Peki yok olmaya mahkûm bir şehirde yaşamak Rahab için nasıl bir duyguydu? İsrailoğulları hakkında anlatılanları duyduğunda hissettiklerini tahmin edebiliriz. İsrailoğullarının Tanrısı Yehova’nın, toplumuna kölelikten kurtulmaları için önderlik ettiğini ve o zamanın en büyük savaş gücü olan Mısır ordusuna karşı zafer kazandığını öğrenmişti. İsrailoğulları şimdi de Eriha’ya saldıracaktı! Ama şehir halkı kötü yaşam tarzını sürdürmekte ısrar ediyordu. Kutsal Kitap bu nedenle yerinde olarak Kenanlılardan “itaatsizlik edenler” olarak söz eder (İbraniler 11:31).

Rahab ise farklıydı. Yıllarca İsrailoğulları ve onların Tanrısı hakkında duydukları üzerinde derin düşünmüş olmalı. Yehova, Kenan tanrılarından çok farklıydı! O, toplumunu kurban etmek yerine onlar için savaşan ve toplumunun ahlak standartlarını düşürmek yerine yükselten bir Tanrı’ydı. Kenanlılar kadınları alınıp satılabilecek bir seks objesi olarak görüyor ve cinsel ahlaksızlık içeren tapınmalarında onları aşağılıyordu. Oysa Yehova Tanrı kadınlara değer verir. Rahab, Ürdün Irmağı’nın karşısında İsrailoğullarının kamp kurduğunu öğrendiğinde, halkı için çok korkmuş olmalı. Peki Yehova Rahab’ın tutumunu fark edip ondaki olumlu özelliklere değer verdi mi?

Ancak birden Eriha kralının ulakları kapıya geldi! İsrailoğullarından bazı adamların Rahab’ın evinde olduğu haberi şehirde yayılmıştı. Peki Rahab ne yapacaktı? Bu iki yabancıyı korursa kendisini de ailesini de tehlikeye atmış olacaktı. Düşmana yardım ettiği için Eriha halkı onları öldürebilirdi. Diğer yandan Rahab bu adamların kim olduğunu artık anlamış olmalıydı. Eğer Yehova’nın kendi tanrılarından çok daha iyi bir Tanrı olduğunu anlamışsa, bu Yehova’nın tarafında olması için bir fırsat olabilirdi.

Rahab’ın düşünmek için fazla zamanı yoktu, yine de zekice ve hızlı şekilde hareket etti. Diyarı keşfe gelen adamları hemen evinin damına çıkardı ve kurutmak için dizdiği keten saplarının altına onları gizledi. Sonra da kralın ulaklarına “Evet, o adamlar bana geldi, ama nereden geldiklerini bilmiyordum” dedi. “Hava kararınca şehrin kapıları kapanmadan çıktılar. Nereye gittiklerini de bilmiyorum. Ama acele edip peşlerinden giderseniz onları yakalarsınız” (Yeşu 2:4, 5). Rahab’ı kralın ulaklarıyla göz gözeyken hayal edebiliyor musunuz? Kalp atışlarını duyup duymadıklarını merak etmiş olmalı!

Rahab’ın planı işe yaradı. Kralın adamları, onları yakalamak için aceleyle Ürdün ırmağının geçitlerine yöneldiler (Yeşu 2:7). Rahab derin bir oh çekmiş olmalı. Gerçekleri bilmeye hakkı olmayan bu acımasız adamları basit bir stratejiyle yanlış yönlendirmiş ve gerçek Tanrı Yehova’nın hizmetçilerinin hayatını kurtarmıştı.

Rahab hemen çatıya çıktı ve olanları adamlara anlattı. Ayrıca onlara önemli bir gerçeği de söyledi: Kenanlılar istilacılar yüzünden ümitsizliğe ve korkuya kapılmıştı. Bunu duymak bile onları heyecanlandırmış olmalı. Kötü Kenanlılar, Yehova Tanrı’nın gücünden korkmaya başlamıştı. Rahab sonra bizi de yakından ilgilendiren önemli bir gerçeği dile getirdi: “Tanrınız Yehova, yukarıda göklerde ve aşağıda yeryüzünde Tanrı’dır” (Yeşu 2:11). Onun Yehova hakkında duydukları şunu anlaması için yeterliydi: İsrailoğullarının Tanrısı güvenilmeye değer bir Tanrı’ydı. Bu yüzden Rahab Yehova’ya iman etti.

Yehova toplumuna zafer kazandıracaktı; Rahab’ın bundan hiç şüphesi yoktu. Bu nedenle, sakladığı adamlara yalvararak kendisine ve ailesine merhamet etmelerini istedi. Adamlar Rahab’ın isteğini kabul ettiler; ancak Rahab bu olanları sır olarak saklamalıydı. Ayrıca şehrin surlarına açılan penceresinden kırmızı bir ip sarkıtmalıydı, bu sayede askerler onu ve ailesini koruyabilecekti (Yeşu 2:12-14, 18).

Rahab’dan iman konusunda önemli bir ders alabiliriz. Kutsal Kitabın da dediği gibi “iman işitilen şeyin sonucudur” (Romalılar 10:17). Rahab Yehova Tanrı’nın gücü ve adaletiyle ilgili güvenilir sözler işitmişti, böylece O’na iman etti ve güvendi. Bugün Yehova hakkında biz çok daha fazla bilgiye sahibiz. O’nu daha yakından tanımak için Sözü olan Kutsal Kitabı okuyor ve bu kitaptan öğrendiklerimize dayanarak O’na iman ediyor muyuz?

Fakat havadaki toz bulutu dağıldığında surun bir kısmının sağlam kaldığı görüldü. Rahab’ın evi, sanki bir kadının imanını simgeleyen bir anıt gibi ayakta duruyordu. Yehova’nın onu koruduğunu anladığında neler hissetmiş olabileceğini bir düşünün!a Ailesi de hayatta kalmıştı! (Yeşu 6:10, 16, 20, 21).

İmanından dolayı İsrailoğulları Rahab’a saygı duydu. Yıkılmış surlar arasında evinin sapasağlam ayakta durduğunu gördüklerinde Yehova’nın bu kadını koruduğunu anladılar. Kenanlıların kötülüğü yüzünden Eriha şehrine gelen yıkımda Rahab ailesiyle birlikte hayatta kaldı. İsrailoğulları onun, savaş bitince kamp kurdukları yerin yakınında yaşamasına izin verdi. Zamanla Rahab Yahudi halkına katıldı ve Salmon’la evlendi. Boaz adında bir oğulları oldu, o da annesini örnek alarak güçlü bir iman geliştirdi. Boaz, Moablı Rut ile evlendib (Rut 4:13, 22). Hem Kral Davut hem de İsa Mesih bu imanlı ailenin soyundan gelmiştir (Yeşu 6:22-25; Matta 1:5, 6, 16).

Rahab’ın yaşam öyküsü her birimizin Yehova’nın gözünde değerli olduğunu gösterir. Yaratıcımız hepimizi görür ve yüreklerimizi okur. Yehova Rahab’ın yüreğindekileri nasıl gördüyse bizim de yüreğimizi görür ve az da olsa imanımız varsa bundan sevinç duyar. İmanı bu kadını harekete geçirmişti. Kutsal Kitabın da dediği gibi Rahab ‘işleri sayesinde aklandı’ (Yakup 2:25). Gerçekten de, böyle bir iman örnek alınmaya değer!