Bu öncülerden biri 1946’da kuzeye, Finnmark iline giden Svanhild Neraal hemşireydi. Svanhild 1941’de Solveig Løvås’la birlikte orada öncülük yapmış ve Kirkenes ve Vardø’nün bombalanmasına tanık olmuştu. Svanhild o zamanlar tanıştıkları, hakikate ilgi gösteren insanları unutamadı, bu nedenle savaşta yerle bir olan Kirkenes’e geri döndü. İnsanlar, viraneye dönmüş bu bölgeye giden Svanhild’in aklını oynattığını düşündü çünkü artık orada kalabileceği bir yer bile yoktu.

Fakat Svanhild Yehova’ya güvendi ve ilk kış boyunca, başka beş kişinin daha yaşadığı küçük bir evin mutfağında yerde uyudu. Savaş sonrası koşullar son derece ağırdı. Svanhild birçok zorluğa dayandı. Sık sık buz gibi havada yağmur ve karın altında, çoğu zaman geç gelen, hatta bazen hiç gelmeyen tekneleri beklerdi.

Svanhild hemşire Sami halkına iyi haberi duyururken birçok ilginç tecrübe yaşadı. Onların yaşadığı uzak bölgelere otobüsle gidemediğinde nehir yoluyla ya da bisikletle giderdi. Misafirperver Sami halkı, rengeyiği postundan yapılmış çadırlarına onu sık sık davet eder ve bir tercüman yardımıyla şahitlik eden Svanhild’i dikkatle dinlerdi. Yemek saatinde hep birlikte, rengeyiği etinden yaptıkları yemeği yerlerdi. İyi haberi Svanhild’den duyanlardan bazıları daha sonra hakikati kabul etti.

O sırada Beytel’de hizmet eden Kjell Husby’nin dediğine göre, Büro Svanhild’in nerede olduğunu her zaman bilirdi; bunun için abone ettiği kişilerin adreslerine bakmaları yeterliydi. Svanhild hemşire Finnmark’ta olduğu üç yıl içinde 2.500 kitap dağıttı ve 2.000 kişiyi Gözcü Kulesi’ne abone etti!

[Sayfa 130’daki resim]

Svanhild Neraal, 1961