Vah. 7:9, 14: “Bundan sonra baktım, her milletten, her kabileden, her halktan ve her dilden, kimsenin sayamayacağı bir büyük kalabalık . . . . Bu kişiler büyük sıkıntıdan çıkıp gelenlerdir. Kaftanlarını Kuzunun kanında yıkayarak ağarttılar.” (O halde, bu büyük kalabalıktan olanların büyük sıkıntı başladığında hayatta olduğunu ve fidyeye duydukları iman nedeniyle Tanrı’nın önünde temiz bir durumda olduklarını anlıyoruz. Bunun sonucu olarak onlar büyük sıkıntıdan sağ geçip yeryüzünde yaşamaya devam edecek ölçüde doğru kişiler sayılıyor.)

Vah. 7:9, 10: “Her milletten, her kabileden, her halktan ve her dilden, kimsenin sayamayacağı bir büyük kalabalık. Ellerinde hurma dallarıyla, beyaz kaftanlar içinde, tahtın ve Kuzunun [bir kuzu gibi kurban edilen İsa Mesih’in] önünde duruyorlardı. Şöyle haykırıyorlardı: ‘Kurtuluşu tahtta oturan Tanrımıza ve Kuzuya borçluyuz.’” (Büyük kalabalığın büyük sıkıntıdan sağ geçmesinde Mesih’in kurban olarak sağladığı fidyeye iman kilit bir etkendir.)