Geçmişte Tanrı’yı Memnun Eden Kurbanlar

“Her başkâhin hediyeler ve kurbanlar takdim etmek için tayin olunur.”—İBRANİLER 8:3.

1. İnsanlar neden Tanrı’ya yönelme ihtiyacı hissediyorlar?

ALFRED Edersheim adlı Mukaddes Kitap tarihçisi şöyle yazdı: “Kurban sunmak, insanlara dua etmek kadar ‘doğal’ geliyor; biri kişinin kendisi hakkında, diğeri de Tanrı hakkında hissettiklerini gösteriyor.” Günah dünyaya girdiğinden beri suçun, Tanrı’ya yabancılaşmanın ve çaresizliğin acısını da beraberinde getirmiştir. Bunlardan kurtulmak gerekir. Böylesi umutsuz bir durumda olduklarından, insanların yardım için Tanrı’ya yönelme ihtiyacı hissetmelerini anlamak kolaydır.—Romalılar 5:12.

2. Mukaddes Kitapta, Tanrı’ya sunulan ilk kurbanlarla ilgili hangi kayıtları buluyoruz?

² Tanrı’ya sunulan takdimeleri içeren ilk Mukaddes Kitap kaydı, Kain ve Habil ile ilgilidir. Şöyle okuyoruz: “Kain, günler geçtikten sonra, toprağın semeresinden RABBE takdime getirdi. Ve Habil, kendisi de sürünün ilk doğanlarından ve yağlarından getirdi.” (Tekvin 4:3, 4) Daha sonra kötü nesli yok eden büyük Tufan’da Tanrı tarafından korunan Nuh’un, Yehova’ya “mezbah üzerinde yakılan takdimeler” sunduğunu görüyoruz. (Tekvin 8:20) Tanrı’nın sadık hizmetçisi ve dostu İbrahim de birkaç kez Tanrı’nın vaatlerini ve nimetlerini gördüğünde harekete geçerek “bir mezbah yaptı, ve RABBİN ismini çağırdı.” (Tekvin 12:8; 13:3, 4, 18) Daha sonra, Yehova İbrahim’e oğlu İshak’ı yakılan takdime olarak sunmasını söylediğinde İbrahim başına gelen en büyük iman denemesiyle karşılaştı. (Tekvin 22:1-14) Göreceğimiz gibi bu kayıtlar kısa olmasına rağmen, kurban konusuna büyük ölçüde ışık tutar.

3. Tapınmada kurbanlar hangi rolü oynar?

³ Bu ve diğer Mukaddes Kitap kayıtlarından, kurbanlar sunmanın, Yehova’nın bununla ilgili belirli kanunlar vermesinden çok zaman önce de tapınmada önemli bir yer tuttuğu açıkça görülüyor. Bununla uyumlu olarak, bir başvuru kitabı “kurban” sözcüğünü şöyle tanımlar: “İnsanın kutsal düzenle makbul bir ilişki kurması, sürdürmesi ya da yenilemesi amacıyla bir nesnenin bir tanrıya sunulduğu dinsel ayin.” Fakat bu, dikkatle ele almamız gereken şu sorulara yol açar: Tapınmada kurbanlara neden gerek var? Ne tür kurbanlar Tanrı’ya makbuldür? Uzun zaman önceki kurbanlar bugün bizim için ne anlam taşır?

Neden Kurban Gerekiyor?

4. Âdem ile Havva günah işlediğinde onlar için sonuç ne oldu?

⁴ Âdem günah işlediğinde, bunu kasıtlı olarak yapmıştı. İyilik ve kötülüğü bilme ağacının meyvesinden alıp yemesi kasıtlı bir itaatsizlik eylemiydi. Bu itaatsizlik eyleminin cezası Tanrı’nın açıkça belirtmiş olduğu gibi ölümdü: “Ondan yediğin günde mutlaka ölürsün.” (Tekvin 2:17) Âdem ile Havva zamanla günahın ücretini ödeyerek öldüler.—Tekvin 3:19; 5:3-5.

5. Yehova Âdem’in soyu yararına neden harekete geçti ve onlar için ne yaptı?

⁵ Âdem’in soyu hakkında ne denebilir? Onlar Âdem’den günahı ve kusurluluğu miras aldığından, ilk insan çiftinin yaşadığı aynı ümitsizliğe, Tanrı’ya yabancılaşmaya ve ölüme tabi kılındılar. (Romalılar 5:14) Bununla birlikte Yehova Tanrı sadece adalet ve kudret değil, –aslında öncelikle– sevgi Tanrısıdır. (I. Yuhanna 4:8, 16) Bu nedenle O açılan gediği kapatmak üzere harekete geçti. Mukaddes Kitap “günahın ücreti ölüm” dedikten sonra şunu da belirtir: “Fakat Allahın mevhibesi Rabbimiz Mesih İsada ebedî hayattır.”—Romalılar 6:23.

6. Âdem’in günahının yol açtığı zarar hakkında Yehova’nın iradesi nedir?

