“Benim Dostlarım Olursunuz”

“Emrettiklerimi yaparsanız, benim dostlarım olursunuz” (YUHN. 15:14).

1, 2. (a) İsa’nın dostları kimlerdi? (b) İsa’yla dost olmamız neden çok önemlidir?

İSA bir evin üst katındaki odada çok farklı kişilerle bir aradaydı. Kardeş olan Petrus ve Andreas balıkçıydı. Matta eskiden vergi tahsildarıydı; Yahudiler bu meslekten kişileri hor görürdü. Yakup ve Yuhanna gibi oradaki bazı kişiler İsa’yı muhtemelen küçüklüğünden beri tanıyordu. Natanael gibi başkalarıysa onu herhalde sadece birkaç yıldır tanıyordu (Yuhn. 1:43-50). Ancak, o tarihi Fısıh gecesinde Yeruşalim’deki odada bulunan herkes İsa’nın gerçek Tanrı’nın Oğlu, geleceği bildirilen Mesih olduğundan emindi (Yuhn. 6:68, 69). İsa’dan şu sevgi dolu sözleri duymak onları ne kadar mutlu etmiş olmalı: “Size dostlarım dedim, çünkü Babamdan duyduğum her şeyi size bildirdim” (Yuhn. 15:15).

² İsa’nın sadık elçilerine söylediği bu sözler aslında bugün onun tüm meshedilmiş takipçileri için ve dolayısıyla onların arkadaşları olan “başka koyunlar” için de geçerlidir (Yuhn. 10:16). Nasıl bir geçmişimiz olursa olsun İsa’nın dostları olma ayrıcalığına sahip olabiliriz. Onunla dostluğumuz son derece önemlidir, çünkü bu dostluk sayesinde Yehova’yla da dost oluruz. Hatta İsa’ya yaklaşmadan Yehova’ya yaklaşmamız imkânsızdır (Yuhanna 14:6, 21’i okuyun). O halde İsa’nın dostu olmak ve bu dostluğu korumak için ne yapmalıyız? Bu önemli soruyu ele almadan önce İsa’nın nasıl iyi bir dost olduğuna bakalım ve öğrencilerinin onun dostluğuna verdiği karşılıktan neler öğrenebileceğimizi görelim.

İsa Dost Olarak Nasıl Bir Örnekti?

3. İsa nasıl biri olarak tanınıyordu?

³ Hikmetli Kral Süleyman “zenginin dostu çok olur” diye yazmıştı (Özd. 14:20). Bu gözlem kusurlu insanların vermekten çok alma amacıyla dostluklar kurmaya eğilimli olduğunu ortaya koyuyor. İsa böyle bir zayıflık göstermedi. O insanların ekonomik ya da sosyal konumlarından etkilenmedi. Örneğin, yanına gelen zengin, genç bir yöneticiyi sevmişti ve onu takipçisi olmaya davet etmişti. Ama aynı zamanda adamdan neyi varsa satıp yoksullara vermesini istedi (Mar. 10:17-22; Luka 18:18, 23). İsa zengin ve önemli kişilerle olan ilişkisiyle değil, düşkün ve hor görülen kişilerin dostu olarak tanınıyordu (Mat. 11:19).

4. İsa’nın dostlarının kusurlu olduğu nasıl görüldü?

⁴ İsa’nın dostları elbette kusurluydu. Örneğin Petrus zaman zaman meseleleri Tanrı’nın gördüğü gibi göremiyordu (Mat. 16:21-23). Yakup ve Yuhanna’nın da İsa’dan krallığında üstün konumlar istemesi hırslı olduklarını ortaya koydu. Bu davranışları diğer elçileri öfkelendirdi. Kimin daha üstün olduğu, uzun zamandır aralarında bir tartışma konusuydu. Fakat İsa dostlarına hemen kızmadı, sabırla düşünüşlerini düzeltmeye çalıştı (Mat. 20:20-28).

5, 6. (a) İsa biri hariç elçilerinin hepsiyle dostluğunu neden sürdürdü? (b) İsa Yahuda’yla arkadaşlığına neden son verdi?

