Naziler Temmuz 1941’de Bodø’de Andreas Kvinge’yi tutukladılar ve Norveç’in kuzeyindeki Şahitlerin yerlerini söylemesini istediler. Andreas tüm dürüstlüğüyle “Şu an neredeler bilmiyorum” dedi. Askerler sorgulamanın ortasında çantasındaki her şeyi yere saçtılar. Kardeşlerin, cemaat hizmetçilerinin ve ilgi gösterenlerin isim ve adreslerinin yazılı olduğu kâğıtlar etrafa dağılınca Andreas’ın neler hissettiğini bir düşünün! Fakat kimse kâğıtlara dönüp bakmayınca Andreas rahat bir nefes aldı. O an Gestapo’nun ilgilendiği tek şey, onun bir ifadenin altına imza atmasıydı; ifadede Andreas’ın, duyuru faaliyetinin ve Yehova’nın Şahidi olmanın yasak olduğunu kabul ettiği yazılıydı.

Andreas “Şu anda faaliyetimizin yasak olduğunu biliyoruz” diye karşılık verdi, “o yüzden bunu bildiğimi gösteren belgeyi imzalayabilirim. Fakat ibadet yapmamız, dergi ve kitap dağıtmamız yasak olsa bile Kutsal Kitabı kullanmaya ve insanlarla Tanrı’nın Krallığı hakkında konuşmaya devam edeceğiz.” Andreas’ın uzlaşmayacağını anlayan Gestapo onu serbest bıraktı.

Ruth isimli öncü teknesinde hizmet etmiş olan Magnus Randal, 1943’te Öman biraderden bazı adresler aldı ve kardeşleri cesaretlendirmek için bisikletle kuzeye doğru 1.200 kilometre yol katedip Bodø’ye gitti.