⁶ Yehova Tanrı’nın bu mevhibeyi veya hediyeyi güvence altına almak üzere attığı adım, zamanla, Âdem’in suçunun neden olduğu kaybı karşılayacak şeyi sağladı. İbranice kafarʹ sözcüğünün birinci anlamı herhalde “örtmek” ya da belki “silip temizlemek”ti, fakat “kefaret” olarak da tercüme edilmişti.a Başka sözlerle, Yehova Âdem’den miras alınan günahı örtmek ve yol açtığı zararı silmek üzere uygun bir araç sağladı; böylece bu hediyeyi almak üzere yeterlik kazananlar günahın ve ölümün mahkûmiyetinden kurtulabileceklerdi.—Romalılar 8:21.

7. (a) Tanrı Şeytan’a verdiği cezayla hangi ümidi sağladı? (b) İnsanlığın günah ve ölümden kurtulması için hangi bedel ödenmeliydi?

⁷ Günah ve ölüme kölelikten özgür olma ümidine ilk insan çiftinin günah işlemesinden hemen sonra değinilmişti. Yehova yılanla temsil edilen Şeytan’a cezasını bildirerek şöyle dedi: ‘Seninle kadın arasına ve senin zürriyetinle onun zürriyeti arasına düşmanlık koyacağım. O senin başını ezecek, ve sen onun topuğunu ezeceksin.’ (Tekvin 3:15) Bu peygamberlik ifadesi bu vaade iman etmiş herkes için bir ümit ışığı oldu. Bununla birlikte, özgürlüğe kavuşmak için ödenmesi gereken bir bedel vardı. Vaat edilen Zürriyet sadece gelip Şeytan’ı yok etmeyecekti; saldırı sonucu Zürriyetin de topuğu ezilmeli, yani kalıcı olmasa da, ölümü tatmalıydı.

8. (a) Kain nasıl hayal kırıklığına yol açtı? (b) Neden Habil’in kurbanı Tanrı’nın gözünde makbuldü?

⁸ Kuşkusuz Âdem ile Havva vaat edilen Zürriyetin kim olduğunu çok düşünmüş olmalı. Havva ilk oğlu Kain’i doğurduğunda şöyle söyledi: “RABBİN yardımile bir adam kazandım.” (Tekvin 4:1) Belki de oğlunun bu Zürriyet olacağını düşünüyordu. Böyle düşünüyor olsun ya da olmasın Kain ve sunduğu kurban hayal kırıklığına yol açtı. Öte yandan, kardeşi Habil, Tanrı’ya iman etti ve Yehova’ya kurban olarak sürüsünün ilk doğanlarından sunma isteği duydu. Şöyle okuyoruz: “İmanla Habil Allaha Kainden daha iyi kurban takdim etti, ve . . . . bununla salih olduğuna şehadet olundu.”—İbraniler 11:4.

9. (a) Habil neye iman etti ve bunu nasıl gösterdi? (b) Habil’in kurbanı neleri başardı?

⁹ Habil’in imanı, sadece genel olarak bir Tanrı’nın varlığına iman değildi, bu imana herhalde Kain de sahipti. Habil sadık insanlara kurtuluş sağlamak üzere Tanrı’nın vaat ettiği Zürriyete iman ediyordu. Bunun nasıl olacağı ona açıklanmamıştı, fakat Tanrı’nın vaadi, Habil’in, bir kişinin topuğunun ezilmesi gerekeceğini fark etmesini sağladı. Evet, herhalde kurbanın ardındaki temel düşünceyi, yani kan dökülmesi gereğini anladı. Habil muhtemelen Yehova’nın vaadinin gerçekleşmesine duyduğu büyük özlemin bir göstergesi olarak, yaşamın Kaynağına kan ve yaşam içeren bir hediye sundu. Habil’in imanını ifade eden kurbanı, Yehova’yı hoşnut etti. Bu da bir ölçüde kurbanların taşıdığı asıl anlamı ortaya koydu: günahkâr insanların, Tanrı’nın onayını kazanmak üzere O’na yaklaşmasını mümkün kılan bir araç.—Tekvin 4:4; İbraniler 11:1, 6.

10. Yehova İbrahim’den İshak’ı kurban etmesini istediğinde, kurbanların anlamı nasıl açıklanmış oldu?

¹⁰ Kurbanların derin anlamı, Yehova İbrahim’e oğlu İshak’ı yakılan takdime olarak sunmasını emrettiğinde açıkça ortaya kondu. Bu kurban gerçek anlamda yerine getirilmemiş olsa da, bizzat Yehova’nın sonradan yapacaklarının betimlenmesine hizmet etti. O insanlıkla ilgili Kendi iradesini yerine getirmek üzere şimdiye kadarki en büyük kurban olarak Kendi biricik Oğlunu verdi. (Yuhanna 3:16) Yehova, seçilmiş olan kavmine günahlarının affedilmesi ve kurtuluş ümitlerinin pekişmesi için ne yapmaları gerektiğini öğretmek üzere Musa Kanunu’ndaki kurbanlar ve takdimelerle önlerine peygamberlik niteliğinde örnekler koydu. Bunlardan biz ne öğrenebiliriz?

