7, 8. (a) Hangi iki ‘lütuf yılı’ söz konusudur? (b) Yehova’nın hangi ‘öç alma günleri’ söz konusudur?

⁷ Müjdeyi “ilan” etmenin belli bir zamanı vardır. İsa ve takipçileri, ‘Yehova’nın lûtuf yılını, Tanrımızın öç alma gününü ilân ve bütün yaslıları teselli etmekle’ görevlendirilmişlerdi. (İşaya 61:2) Bir yıl uzun bir zamansa da, başı ve sonu olan bir dönemdir. ‘Lütuf yılı’ Yehova’nın alçakgönüllülere, ilan edilen özgürlüğü kabul etme fırsatı tanıdığı dönemdir.

⁸ Birinci yüzyılda Yahudi milleti için ‘lütuf yılı’, İsa’nın yeryüzündeki hizmetine koyulduğu MS 29’da başlamıştı. İsa Yahudiler’e ‘tövbe edin, çünkü göklerin krallığı yakındır’ diyordu. (Matta 4:17) O ‘lütuf yılı’, Yehova’nın MS 70’te Roma ordularının Yeruşalim’i ve mabedini yıkmasına izin vermesiyle doruğa varan ‘öç alma gününe’ dek sürdü. (Matta 24:3-22)

Böylece İşaya gelecekle ilgili bir anlam taşıyan şu görevi yerine getirmişti: “Sionda yaslılara tayin edip, kül yerine başlarına çelenk, yas yerine meserret yağı, ağırlık ruhu yerine hamt libasını vermek için beni gönderdi ki, onlara salâh ağaçları, RABBİN, izzet bulsun diye, diktiği denilsin.”—İşaya 61:3.

11. Birinci yüzyılda kimlerin Yehova’ya büyük işinden ötürü “hamt” etmesi için geçerli nedeni vardı?

¹¹ Birinci yüzyılda, sahte dinin esaretinden kurtulmayı kabul eden Yahudiler de Tanrı’ya kendi uğurlarında yaptığı büyük işten ötürü “hamt” ettiler. Ruhi açıdan ölü bir millet olmaktan kurtulduklarında, geçmişte sahip oldukları ‘ağırlık ruhunun’, yani ruhsal çöküntünün yerini “hamt libası” aldı. Böyle bir değişikliği ilk yaşayanlar İsa’nın öğrencileriydi. Onun ölümü nedeniyle “yaslı” olan bu kimseler diriltilen Rablerinin kendilerini mukaddes ruhla meshetmesi üzerine büyük ‘sevinç’ duydular. Bundan kısa bir süre sonra, yeni meshedilen bu kimselerin vaaz ettiği haberi kabul ederek MS 33 yılının Pentikost günü vaftiz edilen alçakgönüllü 3.000 kişi de aynı değişikliği yaşadı. (Resullerin İşleri 2:41) Onların Yehova’dan bereket göreceklerine güvenmeleri ne iyi oldu! Artık Sion yüzünden yas tutmaktan vazgeçerek mukaddes ruhu alıp Yehova’dan zengin bereket görenlerin coşkusunu simgeleyen ‘meserret yağıyla’ tazelendiler.—İbraniler 1:9.

6. Müjde eski zamanlarda kimlere ferahlık getirdi; günümüzde kimlere ferahlık getiriyor?

⁶ İşaya’nın ilhamla bildirdiği mesaj Babil’deki tövbe eden Yahudiler’e ferahlık getirmişti. İsa ve öğrencilerinin günlerinde de, birinci yüzyıldaki Yahudiliğin sahte dinsel geleneklerinin esaretinde eriyip biten ve İsrail’de yapılan kötülüklerden ötürü “yüreği kırık” olan Yahudiler’e ferahlık getirdi. (Matta 15:3-6)

¹⁵ MS 33’te İsa’nın tutuklanması, yargılanması ve öldürülmesi üzerine öğrencileri büyük üzüntü duymuşlardı. (Matta 26:31) Fakat diriltilip kendilerine görünmesi üzerine görüşleri değişti. Ve mukaddes ruh da üzerlerine dökülünce “Yeruşalimde, bütün Yahudiyede, Samiriyede ve dünyanın en uzak yerine kadar” müjdeyi iletme işiyle meşgul olmaya başladılar. (Resullerin İşleri 1:8) Böylece pak tapınmayı yeniden başlattılar.