Yine de 26 Mart 2004’te hâkim, Yehova’nın Şahitlerinin Moskova’daki faaliyetlerini yasakladı. 16 Haziran 2004’te Moskova Şehir Mahkemesi bu kararı onadı.d Uzun süredir Şahit olan bir kişi kararla ilgili şunları söyledi: “Sovyet döneminde bir Rus, ateist olmalıydı; şimdiyse Ortodoks olmalı.”

Acaba kardeşler bu yasak karşısında ne yaptı? Tıpkı Nehemya gibi davrandılar. Onun zamanında, Tanrı’nın toplumunun düşmanları Yeruşalim’in surlarının yeniden inşa edilmesine engel olmaya çalıştı; fakat Nehemya ve halkı, muhalefet edenlerin yaptıkları hiçbir şeyin işlerini kesintiye uğratmasına izin vermedi. Aksine, onlar “surları inşa etmeye” ve “canla başla çalışmaya devam ediyordu” (Neh. 4:1-6). Moskova’daki kardeşlerimiz de muhalefet edenlerin, günümüzde yapılması gereken işe, yani iyi haberi duyurma işine engel olmasına izin vermedi (1. Pet. 4:12, 16). Onlar, Yehova’nın kendileriyle ilgileneceğinden emindi ve yıllardır süren bu mücadelenin dördüncü evresiyle yüzleşmeye hazırdı.

DÜŞMANLIK ARTIYOR

25 Ağustos 2004’te kardeşlerimiz Kremlin’e, o dönemde Rusya devlet başkanı olan Vladimir Putin’e bir dilekçe gönderdi. Kardeşlerin yasakla ilgili endişelerini ifade ettiği bu dilekçe 76 ciltten oluşuyordu ve üzerinde 315.000’den fazla kişinin imzası vardı. Bu sırada, Rus Ortodoks Kilisesinin din adamları gerçek yüzlerini gösterdiler. Moskova Patrikliğinden bir temsilci şunları söyledi: “Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetlerine şiddetle karşıyız.” Müslüman bir lider ise yasakla ilgili hükmün “bir dönüm noktası ve olumlu bir gelişme” olduğunu söyledi.

Tabii sahte suçlamalara inanan Rus halkı da Yehova’nın Şahitlerine fiziksel olarak saldırmak üzere cesaret buldu. Moskova’da bazı Şahitler iyi haberi duyururken muhalifler tarafından yumruklandı ve tekmelendi. Öfkeden çılgına dönmüş bir adam, binadan çıkan bir hemşireyi takip etti ve sırtına öyle şiddetli vurdu ki hemşire yere düşüp başını vurdu. Hemşire hastanelik olmasına rağmen polis saldırgana herhangi bir müdahalede bulunmadı. Başka Şahitler de tutuklandı, parmak izleri alındı, fotoğrafları çekildi ve gece boyunca göz altında tutuldular. Moskova’daki toplantı salonlarının yöneticileri, salonları Şahitlere kiralamaya devam ederlerse işten atılmakla tehdit edildiler. Çok geçmeden pek çok cemaat kiraladıkları ibadet salonlarını kaybetti. 40 cemaat, içinde dört İbadet Salonu olan bir binayı kullanmak zorunda kaldı. Bu binayı kullanan bir cemaat Umumi İbadeti sabahın yedi buçuğunda yapmak zorundaydı. Gezici gözetmen olan bir birader şöyle dedi: “Kardeşler ibadete katılmak için sabah beşte kalkmalıydı; fakat bir yıldan uzun bir süre bunu istekle yaptılar.”

‘ŞAHİTLİK ETMEK İÇİN’

Moskova’daki yasağın kanunlara aykırı olduğunu kanıtlamak için avukatlarımız Aralık 2004’te Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine başvurdu. (Sayfa 6’daki “Rusya’nın Kararı Neden Fransa’da Ele Alınıyor?” başlıklı çerçeveye bakın.) Altı yıl sonra, 10 Haziran 2010’da bu mahkeme oybirliğiyle Yehova’nın Şahitlerini tamamen temize çıkaran bir karar verdi!e Mahkeme, hakkımızda yapılan tüm suçlamaları dikkatle inceledi ve suçlamaların tamamen yersiz olduğu sonucuna vardı. Ayrıca, Rusya’nın “mahkeme tarafından tespit edilen kanun ihlallerine bir son vermesi ve yol açtığı zararları en kısa sürede telafi etmesi” gerektiğini söyledi ve bunun hukuki bir zorunluluk olduğunu belirtti. (Sayfa 8’deki “Mahkemenin Kararı” başlıklı çerçeveye bakın.)