Anne Babalar Ne Diyor?

Ergenlik çağı, anne babalar için yepyeni zorlukları beraberinde getirir. Sizin için olduğu gibi çocuğunuz için de karmaşık olan yaşamın bu evresinde başarılı olması için ona nasıl yardım edebilirsiniz? Dünyanın farklı yerlerinde yaşayan ebeveynlerin neler dediğine bakalım.

DEĞİŞİKLİKLER

“Oğlum küçükken öğütlerimi hiç sorgulamadan kabul ederdi. Fakat ergenlik çağına geldiğinde, onun üzerindeki yetkimi sanki kabul etmemeye başladı. Hem söylediklerimi hem de söyleyiş tarzımı sorguluyordu” (Frank, Kanada).

“Oğlum eskisi kadar konuşmuyor. Zihnindekileri kendiliğinden söylemesini beklemektense bunu öğrenmek için ona sorular sormalıyım. Sorduğum bir soruya cevap vermesi kolay olmuyor. Cevap veriyor ama hemen değil” (Francis, Avustralya).

“Sabretmek çok önemli. Bazen çocuklarımıza bağırmak istiyoruz fakat her zaman en iyi çözüm yolu sakin olmak ve onlarla sohbet etmek!” (Felicia, Amerika Birleşik Devletleri).

İLETİŞİM

“17 yaşındaki kızım bazen aramıza aşılması güç bir duvar örüyor, bazen de onu eleştirdiğimi düşünüyor. Onu sevdiğimi, aynı takımda olduğumuzu ve başarılı olmasını istediğimi ona hatırlatmam gerekiyor” (Lisa, Amerika Birleşik Devletleri).

“Çocuklarım küçükken bana kolaylıkla içlerini dökerlerdi. Zihinlerinde neler olduğunu öğrenmek kolaydı. Şimdiyse, onlara karşı anlayışlı olmak için çaba harcamalıyım ve onlara birey olarak saygı duyduğumu göstermeliyim. Ne düşündüklerini ve ne hissettiklerini öğrenmenin tek yolu bu!” (Nan-hi, Kore).

“Ergenlik çağındaki gençlerin belirli şeyleri yapmalarını yasaklamak yeterli değildir. Onlarla birlikte akıl yürütmeli ve yüreklerine erişebilecek şekilde sohbet etmeliyiz. Düşündükleri şeyleri söylemelerini istiyorsak, duymak istemediğimiz şeyler bile olsa, söylediklerini dinlemeye hazır olmalıyız” (Dalila, Brezilya).

“Eğer bir konuda kızımı düzeltmem gerekiyorsa, bunu başkalarının önünde değil, baş başayken yapmaya gayret ediyorum” (Edna, Nijerya).

“Bazen 16 yaşındaki oğlumla konuşurken, evde başka şeyler yüzünden zihnim dağılıyor ve ona dikkatimi tam olarak vermiyorum. O, bunu fark ediyor ve sanırım benimle çok fazla konuşmamasının sebeplerinden biri de bu. Konuştuğunda onu daha dikkatli dinlemek için çaba harcamalıyım; böyle yaparsam bana içini dökmeye devam edecek” (Miriam, Meksika).

BAĞIMSIZLIK

“Çocuklarıma özgürlük tanırken her zaman endişelenirdim ve eminim ki aramızdaki bazı tartışmaların bir nedeni buydu. Konuyu onlarla açıkça konuştum. Bana neden daha özgür olmak istediklerini söylediler, ben de onlara neden endişelendiğimi açıkladım. Onlara belirli sınırlar çerçevesinde daha fazla özgürlük tanıdım, böylece anlaşmaya varabildik” (Edwin, Gana).

“Oğlum motosiklet almak istedi. Bu fikre öylesine karşıydım ki, onu azarladım ve kendini ifade etmesi için ona fırsat vermeden motosiklet almanın tüm olumsuz yönlerini ona söyledim. Bu onu kızdırdı ve motosiklet almak için daha da hırslandı! Farklı bir yaklaşım tarzı denemeye karar verdim. Oğlumu konuyu her açıdan değerlendirmeye teşvik ettim; tehlikeleri, motorun masrafları, ayrıca ehliyet almak için ödeyeceği parayı ve karşılaması gereken talepleri düşünmesini söyledim. Aynı zamanda bu konuda olgun bir yakınımızdan öğüt almasını tavsiye ettim. Baskı yapmaktansa, isteklerini özgürce söylemesine izin vermenin en iyisi olduğunu fark ettim. Bu sayede onun yüreğine erişebildim” (Hye-young, Kore).

“Sınırlar koyduk, fakat yavaş yavaş onlara özgürlük de verdik. Çocuklarımız bu özgürlüklerini doğru kullandıkça onlara daha fazla özgürlük tanıdık. Özgür olmalarını istediğimizi ancak güvenimizi kötüye kullanırlarsa bunun bir bedeli olacağını göstererek, özgürlük elde etmeleri için fırsatlar yarattık” (Dorothée, Fransa).

