Sevgi Dolu Ana Babaların Verdiği Terbiye

Gerek ailede, gerekse de cemaatte herkesin terbiyenin amacını kavraması gerekir. Bu durum özellikle, ana baba gibi, yetkili konumdaki kişiler için geçerlidir. Süleymanın Meselleri 13:24’te şöyle deniliyor: “Değneğini esirgiyen oğlundan nefret eder; fakat onu seven vaktinde tedip [“terbiye”, YÇ] eder.”

O halde ana babalar nasıl terbiye vermeli? Mukaddes Kitap şöyle açıklıyor: “Ey babalar, siz de çocuklarınızın öfkesini uyandırmayın. Onları Rab’bin terbiye ve öğüdüyle büyütün.” (Efesoslular 6:4, YÇ) Bu nasihat şu sözlerle de tekrarlanıyor: “Ey babalar, cesaretten düşmesinler diye, çocuklarınızı incitmeyin [usandırmayın].”—Koloseliler 3:21.

Terbiyenin amacını kavrayan İsa’nın takipçisi ana babalar çocuklarına sert davranmayacaklardır. Ana babalar terbiye verirken II. Timoteos 2:24, 25’teki ilkeyi uygulayabilirler. Pavlus şöyle yazmıştı: “Rabbin kuluna kavga lâzım değildir; fakat herkese karşı mülâyim, öğretmeğe hazır . . . . olmalıdır.” Kontrolsüz öfke nöbetlerinin, bağırışların, aşağılayıcı veya küçük düşürücü sözlerin, sevgi dolu bir terbiye olduğu herhalde düşünülemez ve İsa’nın takipçilerinin yaşamında bunlara yer yoktur.—Efesoslular 4:31; Koloseliler 3:8.

Ana babanın çocuğa vereceği terbiye, sadece gecikmeden ve kararlı bir şekilde ceza vermek değildir. Çocukların çoğunun, düşünüşlerini düzeltmeden önce defalarca uyarılması gerekir. Bu nedenle, ana babalar çocuklarına vakit ayırmalı, sabır göstermeli ve onları nasıl terbiye edeceklerini iyi düşünmeliler. Çocuklarını Yehova’nın “terbiye ve nasihatile” yetiştirmeleri gerektiğini unutmamalılar. Bu, yıllarca sürecek bir eğitim süreci anlamına gelir.

Yehova Kusursuz Hâkimdir

Ana babaların, ihtiyarların ve terbiye konusunda Kutsal Yazılara dayalı yetkisi olan diğer kişilerin bu sorumluluğu ciddiye alması gerekir. Onlar, başkalarını, düzelmesi mümkün olmayan kişiler olarak görüp yargılamamalılar. Dolayısıyla, tedip ederken asla intikam duygusuyla ya da düşmanca bir tutumla cezalandırma yoluna gitmemeliler.

Mukaddes Kitabın, Yehova’dan, ağır ve nihai ceza verecek kişi olarak söz ettiği doğrudur. Aslında Kutsal Yazılar, “Hay Allahın ellerine düşmek dehşetli şeydir” der. (İbraniler 10:31) Fakat hiçbir insan kendini, herhangi bir konuda Yehova’yla karşılaştırmaya kalkışmamalıdır. Ayrıca hiç kimsenin, ana babasının ya da cemaatindeki belirli bir ihtiyarın eline düşmeyi korkunç bir şey olarak görmesini gerektirecek bir neden olmamalıdır.

Yehova terbiye verirken, kusursuz bir denge sağlayabilir. Oysa, insanlar böyle yapamaz. Tanrı yürekleri okuyabilir ve bir kimsenin düzeltilemeyecek durumda olduğunu, dolayısıyla kesin ve nihai bir ceza alması gerektiğini saptayabilir. Öte yandan insanlar böyle yargılayamazlar. Bu nedenle, yanlış bir davranışın düzeltilmesi gerektiğinde, yetkili konumda olanlar bunu düzeltme amacıyla yapmalılar.