⁵ İsa’nın bu kusurlu erkeklerle dostluğunu sürdürebilmesini sağlayan etken, onların kusurlarına göz yumması ya da aşırı hoşgörülü olması değildi. Bunun yerine onların olumlu niteliklerine ve iyi niyetli olmalarına odaklandı. Örneğin Petrus, Yakup ve Yuhanna ona en zor zamanında destek olacakları yerde uykuya daldılar. Doğal olarak İsa hayal kırıklığına uğradı. Yine de onların aslında iyi niyetli olduklarını görerek şöyle dedi: “Ruh elbette istekli, fakat beden zayıf” (Mat. 26:41).

⁶ Diğer yandan İsa, Yahuda İskariyot’la arkadaşlığına son verdi. Yahuda dost gibi görünse de İsa eskiden samimi olduğu bu adamın yüreğinin yozlaştığını fark etti. Yahuda artık dünyanın dostu olduğu için kendini Tanrı’ya düşman etmişti (Yak. 4:4). O yüzden İsa 11 elçisine onların dostu olduğunu açıkladığında aralarında Yahuda yoktu, çünkü onu yanlarından göndermişti (Yuhn. 13:21-35).

7, 8. İsa dostlarına sevgisini nasıl gösterdi?

⁷ İsa vefalı dostlarının hataları üzerinde durmadı. Onlar için en iyisi neyse onu yaptı. Örneğin Babasına onları sınavlar sırasında koruması için dua etti (Yuhanna 17:11’i okuyun). İsa onların fiziksel sınırlarını hesaba kattı (Mar. 6:30-32). Ayrıca tek ilgilendiği şey kendi düşüncelerini onlara aktarmak değildi. Onların ne düşündüğünü ve hissettiğini de dinleyip anlamaya çalıştı (Mat. 16:13-16; 17:24-26).

⁸ İsa dostları için yaşadı ve öldü. O Babasının adalet standardını karşılamak için yaşamını vermesi gerektiğini, bunun yasal bir talep olduğunu biliyordu (Mat. 26:27, 28; İbr. 9:22, 28). Fakat İsa sevgisinden dolayı yaşamını verdi. Şöyle dedi: “Dostları uğruna canını veren birinin sevgisinden daha büyük sevgi kimsede yoktur” (Yuhn. 15:13).

Öğrenciler İsa’nın Dostluğuna Nasıl Karşılık Verdi?

9, 10. İnsanlar İsa’nın cömertliği karşısında ne yaptı?

⁹ İsa zamanını, sevgisini ve maddi olanaklarını cömertçe paylaştı. Dolayısıyla insanlar kendilerini ona yakın hissettiler ve onlar da İsa’ya cömertçe davranmaktan mutluluk duydular (Luka 8:1-3). İsa bizzat yaşadıklarına dayanarak şöyle diyebildi: “Vermeyi alışkanlık edinin, insanlar da size verecektir. Dolu dolu ölçerek, ölçeği sallayıp bastırarak taşarcasına doldurup kucağınıza dökecekler. Hangi ölçekle ölçerseniz, aynı ölçekle alacaksınız” (Luka 6:38).

¹⁰ Tabii ki bazıları İsa’yla sadece çıkarları için arkadaşlık etmeye çalıştı. Bu sahte dostlar İsa’nın söylediği bir şeyi yanlış anladıklarında onu terk ettiler. İsa’nın kötü bir şey söylemeyeceğine güvenmektense yanlış bir sonuca varıp ona sırtlarını döndüler. Oysa elçiler vefalıydı. Mesih’le dostlukları sık sık sınandı, fakat onlar iyi günde kötü günde onun yanında olmak için ellerinden geleni yaptılar (Yuhanna 6:26, 56, 60, 66-68’i okuyun). İsa yeryüzünde bir insan olarak geçirdiği son gecesinde dostlarına takdirini şöyle dile getirdi: “Yaşadığım sınavlarda yanımda kalanlar sizlersiniz” (Luka 22:28).

11, 12. İsa öğrencilerine hangi konuda güvence verdi? Onlar buna karşılık ne yaptı?

¹¹ İsa’nın öğrencilerini vefalarından dolayı övmesinin üzerinden çok geçmeden bu adamlar onu terk etti. Bir an için insan korkusunun ona duydukları sevgiye üstün gelmesine izin verdiler. İsa onları yine affetti. Ölüp diriltilmesinden sonra onlara göründü ve hâlâ dost olduklarına dair güvence verdi. Dahası onlara kutsal bir görev de verdi: “Bütün milletlerden insanları” öğrenci olarak yetiştirmeli ve “yeryüzünün en uzak yerlerine dek” İsa’nın şahitleri olmalıydılar (Mat. 28:19; Elçi. 1:8). Acaba öğrenciler bu görev karşısında ne yaptı?