Yehova’ya Makbul Olan Kurbanlar

11. İsrail’in başkâhini tarafından sunulan takdimeler hangi iki sınıftan oluşuyordu; bu takdimeler hangi amaçla sunuluyordu?

¹¹ Resul Pavlus şöyle der: “Her başkâhin hediyeler ve kurbanlar takdim etmek için tayin olunur.” (İbraniler 8:3) Pavlus’un başkâhin tarafından sunulan takdimeleri iki sınıfa ayırdığına dikkat edin, yani “hediyeler” ve “kurbanlar” ya da “günahlar için . . . . kurbanlar.” (İbraniler 5:1) İnsanlar genelde sevgi ve takdir ifade etmek için olduğu kadar dostluk, onay, lütuf veya kabul görmek için de hediyeler verir. (Tekvin 32:20; Süleymanın Meselleri 18:16) Benzer şekilde, Musa Kanununda emredilen birçok takdimeye de Tanrı’dan onay ve kabul görmek amacıyla sunulan “hediyeler” gözüyle bakılabilir.b Kanunun ihlali zararın karşılanmasını gerektiriyordu ve bunu telafi etmek amacıyla ‘günahlar için kurbanlar’ sunuluyordu. Pentatök, özellikle de Çıkış, Levililer ve Sayılar kitapları farklı kurban ve takdime çeşitleri konusunda geniş bilgi sunar. Bütün ayrıntıları öğrenip hatırlamak bizim için gerçekten zor olabilirse de, çeşitli kurban türleriyle ilgili bazı temel noktalar dikkate değer.

12. Mukaddes Kitabın hangi kısmında Kanun’da yer alan kurbanların ya da takdimelerin bir özetini bulabiliriz?

¹² Levililer 1 ila 7. baplarda şu beş temel takdime çeşidinin söz konusu olduğunu görebiliriz: yakılan takdime, ekmek takdimesi, selamet takdimesi, günah takdimesi ve suç takdimesi. Bunlardan bazıları aslında birlikte sunuluyor olmasına rağmen, teker teker açıklanır. Ayrıca adı geçen takdimelerin bu baplarda farklı amaçlarla iki kez anlatıldığını görüyoruz. Bir keresinde Levililer 1:2’den 6:7’ye kadar mezbahta nelerin sunulması gerektiği konusunda ayrıntılar verilerek ve ikincisinde Levililer 6:8’den 7:36’ya kadar kâhinler ve takdimeyi sunan için ayrılacak parçalar belirtilerek anlatılır. Daha sonra, Sayılar’ın 28 ve 29. baplarında ayrıntılı bir zaman cetveli görüyoruz, bunlar her gün, her hafta, her ay ve her yıl kutlanan bayramlarda sunulması gerekenlerin listesidir.

13. Tanrı’ya hediye niteliğinde gönüllü olarak sunulan takdimeleri anlatın.

¹³ Tanrı’nın onayını kazanmak üzere O’na hediye olarak ya da Kendisine yaklaşmak amacıyla gönüllü sunulan takdimeler arasında yakılan takdimeler, ekmek takdimeleri ve selamet takdimeleri vardı. Bazı bilginler “yakılan takdime” için kullanılan İbranice terimin “bir yükseliş takdimesi” ya da “yükselen takdime” anlamına geldiğini savunur. Bu uygundur, çünkü yakılan takdime sunulurken boğazlanan hayvan mezbahta yakılır ve göğe, Tanrı’ya doğru hoş ve rahatlatıcı bir koku yükselirdi. Yakılan takdimenin ayırt edici özelliği, hayvanın kanının mezbaha serpilmesinden sonra tümüyle Tanrı’ya sunulmasıydı. Kâhinler “hepsini, yakılan takdime, ateşle yapılan takdime, RABBE hoş koku olarak, mezbah üzerinde yakacaktır.”—Levililer 1:3, 4, 9; Tekvin 8:21.

14. Ekmek takdimesi nasıl sunulurdu?

¹⁴ Ekmek takdimesi Levililer 2. bapta anlatılır. Bu, genellikle üzerine yağ dökülmüş ve günnük konmuş ince undan yapılırdı. “Onun ince unundan ve yağından bütün günnüğü ile beraber avuç dolusu alacak. Ve kâhin, onun anılması olarak onu mezbah üzerinde yakacaktır; o, ateşle yapılan takdime, RABBE hoş kokudur.” (Levililer 2:2) Günnük, toplanma çadırı ve mabette buhur mezbahında yakılan mukaddes buhurun karışımındaki malzemelerden biridir. (Çıkış 30:34-36) Kral Davud şunları söylerken herhalde bunu düşünüyordu: “Duam senin önünde tütsü gibi, el kaldırışım akşam takdimesi gibi olsun.”—Mezmur 141:2.

