geldi. Nobuhiko, Büroda bir İbadet Salonu İnşa Masası kurulmasına yardımcı oldu. Şöyle anlatıyor: “Biraderler olarak cemaatler için tüm ülkede ibadet yerleri araştırarak işe başladık; bunun için bazen otobüs, uçak, motosiklet, bisiklet ve tekneyle yolculuk ettik, bazen de yürüdük. Birçok bölgeye yabancıların girmesi yasak olduğundan hükümetten sık sık seyahat izni almamız gerekiyordu. Yeni salonlara nerede ihtiyaç olduğunu belirlediğimizde, Yönetim Kurulu şefkatle davranarak olanakları kısıtlı ülkeler için başlatılan programdan bize bir inşaat ödeneği ayırdı.

Gönüllülerden oluşan bir ekip kurduk, sonra bu ekip ilk yeni salonu inşa etmek için Yangon’un banliyölerinden biri olan Shwepyitha’da buluştu. Yerli ve yabancı kardeşlerin aynı projede birlikte çalışması oradaki polisleri çok şaşırttı. Bir arada çalışmalarına izin verilip verilmediğini üstlerine sormak için birkaç kez inşaatı durdurdular. İnşaatı gören başkaları kardeşleri övdü. Bir adam şaşkınlıkla ‘Bir yabancıyı tuvaleti temizlerken gördüm!’ dedi. ‘Yabancıların bu tür işler yaptığını hiç görmemiştim. Siz gerçekten farklısınız!’

Bu arada başka bir inşa ekibi, Myanmar-Tayland sınırındaki Tachileik kentinde yeni bir salonun inşasına başladı. Birçok Taylandlı Şahit, Myanmarlı kardeşleriyle birlikte projede çalışmak için her gün sınırı geçiyordu. İki grup farklı diller konuşsa da birlik içinde çalıştı. Salonun inşası bitmek üzereyken sınırdaki askerlerin savaşmaya başlaması, kardeşlerin barış içinde çalışmasına tam bir tezat oluşturdu. Etrafa bombalar ve mermiler yağıyordu, ama hiçbiri salona isabet etmedi. Çatışma yatıştığında 72 kişi salonda toplandı ve İbadet Salonu barış Tanrısı Yehova’ya adandı.”

1999’dan beri İbadet Salonu inşa ekipleri ülke çapında yaklaşık 70 yeni İbadet Salonu inşa etti. Peki bu, Myanmarlı müjdecileri nasıl etkiledi? Sevinç gözyaşlarıyla şunları söyleyen bir hemşire birçoklarının duygularına tercüman oluyor: “Böylesine güzel bir salonumuzun olacağını asla hayal edemezdim! Artık hakikate ilgi gösteren kişileri ibadetlere davet etmek için daha çok çaba harcayacağım. Yehova’ya ve teşkilatına bize yaptıkları iyilikler için minnettarım!”