“Asla standartlarımı düşürmedim. Fakat çocuklarım itaat ettiğinde, daha esnek davranıyordum. Örneğin ara sıra, eve her zaman geldikleri saatten daha geç gelmelerine izin verirdim. Fakat eve geliş saatleriyle ilgili koyduğum sınırı birden fazla kez aşarlarsa, bunun bir bedeli olurdu” (İl-hyun, Kore).

“Bir çalışan ne kadar itaatli ve sorumluluk sahibi biriyse, patronu da ona karşı o kadar anlayışlı olur. Benzer şekilde oğlum da koyduğumuz sınırlara ne kadar itaat eder ve ne kadar sorumluluk sahibi biri olursa, zaman içinde o kadar bağımsızlık elde edecek. O tıpkı bir çalışan gibi, sorumluluklarını yerine getirmediğinde bunun bir cezası olacağını biliyor; o zaman, kazandığı bağımsızlığı kaybedebilir” (Ramón, Meksika).

[Sayfa 22’deki pasaj]

“Çocuğu gitmesi gereken yola göre eğit; yaşlanınca da ondan ayrılmaz” (Özdeyişler 22:6).

[Sayfa 23’teki çerçeve/resimler]

AİLELER ANLATIYOR

“Ergenlik Çağındaki Çocuklara Sahip Olmak Harika Bir Deneyim”

Joseph: Büyük kızlarımdan biri 17 diğeri 13 yaşında; onların görüşlerini dinlemenin ve kabul etmenin önemini fark ettim. Kendi hatalarım hakkında dürüst olmak ve konuşurken kızlarıma karşı saygılı olmak iletişim kanallarının açık kalmasına yardım ediyor. Kısacası, ergenlik çağındaki çocuklara sahip olmak harika bir deneyim; Tanrı’nın Sözü olan Kutsal Kitabın sağladığı rehberlik için minnettarım.

Lisa: Büyük kızımız ergenlik çağına geldiğinde, ilgime her zamankinden daha çok ihtiyacı oldu. Onu dinlemek, onunla konuşmak ve kaygılarını gidermek için ne kadar çok zaman ayırdığımı hatırlıyorum. Kocam ve ben, kızlarımızın istedikleri her konuda konuşmalarına izin veriyoruz ve onlar da duygularına saygı göstereceğimizi biliyorlar. Kutsal Kitapta bulunan, Yakup 1:19’daki şu öğüdü uygulamaya çalışıyorum: ‘Dinlemeye hevesli olun, fakat konuşmakta acele etmeyin.’

Victoria: Annem benim en iyi arkadaşım. Bugüne kadar onun kadar tatlı ve şefkatli kimseyi tanımadım ve üstelik o herkese böyle davranıyor. Onu tarif etmek için kullanabileceğim tek bir ifade var: “Yüreği sıcacık.” Onu kimseye değişmem.

Olivia: Babam şefkatli ve cömert biridir. Çok fazla şeyimiz olmasa da her zaman başkalarına maddi olarak yardım eder. Ciddi olmayı da, eğlenmeyi de gerçekten iyi bilir. O çok özel bir baba ve benim babam olduğu için çok mutluyum!

“Sıkılmaya Hiç Vaktimiz Kalmıyor!”

Sonny: Kızların bir problemi olduğunda ailece oturup konuşuyoruz. Her zaman birbirimize karşı açığız ve verdiğimiz kararların Kutsal Kitap ilkelerine uygun olması için çaba gösteriyoruz. Karım Ynez ve ben kızlarımızın iyi, olgun arkadaşlara sahip olması için elimizden geleni yapıyoruz. Bizim arkadaşlarımız onların arkadaşları, onların arkadaşları da bizim arkadaşlarımız.

Ynez: Ailece aktif bir yaşam sürüyoruz ve birlikte bir şeyler yapıyoruz. Yehova’nın Şahidi olduğumuz için insanlarla Kutsal Kitaptaki iyi haberi paylaşıyoruz, kişisel olarak ve ailece Kutsal Kitabı inceliyoruz, ayrıca afet yardım çalışmaları ve İbadet Salonu inşa işleri de dahil birçok gönüllü işe katılıyoruz. Bunun yanı sıra tüm bu faaliyetlerle, eğlenceye ayırdığımız vakti dengede tutmaya çalışıyoruz. Sıkılmaya hiç vaktimiz kalmıyor!

Kellsie: Babam çok iyi bir dinleyicidir ve önemli bir karar vermeden önce her zaman tüm aileye danışır. Annem de yardıma ihtiyacımız olduğunda ya da bazen sadece konuşmak istediğimizde bizi dinlemeye her zaman isteklidir.

Samantha: Annem bazen hiç farkında olmasa da kendimi çok özel ve önemli hissetmemi sağlıyor, ayrıca bana sevildiğimi hissettiriyor. Beni dinliyor. Benimle ilgileniyor. Onun dostluğunu hiçbir şeye değişmem.

[Resimler]

Camera ailesi: Joseph, Lisa, Victoria, Olivia ve Isabella

Zapata ailesi: Kellsie, Ynez, Sonny ve Samantha

[Sayfa 22’deki resim]

Ebeveynler çocuklarına bir ölçüde özgürlük verebilirler ancak onlara makul sınırlamalar da koyarlar