15. Selamet kurbanının amacı neydi?

¹⁵ Başka bir gönüllü takdime olan selamet takdimesi Levililer 3. bapta anlatılır. Bu isim aynı zamanda “selâmet takdimeleri kurbanı” olarak da tercüme edilebilir. İbranice “selâmet” sadece savaşın ya da kargaşanın olmaması demek değildi. Studies in the Mosaic Institutions adlı kitap şöyle der: “Mukaddes Kitapta bu anlamının yanında Tanrı ile barış içinde olma, refah, sevinç ve mutluluk durumunu da çağrıştırır.” Bu nedenle selamet kurbanları Tanrı ile barışta olabilmek için sanki O’nu yatıştırmak amacıyla sunulmazdı. Tanrı’nın onayladığı kişilerin sahip olduğu, O’nunla barış içinde olmak gibi bereketli bir duruma karşı minnettarlık ifade etmek ya da bunu kutlamak amacıyla sunulurdu. Kan ve yağ Yehova’ya sunulduktan sonra kâhinler ve takdimeyi sunan kişi bunlardan alırdı. (Levililer 3:17; 7:16-21; 19:5-8) Böylece, takdimeyi sunanın, kâhinlerin ve Yehova Tanrı’nın, güzel ve simgesel bir şekilde bir yemeği paylaşmasıyla, aralarında var olan selamet veya barış dolu ilişki simgelenmiş olurdu.

16. (a) Günah takdimesinin ve suç takdimesinin amacı neydi? (b) Bunların yakılan takdimeden farkı neydi?

¹⁶ Günahların bağışlanması ya da Kanun ihlallerine kefaret amacıyla sunulan kurbanların içinde günah takdimesi ve suç takdimesi de yer alıyordu. Bu kurbanların mezbahta yakılması söz konusuysa da, bunları yakılan takdimeden ayıran özellik hayvanın tümünün değil, sadece yağının ve bazı kısımlarının Tanrı’ya sunuluyor olmasıydı. Hayvanın diğer kısımları ordugâhın dışında imha edilir ya da bazı durumlarda kâhinler tarafından yenirdi. Bu farklılık anlamlıydı. Yakılan takdime Tanrı’ya, Kendisine yaklaşma olanağı vermesi için bir hediye olarak, özel şekilde ve tamamıyla sunulurdu. İlginç olarak, günah takdimesi ya da suç takdimesi genellikle yakılan takdimeden önce sunulurdu, böylece bir günahkârın Tanrı’ya sunduğu hediyenin kabul edilebilmesi için günahının bağışlanması gerektiği ima ediliyordu.—Levililer 8:14, 18; 9:2, 3; 16:3, 5.

17, 18. Günah takdimesi ne amaçla sağlanmıştı; suç takdimelerinin amacı neydi?

¹⁷ Günah takdimesi ancak Kanuna karşı kasıt olmadan, bedenin zayıflığı nedeniyle işlenmiş günahlar için kabul edilirdi. “Eğer biri RABBİN yapılmıyacak diye emrettiği bütün şeylerden birinde bilmiyerek suç eder”se o zaman günah işlemiş olan kişi toplumdaki mevkiine ya da durumuna göre bir günah takdimesi vermeliydi. (Levililer 4:2, 3, 22, 27) Öte yandan tövbe etmeyen bir günahkâr kavimden atılmalıydı; onun için hiçbir kurban yoktu.—Çıkış 21:12-15; Levililer 17:10; 20:2, 6, 10; Sayılar 15:30; İbraniler 2:2.

¹⁸ Suç takdimesinin anlamı ve amacı Levililer kitabının 5. ve 6. baplarında açıklanmıştı. Bir kişi kasıt olmadan günah işlemiş olabilirdi. Yine de, kişinin kanunu ihlali onu, kardeşinin ya da Yehova Tanrı’nın haklarına karşı suçlu duruma getirmiş olabilirdi ve bu nedenle yapılan yanlış telafi edilmeli veya düzeltilmeliydi. Birkaç günah türü belirtilmiştir. Bazıları kişisel günahlar (5:2-6), bazıları “RABBİN mukaddes şeyleri”ne karşı günahlar (5:14-16), ve bazıları da tamamen kasıt olmadan, yanlış arzular ve bedenin zayıflıklarından kaynaklanan günahlardı (6:1-3). Günah işleyen kişi böyle günahları itiraf etmenin yanı sıra, gerekli yere tazminat ödemeli ve sonra da Yehova’ya bir suç takdimesi sunmalıydı.—Levililer 6:4-7.

