2. (a) Pavlus Romalılar mektubunda hangi sorunları ele alır? (b) Mektup hangi gerçeği net şekilde ortaya koyar?

² Tertius’un kaleme aldığı bu mektupta Pavlus, ele aldığı düşünceyi desteklemek üzere peş peşe kanıtlar gösterir ve İbranice Kutsal Yazılardan şaşırtıcı sayıda alıntı yapar; böylece Yunanca Kutsal Yazıların en etkili kayıtlarından birini oluşturur. Yahudi ve Yunanlı Hıristiyanların oluşturduğu birinci yüzyıldaki cemaatlerde ortaya çıkan sorunları çok güzel bir dille ele alır. Örneğin, Yahudilerin İbrahim’in soyu oldukları için bir üstünlüğü var mıdır? Artık Musa Kanununa uyma zorunluluğu olmadığını bilen olgun Hıristiyanların sahip olduğu özgürlük, onlara eski âdetleri hâlâ uygulayan, imanı daha zayıf Yahudi kardeşlerini tökezletme hakkı verir mi? Pavlus bu mektubunda Yahudiler ile Yahudi olmayanların Tanrı’nın önünde eşit olduğunu ve insanların Musa Kanunu sayesinde değil, İsa Mesih’e imanları ve Tanrı’nın lütfu sayesinde aklandığını net şekilde ortaya koyar.

8. (a) Pavlus görevi hakkında ne söyledi? (b) Yahudilerin de Yunanlıların da Tanrı’nın gazabını hak ettiğini nasıl gösterdi?

⁸ Tanrı Yahudilere ve başka milletlerden olanlara tarafsız davranır (1:1–2:29). Pavlus Tanrı ilhamı olan bu mektubunda Romalılara neler yazar? Giriş sözleriyle, kendisini başka milletlerden insanlara ‘imanla itaat etmeyi’ öğretmek için Mesih tarafından seçilmiş bir elçi olarak tanıtır (1:5). Roma’daki kutsal kişilere yanlarına gelmeyi çok istediğini söyler. Amacı “bir teşvik alışverişinde” bulunmak ve ‘iman eden herkese kurtuluş sağlayan Tanrı’nın gücü’ olan iyi haberi onlara bildirmektir. Çünkü uzun zaman önce yazıldığı gibi, doğru kişi “imanı sayesinde” yaşayacaktır (1:12, 16, 17). Pavlus Yahudilerin de Yunanlıların da Tanrı’nın gazabını hak ettiğini gösterir. İnsanların Tanrı’ya saygısızlıkları için hiçbir mazeretleri yoktur, çünkü O’nun “görünmez nitelikleri, sonsuz gücü ve Tanrılığı, dünyanın yaratılışından bu yana açıkça görülüyor” (1:20). Ancak milletler akılsızlık ederek yaratılan şeylere ibadet etmektedir. Yine de Yahudiler onları sert şekilde yargılamamalıdır, çünkü kendileri de günahkârdır. İki grup da işlerine göre yargılanacaktır, çünkü Tanrı taraf tutmaz. Sünnet kurtuluş için belirleyici bir etken değildir, “İçten Yahudi olan Yahudidir ve onun sünneti yazılı kanunla değil ruhla, yüreğe yapılan sünnettir” (2:29).

9. (a) Yahudiler hangi yönden üstündü? (b) Pavlus herkesin günahın elinde olduğunu göstermek için hangi ayetleri alıntıladı? (c) Bir kişi nasıl aklanır? Kimin örneği bu düşünceyi destekler?

⁹ Herkes imanıyla aklanıyor (3:1–4:25). ‘Yahudinin üstünlüğü nedir?’ Onlar diğer milletlerden ayrıcalıklı durumdadır, çünkü Tanrı’nın kutsal bildirileri onlara emanet edilmiştir (3:1). Ne var ki, ‘hem Yahudiler hem de Yunanlılar, hepsi günahın elindedir’ ve Tanrı’nın gözünde hiç kimse “doğru” durumda değildir. Pavlus bu düşünceyi desteklemek için İbranice Kutsal Yazılardan yedi alıntı yapar (Rom. 3:9-18; Mezm. 5:9; 10:7; 14:1-3; 36:1; 140:3; Özd. 1:16; İşa. 59:7, 8). Kanun insanın günahkârlığını ortaya koyar, ‘hiç kimse kanunun gereklerini yaparak O’nun önünde aklanmaz’ (Rom. 3:20). Ancak Tanrı’nın lütfu ve fidyenin sağladığı kurtuluş sayesinde, Yahudiler de Yunanlılar da “kanunun gerektirdiği işlere bağlı olarak değil, iman yoluyla” aklanmaktadır (3:28). Pavlus, İbrahim’i örnek verir. O, yaptığı işlerle ve sünnetle değil, örnek imanıyla doğru biri sayılmıştır. Böylece sadece Yahudilere değil, “iman eden herkese” baba olmuştur (4:11).