Bergen civarındaki faal müjdecilerden biri de Torkel Ringereide’ydi. 1918’de, Mukaddes Kitap Tetkikçilerinin yayımladığı bir broşür eline geçti. O günlerde Bergen cemaatindeki tek birader olan Dahl’ı arayıp buldu. Dahl birader evinde cemaatin geri kalan fertleriyle, yani yedi hemşireyle birlikte ibadet yapmaya başlamıştı. Onlardan biri de o sırada Bergen’de oturan, daha önce sözünü ettiğimiz Helga Hess’ti. Torkel de bu küçük cemaate katıldı ve 1919’da Helga’yla evlendi.

Torkel gür sesli, korkusuz bir adamdı. Yıllar boyunca cemaatte umumi konuşma yapan tek birader o oldu. Hemen hemen her pazar konuşma yapar, din adamlarının ikiyüzlülüğünü ve sahte dinsel öğretilerini cesurca ortaya sererdi. Yapılacak konuşmalar genellikle gazetelerde ilan edilirdi ve ibadetlere katılan ilgi gösterenlerin sayısı o yöredeki Mukaddes Kitap Tetkikçilerinin sayısını kat kat aşardı.

Torkel dinleyicilerini hakikati insanlarla paylaşmaya teşvik ederdi. 1932’de dinleyiciler arasında Nils Raae de vardı. Nils hakikati bir yıldır biliyordu ama duyuru faaliyetine katılmak konusunda isteksizdi. Cemaat The Kingdom, the Hope of the World (Krallık, Dünyanın Ümidi) kitapçığıyla büyük bir duyuru faaliyetine başlayacaktı. Bu sırada Torkel tarla hizmetine katılmanın gereği hakkında bir konuşma yaptı. Nils duygularını şöyle dile getirdi: “Mükemmel bir konuşmaydı. Tüylerim diken diken oldu.” Konuşmanın sonunda Torkel, Yehova’nın İşaya 6:8’deki şu sözlerinden alıntı yaptı: “Kimi göndereyim, bizim için kim gidecek?” Ardından şöyle dedi: “Hepimiz İşaya gibi cevap verelim: ‘Ben giderim! Beni gönder.’” Bu tam da Nils ve karısının ihtiyacı olan şeydi. Hiç tereddüt etmeden hizmete başladılar.

Kardeşler sık sık Torkel ve Helga’nın evine giderdi. Hep hakikat hakkında konuşurlardı ve bu, yeni ve genç müjdecileri çok teşvik ederdi.

[Sayfa 108’deki resim]

Torkel Ringereide