¹² Öğrenciler duyuru işinde canla başla çalışmaya başladılar. Yehova’nın kutsal ruhunun desteğiyle kısa sürede İsa’nın öğretilerini tüm Yeruşalim’e yaydılar (Elçi. 5:27-29). Ölüm tehdidi bile onları İsa’nın öğrenci yetiştirme emrine itaat etmekten vazgeçiremedi. Bu emri almalarının üzerinden 30 yıl bile geçmeden elçi Pavlus iyi haberin “gök altında tüm insanlar arasında” duyurulduğunu yazabildi (Kol. 1:23). Bu öğrenciler İsa’yla aralarındaki dostluk bağına çok değer verdiklerini gerçekten kanıtlamış oldular.

13. İsa’nın öğrencileri onun öğretilerinin kendilerini hangi yönlerden etkilemesine izin verdi?

¹³ İsa’nın öğrencisi olan kişiler onun öğretilerinin özel hayatlarını etkilemesine de izin verdiler. Birçokları için bu, davranış tarzlarında ve kişiliklerinde büyük değişiklikler yapmak anlamına geliyordu. Yeni öğrencilerden bazıları eskiden eşcinseldi, içkiciydi, hırsızdı ya da zina yapıyordu (1. Kor. 6:9-11). Diğerleriyse başka ırktan kişilere karşı tutumlarını değiştirmeliydi (Elçi. 10:25-28). Yine de onlar İsa’ya itaat etti. Eski kişiliği üzerlerinden atıp yeni kişiliği giydiler (Efes. 4:20-24). Onun düşünce ve davranış tarzını anlayıp örnek alarak ‘Mesih’in düşünüşünü’ kavradılar (1. Kor. 2:16).

Bugün Mesih’le Dostluk

14. İsa “bu ortamın sonu” sırasında ne yapacağını söyledi?

¹⁴ İsa’nın birinci yüzyıldaki takipçilerinin çoğu onu ya şahsen tanımıştı ya da diriltilmesinden sonra görmüştü. Elbette biz böyle bir ayrıcalığa sahip değiliz. O halde Mesih’le nasıl dost olabiliriz? Bunun bir yolu –İsa’nın ruhla meshedilmiş kardeşlerinden hâlâ yeryüzünde olanların oluşturduğu– sadık ve sağgörülü hizmetkâr grubunun rehberliğine uymaktır. İsa “bu ortamın sonu” sırasında “bütün mallarının sorumluluğunu” bu hizmetkâra vereceğini söyledi (Mat. 24:3, 45-47). Bugün Mesih’in dostu olmak isteyenlerin çok büyük bir kısmı bu hizmetkâr grubuna ait değildir. Peki bu grubun talimatlarına verdikleri karşılık onların Mesih’le dostluğunu nasıl etkiler?

15. Bir kişinin koyun ya da keçi olduğunu hangi etken belirleyecek?

¹⁵ Matta 25:31-40’ı okuyun. İsa sadık hizmetkâr grubunu oluşturan kişileri kardeşleri olarak adlandırdı. O, koyunları keçilerden ayırmakla ilgili örneğinde, kardeşlerine davranışlarımızı kendisine yapılmış gibi kabul ettiğini açıkça belirtti. Hatta İsa ‘kardeşlerinin en küçüğüne’ bile yapılan davranışın bir bireyin koyun ya da keçi olduğunu gösteren başlıca etken olacağını söyledi. Dolayısıyla yeryüzünde yaşama ümidine sahip kişiler Mesih’in dostu olmayı istediklerini sadık hizmetkârı destekleyerek gösterirler.

16, 17. Mesih’in kardeşlerinin dostu olduğumuzu nasıl gösterebiliriz?

¹⁶ Tanrı’nın Krallığının yönetiminde yeryüzünde yaşamayı ümit ediyorsanız, Mesih’in kardeşlerinin dostu olduğunuzu nasıl gösterebilirsiniz? Şimdi bunun üç yolunu ele alalım. İlk olarak, duyuru işine tüm yürekle katılarak bunu gösterebiliriz. Mesih kardeşlerine iyi haberi dünya çapında duyurmalarını emretti (Mat. 24:14). Bununla birlikte onlardan bugün hâlâ yeryüzünde olanların, başka koyunları oluşturan arkadaşlarının desteği olmadan bu görevi yerine getirmeleri çok zor olacaktı. Gerçekten de, başka koyunlardan olanlar duyuru işine her katıldıklarında Mesih’in kardeşlerinin bu kutsal görevi yerine getirmesine yardım etmiş olurlar. Mesih gibi sadık ve sağgörülü hizmetkâr da bu dostluğu çok takdir eder.

