1. Dirilme konusu Sanhedrin’de nasıl önemli bir mesele haline geldi?

ELÇİ PAVLUS MS 56’da, üçüncü vaizlik turunun sonunda Yeruşalim’deydi. Romalılar tarafından tutuklandıktan sonra, Yahudi yüksek mahkemesi Sanhedrin’e çıkmasına izin verilmişti (Elçilerin İşleri 22:29, 30). Pavlus bu mahkemenin üyelerine bakarken onlardan bazılarının Saduki, bazılarının da Ferisi olduğunu fark etti. Bu iki grup arasında bir konuda büyük bir anlaşmazlık vardı. Sadukiler dirilmeye inanmazken, Ferisiler inanıyordu. Pavlus bu konudaki inancından söz ederken şöyle dedi: “Efendiler, kardeşler, ben Ferisiyim, bir Ferisi evladıyım. Şu anda dirilme ümidi hakkında yargılanıyorum.” Onun bu sözleri mahkemede karışıklığa yol açtı (Elçilerin İşleri 23:6-9).

2. Pavlus dirilmeye olan imanını savunmaya neden hazırdı?

² Bu olaydan yıllar önce Pavlus Şam’a yolculuk ederken, İsa’nın sesini işittiği bir görüntü görmüştü. Hatta İsa’ya “Ne yapmalıyım Efendim?” diye sormuştu. İsa şöyle cevap vermişti: “Kalk, Şam’a git; senin için belirlenen görevler sana orada söylenecek.” Pavlus Şam’a geldiğinde, İsa’nın yardımsever bir öğrencisi olan Hananya onu buldu ve “Atalarımızın Tanrısı, Kendisinin isteğini öğrenmen, o doğru Kişiyi [diriltilmiş İsa’yı] görmen ve sesini duyman için seni seçti” dedi (Elçilerin İşleri 22:6-16). Bu nedenle, Pavlus’un dirilmeye olan imanını savunmaya hazır olmasına şaşmamalı (1. Petrus 3:15).

Dirilme Ümidi Herkese Duyuruluyor

3, 4. Pavlus dirilme öğretisini vefayla desteklediğini nasıl gösterdi; ondan hangi dersi alabiliriz?

³ Sonra Pavlus, Vali Feliks’in önüne çıktı. O sırada, “bir hatip” olan ve Yahudilerin Pavlus’a açtığı davayı sunan Tertullus onu bir mezhebin lideri olmakla ve ayaklanma çıkarmakla suçladı. Pavlus açıksözlülükle şöyle cevap verdi: “Size şunu itiraf edeyim ki, ben atalarımın Tanrısına onların ‘mezhep’ dediği yolla ibadet ediyorum.” Ardından asıl konuya gelerek “kendileri gibi benim de Tanrı huzurunda ümidim şudur ki, gün gelecek doğru olanlar da olmayanlar da diriltilecektir” dedi (Elçilerin İşleri 23:23, 24; 24:1-8, 14, 15).

⁴ Yaklaşık iki yıl sonra, Feliks’in ardılı Porkius Festus, mahpus Pavlus’un sorgulamasına katılmak üzere Kral Herodes Agrippa’yı davet etti. Festus, Pavlus’u suçlayanların, ‘ölmüş İsa’nın yaşadığını’ iddia ettiği için onunla tartıştıklarını anlattı. Pavlus kendini savunurken “Tanrı’nın ölüleri diriltmesi neden sizlere inanılmaz geliyor?” diye sordu. Sonra şunları söyledi: “Tanrı’nın yardımına sahip olduğumdan, büyüğünden küçüğüne dek bütün insanlara da iyi haberi açıklamaya hâlâ devam ediyorum. Fakat, Peygamberlerin ve Musa’nın kitaplarında olacağı bildirilenler dışında bir şey söylemiyorum. Bunlar, Mesih’in acı çekeceğine ve ölüp diriltilen ilk kişi olarak hem bu halka hem de diğer milletlere ışık yayacağına ilişkin sözlerdir” (Elçilerin İşleri 24:27; 25:13-22; 26:8, 22, 23). Gerçekten de Pavlus dirilme öğretisini vefayla desteklemişti. Onun gibi biz de, bir dirilmenin olacağını güvenle duyurabiliriz. Peki nasıl bir tepki beklemeliyiz? Büyük ihtimalle Pavlus’un gördüğü gibi bir tepki.

5, 6. (a) Elçilerin dirilme öğretisini savunmaları ne tür tepkilere yol açtı? (b) Dirilme ümidimizi açıklarken önemli olan nedir?

⁵ Pavlus daha önce ikinci vaizlik turu sırasında (MS yaklaşık 49-52) Atina’ya geldiğinde neler olduğunu ele alalım. O, farklı ilahlara inanan insanları ikna etmeye çalıştı ve onları Tanrı’nın, atadığı kişi aracılığıyla dünyayı adaletle yargılama amacına dikkat etmeye teşvik etti. Sözünü ettiği kişi İsa’dan başkası değildi. Pavlus, Tanrı’nın İsa’yı dirilterek bunun bir güvencesini verdiğini anlattı. İnsanların tepkisi ne oldu? Şöyle okuyoruz: “Dirilmeyle ilgili sözleri duyunca kimi alay etmeye başladı, kimi de ‘Seni bu konuda başka zaman da dinleriz’ dedi” (Elçilerin İşleri 17:29-32).

İman ve Dirilme

7, 8. (a) Birinci yüzyılda Korintos cemaatine yazılan mektupta gösterildiği gibi, iman nasıl boş olabilir? (b) Dirilme ümidiyle ilgili doğru bir anlayış İsa’nın hakiki takipçilerini nasıl farklı kılar?

⁷ MS birinci yüzyılda İsa’nın takipçisi olanların hepsi dirilme ümidini kolayca kabul etmedi. Bu konuda zorlananlardan bazıları Korintos cemaatindeydi. Pavlus onlara şöyle yazdı: “Kendi aldığım ve size de aktardığım en önemli şeylerden biri şudur: Kutsal Yazılara göre Mesih bizim günahlarımız için öldü ve gömüldü. Evet o, Kutsal Yazılara göre üçüncü günde diriltildi.” Ardından Pavlus diriltilmiş İsa’nın “beş yüzü aşkın kardeşe göründü”ğünü belirterek bu gerçeği doğruladı ve görgü şahitlerinden çoğunun hayatta olduğunu sözlerine ekledi (1. Korintoslular 15:3-8). Ayrıca şöyle bir muhakeme de yürüttü: “Eğer Mesih’in ölüyken diriltildiği duyuruluyorsa, nasıl oluyor da aranızdan bazıları ‘dirilme yoktur’ diyor? Gerçekten dirilme yoksa Mesih de dirilmemiştir. Mesih dirilmemişse, elbette yaptığımız duyuru da boş, imanımız da boştur” (1. Korintoslular 15:12-14).

⁸ Evet, dirilme öğretisi öyle temel bir öğretidir ki, eğer dirilme gerçek olarak kabul edilmezse İsa’nın takipçilerinin imanı boştur. Gerçekten de, dirilme konusunda doğru bir anlayış İsa’nın hakiki takipçilerini sahtelerinden ayırır (Tekvin 3:4; Hezekiel 18:4). Bu nedenle Pavlus, dirilme öğretisini hakiki dinin “ilk öğrenilenleri” arasında sayıyor. Dolayısıyla biz “hızla olgunluğa doğru” ilerlemeye kararlı olalım. Pavlus “Tanrı izin verirse” bunu yapabileceğimizi belirterek bizi teşvik ediyor (İbraniler 6:1-3).