Gelecek Olan Daha İyi Bir Şey

19. Kurbanlar içeren Kanuna sahip olmalarına rağmen eski İsrail milleti neden Tanrı’nın onayını kazanamadı?

¹⁹ Çok sayıda kurban ve takdime içeren Musa Kanunu, eski İsrail milletinin vaat edilen Zürriyet gelinceye kadar Tanrı’nın onayını ve bereketini elde edip koruması amacıyla, O’na yaklaşabilmesi için verilmişti. Doğuştan Yahudi olan resul Pavlus bunu şu sözlerle belirtti: “Şöyle ki, imanla salih sayılalım diye, şeriat Mesih için mürebbimiz [eğiticimiz, Müjde] oldu.” (Galatyalılar 3:24) Ne yazık ki, İsrail milleti bu “eğitici” düzenlemesine olumlu karşılık vermedi ve bu ayrıcalığı kötüye kullandı. Sonuç olarak onların sunduğu onca kurban Yehova’ya iğrenç geldi ve Yehova şöyle dedi: “Koçlardan yakılan takdimelere, ve besili hayvanların yağına doydum; ve boğaların, kuzuların, ve ergeçlerin kanından hoşlanmam.”—İşaya 1:11.

20. Musa Kanunu ve kurbanlarla ilgili olarak MS 70’te ne oldu?

²⁰ Mabedi ve kâhinlik düzenlemesiyle birlikte Yahudi ortamı MS 70’te sona erdi. Artık Kanun tarafından öngörülen şekilde kurbanlar sunulamazdı. Öyleyse, Kanun’un esaslı bir kısmı olan kurbanlar bugün Tanrı’ya tapınanlar açısından bütün anlamını yitirmiş mi oluyor? Bunu gelecek makalede ele alacağız.

[Dipnotlar]

Yehova’yı Memnun Eden Hamt Kurbanları

“Kendinizi Tanrı’ya diri, kutsal ve O’nu hoşnut eden bir kurban olarak sunun.”—ROMALILAR 12:1, Müjde.

1. Mukaddes Kitap Musa Kanunu kapsamındaki kurbanların göreceli değeri hakkında ne söyler?

“ÇÜNKÜ şeriat gelecek iyi şeylerin asıl suretine değil, gölgesine malik olarak, yıldan yıla devam üzre takdim ettikleri ayni kurbanlarla yaklaşanları asla kemale erdiremez.” (İbraniler 10:1) Resul Pavlus cesur bir ifadeyle, Musa Kanunu kapsamında sunulan bütün kurbanların insanların kurtuluşu açısından hiçbir kalıcı değeri olmadığını doğrular.—Koloseliler 2:16, 17.

2. Mukaddes Kitapta, Kanunda bulunan takdimeler ve kurbanlarla ilgili ayrıntılı bilgiyi anlamaya çalışmak neden boşuna değildir?

² Bu, takdimeler ve kurbanlarla ilgili Pentatök’te bulunan bilginin bugün İsa’nın takipçileri açısından hiçbir değer taşımadığı anlamına mı gelir? Aslına bakılırsa, Yehova’nın Şahitlerinin tüm dünyadaki cemaatlerinde Konuşma Yeteneğini Geliştirme İbadetine katılan herkes bir yıldan biraz fazla bir zaman içerisinde Mukaddes Yazıların ilk beş kitabını okudu. Bazıları tüm ayrıntıları okuyup anlamaya çalıştı. Onların bütün çabaları boşuna mıydı? Kuşkusuz değil, “çünkü evelden her ne yazıldı ise, bizim öğretilmemiz için yazıldı, ta ki, sabırla ve kitapların tesellisi ile ümidimiz olsun.” (Romalılar 15:4) Öyleyse, söz konusu Kanunda takdimeler ve kurbanlarla ilgili geçen bütün bu bilgilerden biz hangi ‘öğretimi’ ve ‘teselliyi’ edinebiliriz?

Bizim İçin Öğretim ve Teselli Kaynağı

3. Hangi temel ihtiyacımız var?

³ Bizden Kanun’da şart koşulan şekilde harfi anlamda kurbanlar sunmamız talep edilmiyorsa da, bizim de kurbanların eski İsraillilere bir ölçüde sağladığı şeye, yani günahlarımızın bağışlanması ve Tanrı’nın onayını kazanmaya çok ihtiyacımız vardır. Artık harfi kurbanlar sunmadığımıza göre, böyle nimetleri nasıl elde edebiliriz? Pavlus, hayvan kurbanlarının sınırlı etkisine dikkati çektikten sonra şunları belirtir: “Dünyaya girerken [İsa] diyor: “Kurban ve takdime istemedin, fakat bana beden hazırladın. Yakılan takdimeler ve suç için kurbanlardan razı olmadın; O zaman dedim (kitabın tomarında benim için yazılmıştır): Senin iradeni yapmak için, ey Allah, işte, geldim.”—İbraniler 10:5-7.

4. Pavlus, Mezmur 40:6-8’teki sözleri İsa Mesih’e nasıl uyguladı?

⁴ Pavlus Mezmur 40:6-8’den alıntı yaparak, İsa’nın “kurban ve takdime”, “yakılan takdime ve suç için kurbanlar”ı devam ettirmek üzere gelmediğini belirtti; Pavlus bu sözleri yazdığı sırada tüm bunlar zaten artık Tanrı’nın onayına sahip değildi. Bunun yerine, İsa gökteki Babasının onun için hazırladığı ve her yönden Âdem’in yaratıldığında sahip olduğu bedene eşdeğer bir bedenle geldi. (Tekvin 2:7; Luka 1:35; I. Korintoslular 15:22, 45) Tekvin 3:15’te önceden bildirilen kadının “zürriyeti” Tanrı’nın kusursuz Oğlu olarak İsa’ydı. İsa, kendi ‘topuğu ezileceği’ halde, ‘Şeytan’ın başını ezmek’ üzere harekete geçecekti. Böylece İsa, ta Habil’in günlerinden beri imanlı insanların özlemle beklediği, insanlığın kurtuluşu için Yehova’nın sağladığı araç oldu.