¹⁷ Başka koyunlardan olanların Mesih’in kardeşlerine yardım etmesinin ikinci yolu, duyuru işini maddi olarak desteklemeleridir. İsa takipçilerine “haksız servetle” dostlar edinmelerini söyledi (Luka 16:9). Elbette İsa’nın ya da Yehova’nın dostluğunu satın alamayız. Fakat Krallıkla ilgili uğraşları desteklemek için maddi olanaklarımızı kullanmakla dostluğumuzu ve sevgimizi sadece sözlerle değil, “işle ve hakikatle” de göstermiş oluruz (1. Yuhn. 3:16-18). Bu maddi desteği sağlamak için, duyuru işine katılırken kendi olanaklarımızı kullanır, ibadet salonlarımızın inşası ve bakımı, ayrıca küresel duyuru işi için bağışta bulunuruz. Verdiğimiz miktar az ya da çok olsun bunu sevinçle yaptığımızda Yehova ile İsa bizi çok takdir eder (2. Kor. 9:7).

18. Cemaat ihtiyarlarının Kutsal Kitaba dayalı öğütlerine neden itaat etmeliyiz?

¹⁸ Mesih’in dostu olduğumuzu göstermenin üçüncü yolu cemaat ihtiyarlarının rehberliğine uymaktır. Bu erkekler Mesih’in yönlendirmesiyle kutsal ruh tarafından tayin edilir (Efes. 5:23). Elçi Pavlus “Size önderlik edenlere itaat edin ve boyun eğin” diye yazdı (İbr. 13:17). Bazen cemaat ihtiyarlarının Kutsal Kitaba dayalı öğütlerine itaat etmekte zorlanabiliriz. Büyük ihtimalle onların kusurlarının farkındayız. Bu da öğütlerine karşı önyargılı olmamıza yol açabilir. Fakat cemaatin başı olan Mesih bu erkekleri kusurlarına rağmen hizmetinde kullanır. Dolayısıyla onların yetkisine karşı tutumumuz Mesih’le dostluğumuzu doğrudan etkiler. İhtiyarların hatalarını görmezden gelip rehberliklerine sevinçle uyduğumuzda Mesih’i sevdiğimizi kanıtlamış oluruz.

İyi Dostları Nerede Bulabiliriz?

19, 20. Cemaatte nasıl dostlar bulabiliriz? Sonraki makalede hangi soruyu ele alacağız?

¹⁹ İsa sadece sevgi dolu çobanlar aracılığıyla değil, cemaatin içinde ruhi anneler, babalar ve kardeşler sağlayarak da bizimle ilgilenir (Markos 10:29, 30’u okuyun). Yehova’nın teşkilatının tarafında yer almaya başladığınızda akrabalarınız nasıl tepki verdi? Umarız Tanrı’ya ve Mesih’e yaklaşma çabalarınızı desteklemişlerdir. Ne var ki, İsa bazen ‘insanın düşmanlarının kendi ev halkından olacağına’ dair uyarıda bulunmuştu (Mat. 10:36). Bununla birlikte cemaat içinde kardeşten de yakın dostlar bulabileceğimizi bilmek çok rahatlatıcıdır (Özd. 18:24).

²⁰ Pavlus Roma’daki cemaate yazdığı mektubun sonunda birçok kişiye ismiyle selam gönderdi. Bundan onun birçok dostu olduğu anlaşılıyor (Rom. 16:8-16). Elçi Yuhanna’nın da üçüncü mektubunun kapanış sözleri şöyleydi: “Benim selamlarımı da oradaki dostların hepsine tek tek ilet” (3. Yuhn. 14). Belli ki onun da birçok dostu vardı. Acaba İsa ile öğrencilerini örnek alarak biz ruhi kardeşlerimizle nasıl kalıcı dostluklar kurabiliriz? Gelecek makalede bu sorunun cevabını ele alacağız.

Sevgisiz Bir Dünyada Nasıl Kalıcı Dostluklarımız Olabilir?

