Pavlus bu ‘temsili’ şöyle açıkladı: “Bu kadınlar iki ahit anlamına gelir. Biri Sina Dağındandır ve bu, kölelik için çocuk doğuran Hacar’dır. . . . . İşte bu Hacar bugünkü Yeruşalim’in karşılığıdır; çünkü o, çocuklarıyla birlikte köle durumundadır” (Galatyalılar 4:24, 25). Hacar başkenti Yeruşalim olan gerçek İsrail’i temsil ediyordu. Yahudi milleti Sina dağında yürürlüğe konan Kanun ahdiyle Yehova’ya bağlıydı. İsrailoğullarına, günahın kölesi oldukları ve kurtuluşa ihtiyaçları olduğu Kanun ahdi aracılığıyla sürekli hatırlatılıyordu (Yeremya 31:31, 32; Romalılar 7:14-24).

Birinci yüzyılda meydana gelen olaylarla ilgili ilham edilmiş kayıt, Hacar’la temsil edilen bedeni milletin oğullarının, sırf o millette doğdukları için İsa’nın ortak mirasçıları olamayacaklarını gösterdi. Soy hatlarından dolayı bu mirasın kendi hakları olduğuna inanan kibirli Yahudiler, Yehova tarafından kovuldular ve reddedildiler. Elbette Mesih’in ortak mirasçıları arasında bedeni İsrail milletinden olan kimseler de vardı. Ancak bu ayrıcalık, soy hatları nedeniyle değil İsa’ya iman etmeleri sayesinde onlara verildi.