5, 6. İsa’nın takipçilerinin Tanrı’ya yaklaşması için daha üstün olan hangi yol mevcuttur?

⁵ İsa’nın bu özel rolü hakkında konuşan Pavlus şunları söyledi: “[Tanrı] günahı bilmiyeni bizim için günah yaptı, ta ki biz kendinde Allahın salâhı olalım.” (II. Korintoslular 5:21) “Bizim için günah yaptı” ifadesi “günah takdimesi yaptı” olarak da tercüme edilebilir. Resul Yuhanna şunları söyledi: “Kendisi günahlarımıza, ve yalnız bizim günahlarımıza değil, fakat bütün dünyaya kefarettir.” (I. Yuhanna 2:2) Böylece eski İsrailliler Tanrı’ya yaklaşmak için geçici araçlara sahipken İsa’nın takipçileri Tanrı’ya ulaşmak için daha üstün bir temel olan İsa Mesih’in kurbanlığına sahiptir. (Yuhanna 14:6; I. Petrus 3:18) Tanrı’nın sağladığı fidye kurbanlığına iman edip O’na itaat edersek, bizim de günahlarımız bağışlanabilir, böylece Tanrı’nın onayına ve bereketine sahip olabiliriz. (Yuhanna 3:17, 18) Bu bir teselli kaynağı değil mi? Bununla birlikte, fidye kurbanlığına iman ettiğimizi nasıl gösterebiliriz?

⁶ Resul Pavlus, İsa’nın takipçilerinin, Tanrı’ya yaklaşması için daha üstün bir temele sahip olduğunu açıkladıktan sonra, İbraniler 10:21-25’te okuduğumuz gibi, Tanrı’nın sevgi dolu düzenlemesine takdirimizi ve imanımızı gösterebileceğimiz üç yolu belirtir. Pavlus’un öğüdü öncelikle “akdese” girecek olanlara, yani gökte yaşama davetini almış meshedilmiş olanlara yöneltilmiş olsa da, kuşkusuz tüm insanlar, İsa’nın kefaret kurbanlığından yararlanmak istiyorsa, Pavlus’un ilham edilmiş sözlerine dikkat etmelidir.—İbraniler 10:19.

Temiz ve Lekesiz Kurbanlar Sunmak

7. (a) İbraniler 10:21 bir kurban sunarken neler yapıldığını nasıl tekrarlar? (b) Bir kurbanın Tanrı’nın gözünde makbul olması için neler yapılmalıydı?

⁷ İlk olarak Pavlus İsa’nın takipçilerini şöyle uyarır: “Yüreklerimiz kötü vicdandan temizlenmiş, ve bedenimiz temiz su ile yıkanmış olarak, iman doluluğunda hakikî yürekle yaklaşalım.” (İbraniler 10:21 [bi12 İbraniler 10:22]) Burada kullanılan sözler açıkça Kanun kapsamında kurban sunmak üzere genel olarak yapılanları gösterir. Bu uygundur, çünkü bir kurbanın kabul edilmesi için doğru bir niyetle sunulması, kurban edilen şeyin de temiz ve lekesiz olması gerekiyordu. Kurban olarak sunulan hayvanlar koyun ya da sığır, yani temiz hayvanlardan ve de “kusursuz” veya sağlıklı olanlarından olmalıydı. Eğer kuşlardan bir kurban sunuluyorsa, kumru ya da güvercin yavrularından olmalıydı. Bu şartlar karşılanırsa ‘kendisi için kefaret etmek üzre kabul olunacaktı.’ (Levililer 1:2-4, 10, 14; 22:19-25) Ekmek takdimesi çürümenin simgesi olan maya içermiyordu; ayrıca bal da içermezdi, ki bununla herhalde mayalanmaya yol açabilecek olan meyvelerin şurubu kastediliyordu. Hayvan ya da ekmek kurbanları mezbahta sunulurken koruyucu olarak tuz eklenirdi.—Levililer 2:11-13.

8. (a) Takdime sunan kişiden neler talep edilirdi? (b) Tapınmamızın Yehova’ya makbul olduğundan nasıl emin olabiliriz?