“Bu emirleri birbirinizi sevmeniz için veriyorum” (YUHN. 15:17).

1. Birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar aralarındaki dostluğu neden korumalıydı?

İSA yeryüzündeki son gecesinde vefalı öğrencilerini aralarındaki dostluğu korumaya teşvik etti. O akşam, birbirlerine gösterecekleri sevginin onları takipçileri olarak tanıtacağını söylemişti (Yuhn. 13:35). Elçiler kendilerini bekleyen sınavlara dayanabilmek ve İsa’nın kısa süre sonra vereceği görevi yerine getirebilmek için dostluklarını korumalıydılar. Gerçekten de birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar Tanrı’ya ve birbirlerine güçlü bağlılıklarıyla tanındılar.

2. (a) Ne yapmaya kararlıyız? Neden? (b) Hangi soruları ele alacağız?

² İsa’nın ilk öğrencilerinin izinden giden küresel bir teşkilatın yanında yer almak bize sevinç veriyor. İsa takipçilerine birbirlerini içtenlikle sevmelerini emretmişti. Biz de bu emre itaat etmeye kararlıyız. Ancak “son günlerde” insanlar genellikle vefasız ve insan sevgisinden yoksun (2. Tim. 3:1-3). Dostlukları çoğu zaman yüzeysel ve çıkarcı. İsa’nın gerçek takipçileri olarak kimliğimizi koruyabilmek için böyle tutumları aşmalıyız. Öyleyse şunları düşünelim: Güçlü dostlukların temelinde ne vardır? Nasıl güçlü dostluklar kurabiliriz? Ne zaman bir arkadaşlığa son vermemiz gerekebilir? Ve dostluklarımızın kalıcı olmasını nasıl sağlayabiliriz?

Güçlü Dostlukların Temelinde Ne Vardır?

3, 4. En güçlü dostlukların temelinde ne vardır? Neden?

³ En güçlü dostluklar, temelinde Yehova sevgisi olanlardır. Kral Süleyman şöyle yazdı: “Tek başına olan, karşısındakine yenilebilir; fakat iki kişi birlikte olursa, ona karşı koyabilirler. Ve üç kat ip kolay kopmaz” (Vaiz 4:12). Bir dostlukta Yehova üçüncü ip olduğunda o dostluk güçlü ve kalıcı olur.

⁴ Yehova’yı sevmeyen kişiler arasında da güçlü dostluklar olabileceği doğrudur. Fakat iki kişi de Yehova’yı seviyorsa, o dostluk sarsılmaz olur. Anlaşmazlıklar çıktığında gerçek dostlar birbirlerine Yehova’yı memnun edecek tarzda davranırlar. Tanrı’nın düşmanları gerçek Hıristiyanlar arasında ayrılıklar yaratmaya çalıştığında, onların arasındaki dostlukların sarsılmaz olduğunu görürler. Tarih boyunca Yehova’nın hizmetçileri birbirlerine ihanet etmektense ölümü göze aldılar (1. Yuhanna 3:16’yı okuyun).

5. Rut ile Naomi’nin dostluğunu güçlü kılan neydi?

⁵ Şüphesiz insanı en mutlu eden dostluklar Yehova’yı seven kişilerle olanlardır. Naomi ile Rut’un örneğine bakalım. Bu kadınların arasındaki ilişki Kutsal Kitaptaki en güzel dostluklardan biridir. Onların dostluğunu güçlü ve kalıcı kılan neydi? Rut Naomi’ye söylediği şu sözlerle buna cevap verir: “Senin halkın benim halkım, senin Tanrın benim Tanrım olacak. . . . . Eğer ölümden başka bir şey beni senden ayıracak olursa, Yehova bana aynısını, hatta daha beterini yapsın” (Rut 1:16, 17). Rut ve Naomi’nin Tanrı’ya derin bir sevgi duyduğu açıktı ve bu sevgi birbirlerine davranış tarzlarını etkiledi. Bunun sonucunda Yehova her ikisine de nimetler verdi.

Nasıl Güçlü Dostluklar Kurabiliriz?

6-8. (a) Güçlü bir dostluk için neler gerekir? (b) Dostluk kurmak için ilk adımı nasıl atabilirsiniz?

