Kuzeyde Bir Bölge İbadeti

1969’a gelindiğinde Myanmar’ın kuzeyindeki Myitkyina şehrinde faaliyetimiz hızla ilerliyordu. Bu yüzden o şehirde bir bölge ibadeti yapmaya karar verdik. Ancak en büyük sorunumuz, güneyden gelecek Şahitler için ulaşımı sağlamaktı. Dua ettik ve Myanmar Demiryollarına başvurup bize altı yolcu vagonu ayırmalarını talep ettik. Talebimizi kabul ettiklerinde çok şaşırdık.

Zamanla bölge ibadeti için gereken her şeyi hazırladık. Delegelerin gelmesi gereken gün öğlene doğru tren istasyonuna gittik, çünkü trenin 14:30’da varmasını bekliyorduk. Treni beklerken istasyon şefi bize bir telgraf getirdi. Telgrafta şöyle yazıyordu: “Yehova’nın Şahitlerinin altı vagonunu trenden ayırmak zorunda kaldık.” İstasyon şefi trenin ek vagonları yokuş yukarı çekemediğini söyledi.

Ne yapacaktık? Aklımıza gelen ilk fikir bölge ibadetini ertelemek oldu. Fakat bunun için tekrar bir sürü izin almak gerekirdi ve bu haftalar sürebilirdi! Tam Yehova’ya hararetle dua ederken tren istasyona girdi. Gözlerimize inanamadık, altı vagon da Şahitlerle doluydu. Hepsi neşeyle bize el sallıyordu. Neler olduğunu sorduğumuzda içlerinden biri şöyle açıkladı: “Altı vagonu trenden ayırdılar, ama bizim altı vagonu değil!”

[Sayfa 28’deki resim]

Bir büyük ibadete giderken, Kalemyo (Burma), 1970’lerin sonları