⁸ Takdime sunan kişi hakkında ne denebilir? Kanun Yehova’nın önüne gelen herkesin temiz ve lekesiz olması gerektiğini belirtir. Herhangi bir nedenle murdar olan bir kişi, sunduğu yakılan takdime ya da selamet kurbanının Yehova tarafından kabul edilebilmesi için O’nun önündeki temiz durumunu yeniden kazanmak üzere, önce bir günah ya da suç takdimesi sunmalıydı. (Levililer 5:1-6, 15, 17) Öyleyse Yehova’nın önünde her zaman temiz bir durumda olmanın önemini takdir ediyor muyuz? Tapınmamızın Tanrı’ya makbul olmasını istiyorsak Tanrı’nın kanunlarıyla ilgili yapılabilen herhangi bir ihlali vakit geçirmeden düzeltmek üzere harekete geçmeliyiz. Tanrı’nın sağladığı yardım kanallarından, yani ‘cemaatin ihtiyarları’ ve “bizim günahlarımıza . . . . kefaret” olan İsa Mesih’in kurbanlığından yararlanmak konusunda hemen harekete geçmeliyiz.—Yakub 5:14; I. Yuhanna 2:1, 2.

9. Yehova’ya sunulan kurbanlarla sahte tanrılara sunulanlar arasındaki temel fark nedir?

⁹ Aslında Yehova’ya sunulan kurbanlarla eski İsrail’in çevresindeki milletlerin sahte tanrılara sunduğu kurbanlar arasındaki temel fark, her tür lekeden temiz kalmaya bu kadar çok önem verilmesiydi. Musa Kanunundaki kurbanların bu ayırt edici özelliği üzerinde duran bir başvuru kitabı şöyle dedi: “Falcılık ya da kehanetle hiçbir bağlantının, hiçbir dinsel çılgınlığın, kendini sakatlamanın, kutsal fahişeliğin söz konusu olmadığını, şehvet ve sefahat içeren bereket ayinlerinin tamamen yasak olduğunu görüyoruz; insan kurbanları yok; ölüler için kurbanlar yok.” Tüm bunlar bir şeye dikkat çeker: Yehova kutsaldır ve herhangi bir günaha ya da yozlaşmaya göz yummaz veya bunu onaylamaz. (Habakkuk 1:13) O’na sunulan tapınma ve kurbanların, fiziksel, ahlaksal ve ruhsal yönden temiz ve lekesiz olması gerekir.—Levililer 19:2; I. Petrus 1:14-16.

10. Pavlus’un Romalılar 12:1, 2’de kayıtlı sözleriyle uyumlu olarak hangi yönden kendimizi irdelemeliyiz?

¹⁰ Bunu göz önünde tutarak, Yehova’ya sunduğumuz hizmetin O’na makbul olduğundan emin olmak üzere yaşamımızın her alanında kendimizi irdelemeliyiz. İsa’nın takipçilerinin ibadetlerine ve kutsal hizmete belli ölçüde katıldığımız sürece özel yaşamımızda yaptıklarımızın önemli olmadığını asla düşünmemeliyiz. Ayrıca İsa’nın takipçilerine özgü etkinliklere katılmamızın bizi herhangi bir şekilde yaşamımızın diğer alanlarında Tanrı’nın kanunlarına uyma gereğinden muaf tuttuğunu da düşünmemeliyiz. (Romalılar 2:21, 22) Tanrı’nın gözünde murdar ya da lekeli bir şeyin düşünüşümüzü ya da hareketlerimizi kirletmesine izin verirsek O’nun bereketini ve onayını almayı bekleyemeyiz. Pavlus’un şu sözlerini aklınızda tutun: “Ey kardeşler, bedenlerinizi diri, mukaddes, Allaha makbul kurban olarak takdim etmenizi Allahın rahmetleri için size yalvarırım; ruhanî ibadetiniz budur. Ve bu âleme uymayın; fakat Allahın iyi ve makbul ve kâmil iradesi ne olduğunu farketmeniz için fikrinizin yenilenmesi ile değişilmiş olun.”—Romalılar 12:1, 2.

Yürekten Hamt Kurbanları Sunun

11. İbraniler 10:22’de değinilen “ikrar” terimi neleri içerir?

¹¹ Pavlus İbraniler’e yazdığı mektupta daha sonra hakiki tapınmanın yaşamsal bir yönüne dikkat çeker: “Ümidin ikrarını tereddütsüzce sıkı tutalım, çünkü vadeden sadıktır.” (İbraniler 10:22, 23) “İkrar” ifadesi “açıkça söyleme” anlamına gelir; Pavlus ayrıca bir “hamt kurbanı”ndan da söz eder. (İbraniler 13:15) Bu bize Habil, Nuh ve İbrahim gibi kişilerin sunduğu kurbanları hatırlatır.

12, 13. Bir İsrailli yakılan takdime sunduğunda nelere karşı minnettarlığını bildirmiş oluyordu; biz de aynı tutumu nasıl yansıtabiliriz?