⁶ Rut ve Naomi’nin örneği güçlü bir dostluğun tesadüfen kurulmadığını gösterir. Böyle bir dostluğun temelinde, iki kişinin de Yehova’ya duyduğu sevgi vardır. Bunun yanında dayanıklı dostluklar çok çaba ve özveri ister. Yehova’nın toplumundaki ailelerin çocukları bile kardeşleriyle yakın dost olabilmek için çaba harcamalıdır. Peki nasıl iyi dostluklar kurabiliriz?

⁷ İlk adımı siz atın. Elçi Pavlus Roma cemaatindeki dostlarını ‘konukseverliği bırakmamaya’ teşvik etmişti (Rom. 12:13). Öyleyse iyi dostluklar kurabilmek için konukseverlik gösterebileceğimiz her fırsatı değerlendirmeliyiz. Bunu bizim yerimize başkaları yapamaz (Özdeyişler 3:27’yi okuyun). Bunun bir yolu, cemaatten farklı kişileri basit bir yemek yemeye davet etmektir. Acaba bunu düzenli olarak yapabilir misiniz?

⁸ Dostluklar kurmak için ilk adımı atmanın bir diğer yolu, farklı kişilere birlikte hizmete çıkmayı teklif etmektir. Bir yabancının kapısında hizmet arkadaşınızın Yehova’ya sevgisi hakkında içtenlikle konuştuğunu duyduğunuzda, doğal olarak ona yakınlık duyarsınız.

9, 10. Pavlus nasıl bir örnekti? Biz nasıl onun gibi olabiliriz?

⁹ Yüreğinizde yer açın (2. Korintoslular 6:12, 13’ü okuyun). Cemaatte arkadaşlık edebileceğiniz kimsenin bulunmadığını düşündüğünüz oldu mu? Eğer öyleyse, acaba arkadaş seçimi konusunda kendinizi kısıtlıyor olabilir misiniz? Elçi Pavlus yüreğinde yer açma konusunda iyi bir örnekti. Yahudi olmayanlarla yakın arkadaş olabileceği bir zamanlar aklından bile geçmezdi. Ancak o “milletlere gönderilmiş bir elçi” oldu (Rom. 11:13).

¹⁰ Ayrıca Pavlus arkadaşlarını sadece kendi yaş grubundan kişilerle sınırlı tutmadı. Örneğin o ve Timoteos farklı geçmişlerine ve aralarındaki yaş farkına rağmen yakın dost oldular. Bugün birçok genç cemaatte yaşça daha büyük kişilerle kurdukları dostluklara çok değer veriyor. 20’li yaşlarının başında olan Vanessa şöyle diyor: “Benden 30 yaş büyük bir hemşireyle çok yakın dostuz. Yaşıtlarıma anlatabileceğim her şeyi ona anlatabiliyorum. Benimle çok ilgileniyor.” Böyle dostluklar nasıl kurulur? Vanessa şöyle diyor: “Bu dostluğu kurabilmek için çaba harcamam gerekti. Kendiliğinden oluşmasını beklemedim.” Siz de kendi yaş grubunuzun dışındaki kişilerle dost olmaya istekli misiniz? Eğer öyleyse, Yehova çabalarınızı mutlaka ödüllendirecek.

11. Yonatan ile Davut’un örneğinden ne öğrenebiliriz?

¹¹ Vefalı olun. Süleyman “Gerçek dost her zaman sever; o, sıkıntılı günler için doğmuş kardeştir” diye yazdı (Özd. 17:17). Belki de Süleyman bu sözleri yazarken aklında babası Davut ile Yonatan’ın dostluğu vardı (1. Sam. 18:1). Kral Saul, İsrail tahtına oğlu Yonatan’ın geçmesini istiyordu. Fakat Yonatan Yehova’nın bu imtiyaz için Davut’u seçtiğini kabul etti. Saul’un tersine onu kıskanmadı. İnsanlar Davut’u övdüğünde buna gücenmedi ve Saul’un attığı iftiraya kanmadı (1. Sam. 20:24-34). Biz de Yonatan’a benziyor muyuz? Arkadaşımıza bir imtiyaz verildiğinde onun adına seviniyor muyuz? Sıkıntılar yaşadığında onu teselli edip destekliyor muyuz? Dostumuz hakkında bir dedikodu duyduğumuzda buna hemen inanıyor muyuz? Yoksa Yonatan gibi onu vefayla savunuyor muyuz?

Bir Dostluğu Bitirmek Gerektiğinde

12-14. Kutsal Kitabı inceleyen bazı kişiler hangi zorluklarla karşılaşıyor? Biz onlara nasıl destek olabiliriz?

¹² Kutsal Kitabı inceleyen biri yaşamında değişiklikler yapmaya başladığında dostluklar konusunda ciddi zorluklarla karşılaşabilir. Birlikte olmaktan hoşlandığı fakat Kutsal Kitabın standartlarına göre yaşamayan arkadaşları olabilir. Belki geçmişte onlarla sık sık vakit geçiriyordu. Oysa şimdi onların yaşam tarzının kendi üzerinde kötü bir etkisi olabileceğini fark ediyor ve onlarla arasına mesafe koyma ihtiyacı duyuyor (1. Kor. 15:33). Öte yandan, onlarla görüşmezse de vefasızlık edeceğini düşünüyor.

¹³ Siz de bu durumdaysanız unutmayın ki gerçek bir dost yaşamınızda olumlu değişiklikler yapmaya çalışmanıza sevinecektir. Hatta o da Yehova hakkında bilgi almak isteyebilir. Oysa sahte dostlar ‘onlarla aynı sefahat batağına koşmadığınızdan hakkınızda aşağılayıcı şekilde konuşurlar’ (1. Pet. 4:3, 4). Asıl vefasızlık eden siz değil, böyle dostlardır.

¹⁴ Kutsal Kitabı inceleyen kişiler Tanrı sevgisi olmayan arkadaşları tarafından dışlanabilir. Bu durumda o boşluğu cemaatteki kardeşler doldurabilir (Gal. 6:10). Kutsal Kitabı inceleyip ibadetlere katılan kişileri şahsen tanıyor musunuz? Onlarla vakit geçirmek için fırsatlar yaratabilir misiniz?

15, 16. (a) Bir dostumuz Yehova’ya hizmet etmeyi bırakırsa ne yapmalıyız? (b) Yehova’ya sevgimizi nasıl ispatlayabiliriz?

¹⁵ Peki ya cemaatten bir arkadaşınız Yehova’ya sırt çevirir ve belki de sonunda cemaatten çıkarılması gerekirse? Bu çok üzücü olabilir. Bir hemşire çok yakın bir arkadaşı Yehova’ya hizmet etmeyi bıraktığında neler hissettiğini şöyle dile getirdi: “Sanki içimde bir şeyler koptu. Arkadaşımın ruhen güçlü olduğunu sanıyordum, meğer öyle değilmiş. Belki de sırf ailesini memnun etmek için Yehova’ya hizmet ediyordu. Bu olaydan sonra kendi güdülerimi gözden geçirmeye başladım. ‘Acaba ben Yehova’ya doğru nedenlerle hizmet ediyor muyum?’ diye kendime sordum.” O bu durumun üstesinden nasıl geldi? “Yükümü Yehova’ya bıraktım” diyor. “Yehova’ya sevgim şartlara bağlı değil. Teşkilatının içinde arkadaşlarım olsun ya da olmasın O’na sevgimi kanıtlamaya kararlıyım.”

¹⁶ Dünyayla dost olmayı seçen kişilerin yanında yer alırsak Tanrı’yla dost kalmayı bekleyemeyiz. Öğrenci Yakup şöyle yazdı: “Şunu bilmiyor musunuz? Dünyayla dostluk, Tanrı’yla düşmanlık anlamına gelir. Öyleyse kim bu dünyanın dostu olmak isterse, kendini Tanrı’ya düşman eder” (Yak. 4:4). Tanrı’ya vefalı kalırsak O bir dostu kaybetmenin acısıyla başa çıkmamıza yardım edecek. Buna güvenerek O’na sevgimizi ispatlayabiliriz (Mezmur 18:25’i okuyun). Yukarıda sözleri alıntılanan hemşire konuyu şöyle özetliyor: “Kimseye zorla Yehova’yı ya da kendimizi sevdiremeyeceğimizi öğrendim. Sonuçta bu herkesin kendi kararı.” Peki cemaatin içinde kalan kişilerle dostluklarımızın kalıcı olmasını nasıl sağlayabiliriz?

Nasıl Kalıcı Dostluklarımız Olabilir?

17. İyi dostlar birbirleriyle nasıl konuşur?

¹⁷ İyi iletişim dostluğun can damarıdır. Kutsal Kitapta Rut ile Naomi, Davut ile Yonatan ve Pavlus ile Timoteos’la ilgili kayıtları okurken iyi dostların birbirleriyle rahatça fakat saygıyla konuştuğunu fark edersiniz. Başkalarıyla iletişim tarzımız hakkında Pavlus şöyle yazdı: “Sözleriniz her zaman tuzla lezzet verilmiş gibi, hoş ve çekici olsun.” Pavlus burada özellikle ‘dışarıda olanlarla’, yani iman kardeşimiz olmayan kişilerle konuşma tarzımızın nasıl olması gerektiğini belirtiyordu (Kol. 4:5, 6). Eğer iman etmeyenler bizden saygı görmeyi hak ediyorsa cemaatteki dostlarımız bunu çok daha fazla hak etmez mi?

18, 19. Cemaatteki bir dostumuz bize öğüt verdiğinde bunu nasıl karşılamalıyız? Efesos’taki ihtiyarlar bu konuda bize nasıl örnektir?

¹⁸ İyi dostlar birbirlerinin görüşlerine değer verir. Bu yüzden hem nazik hem de açık bir şekilde iletişim kurmaları gerekir. Hikmetli Kral Süleyman şunu yazdı: “Yağ ve buhur yüreğe sevinç verir; candan öğüt veren dostun tatlılığı da öyledir” (Özd. 27:9). Bir dostunuz size öğüt verdiğinde ne hissediyorsunuz? (Mezmur 141:5’i okuyun). Bazı davranışlarınız hakkında kaygısını dile getiriyorsa bunu nasıl karşılıyorsunuz? Onun sözlerini sevgisinin bir ifadesi olarak mı görüyorsunuz yoksa güceniyor musunuz?

¹⁹ Elçi Pavlus Efesos cemaatinin ihtiyarlarıyla çok yakındı. Büyük ihtimalle onlardan bazılarını hakikati yeni öğrendikleri zamandan beri tanıyordu. Fakat son buluşmalarında onlara açıksözlülükle bazı öğütler verdi. Peki onlar bunu nasıl karşıladı? Dostları Pavlus’a gücenmedi. Bunun yerine gösterdiği ilgiyi takdir ettiler, hatta bir daha onu görememe düşüncesi onları ağlattı (Elçi. 20:17, 29, 30, 36-38).

20. Sevgi dolu bir dost ne yapar?

²⁰ İyi dostlar hikmetli öğütleri kabul etmekle kalmaz, aynı zamanda böyle öğütler verir. Elbette ne zaman ‘başkasının işine karışmamamız’ gerektiğini bilmeliyiz (1. Sel. 4:11). Bunun yanı sıra her birimizin ‘Tanrı’ya kendi adına hesap vereceğinin’ de bilincinde olmalıyız (Rom. 14:12). Fakat sevgi dolu bir dost, gerektiğinde arkadaşına Yehova’nın standartlarını nazikçe hatırlatacaktır (1. Kor. 7:39). Örneğin bekâr bir arkadaşınızın iman etmeyen biriyle duygusal açıdan yakınlaştığını fark etseydiniz ne yapardınız? Dostluğunuza zarar verme korkusuyla kaygılarınızı dile getirmekten çekinir miydiniz? Peki ya arkadaşınız öğüdünüzü umursamasaydı ne yapardınız? İyi bir dost yanlış adım atan arkadaşının iyiliği için sevgi dolu çobanlardan yardım ister. Bunu yapmak cesaret gerektirir. Fakat temelinde Yehova sevgisi olan bir dostluk kalıcı olarak zarar görmeyecektir.

21. Hepimiz bazen neye yol açarız? Cemaatte kalıcı dostluklara sahip olmamız neden yaşamsaldır?

²¹ Koloseliler 3:13, 14’ü okuyun. Bazen arkadaşlarımıza bizden ‘yakınmaları için bir neden’ veririz. Onlar da bizi rahatsız edecek şeyler yapar ya da söylerler. Yakup “hepimiz birçok kez hata yaparız” diye yazdı (Yak. 3:2). Dostluğu dostluk yapan etken, iki kişinin birbirini hiç kırmaması değil, birbirini tamamen bağışlayabilmesidir. Açıkça iletişim kurarak ve birbirimizi gönülden bağışlayarak dostluk bağlarımızı güçlendirmemiz gerçekten yaşamsaldır. Eğer böyle bir sevgi gösterirsek, bu “birliğin kusursuz bağı” olur.