¹² Bir İsrailli yakılan takdime sunduğunda bunu “RABBİN önünde” kendi isteğiyle yapardı. (Levililer 1:3) Böyle bir kurbanla gönüllü olarak Yehova’nın cömertçe verdiği nimetlere ve kavmine gösterdiği sevgi dolu inayete karşı minnettarlığını açıkça söylüyor ya da ikrar ediyordu. Yakılan takdimenin ayırt edici özelliğinin tüm takdimenin mezbahta tamamen yakılması olduğunu hatırlayın; bu tam bağlılık ve vakfımızı uygun şekilde simgelemektedir. Buna karşılık olarak, biz de Yehova’ya “hamt kurbanını, yani, . . . . dudakların meyvasını” gönüllü olarak ve yürekten sunduğumuzda, fidye kurbanlığına imanımızı ve bu düzenleme için hissettiğimiz minnettarlığı sergilemiş oluruz.

¹³ İsa’nın takipçileri hayvan ya da sebze gibi harfi kurbanlar sunmuyorsa da, Gökteki Krallığın iyi haberine şahitlik etme ve insanları İsa Mesih’in öğrencileri yapma sorumluluğu taşıyorlar. (Matta 24:14; 28:19, 20) Tanrı’nın itaatli insanlar için hazırladığı muhteşem şeyleri daha çok insanın öğrenebilmesi için, O’nun Gökteki Krallığını ilan etme işine katılmak üzere fırsatları değerlendiriyor musunuz? İlgi gösteren kişilere bilgi vermek ve onların İsa Mesih’in takipçileri olmasına yardım etmek üzere vaktinizi ve enerjinizi gönüllü olarak harcıyor musunuz? Hizmete gayretli şekilde katılmamız, yakılan takdimenin rahatlatıcı kokusu gibi Tanrı’yı çok hoşnut eder.—I. Korintoslular 15:58.

Tanrı ve İnsanlarla Dost Olmaktan Zevk Duymak

14. Pavlus’un İbraniler 10:24, 25’teki sözleri selamet kurbanı fikriyle nasıl bir uyum içindedir?

¹⁴ Pavlus son olarak, Tanrı’ya tapınırken iman kardeşlerimizle sahip olduğumuz ilişkiye dikkat çeker. “Bazılarının âdet edindiği gibi, toplanmalarımızı terketmiyelim, fakat günün yaklaştığını gördüğünüz nispette, birbirimizi o derece ziyade teşvik ederek, sevgi ve iyi işlere tahrik için birbirimize dikkat edelim.” (İbraniler 10:24, 25) “Sevgi ve iyi işlere tahrik”, “toplanmalarımız” ve ‘birbirimizi teşvik etmek’ gibi ifadeler bize eski İsrail’de selamet takdimesinin Tanrı’nın kavmi için başardığı şeyleri hatırlatır.

15. Selamet kurbanı ile İsa’nın takipçilerinin ibadetleri arasında hangi paralelliği görüyoruz?

¹⁵ “Selâmet takdimeleri” terimi bazen “paylaşma takdimeleri” olarak da tercüme edilir. Burada “selâmet” karşılığında kullanılan sözcük çoğuldur, bu da böyle kurbanlara iştirak etmenin Tanrı ve iman kardeşleri ile barış içinde olmakla sonuçlanacağını simgeleyebilir. Bir bilgin selamet kurbanlarıyla ilgili şunları belirtti: “Gerçekten de bu, Ahit Tanrısıyla sevindirici bir beraberliğin paylaşıldığı bir vakitti; Tanrı her zaman onların Ev Sahibi olsa bile, kurban yemeği sırasında İsrail’in Konuğu olmaya tenezzül ederdi.” Bu bize İsa’nın şu vaadini hatırlatır: “İki veya üç kişi nerede benim ismimle bir araya toplanmış olurlarsa, ben orada onların ortasındayım.” (Matta 18:20) İsa’nın takipçilerinin ibadetlerine katıldığımız her seferinde yapıcı ilişkilerden, teşvik edici yönlendirmelerden ve Rab İsa Mesih’in bizimle olduğu düşüncesinden yarar görüyoruz. Bu durum İsa’nın takipçilerinin ibadetlerini gerçekten sevinçli ve imanı güçlendiren bir olay yapar.

16. Selamet kurbanını akılda bulundurarak İsa’nın takipçilerinin ibadetlerini sevinçli kılan şeyin özellikle ne olduğunu söyleyin.

¹⁶ Selamet kurbanında bütün yağ, yani bağırsakların, böbreklerin, karaciğer üzerindeki zarın ve belin çevresindeki yağ ve koyunun yağlı kuyruğu mezbahta yakılarak Yehova’ya sunulurdu. (Levililer 3:3-16) Yağ hayvanın en besleyici ve en iyi kısmı sayılırdı. Bunu mezbahta takdim etmek Yehova’ya en iyi olanı vermeyi simgeliyordu. İsa’nın takipçilerinin ibadetlerini özellikle sevinçli kılan nokta orada sadece yönlendirmeler almakla kalmayıp Yehova’ya hamt etmemizdir. Bunu, yürekten ilahiler söylemek, dikkatlice dinlemek, fırsat olduğunda cevaplar vermek üzere alçakgönüllü şekilde, fakat elimizden gelenin en iyisini yaparak gerçekleştirebiliriz. Mezmur yazarı şöyle nida etti: “RABBE hamdedin.” “RABBE yeni bir terane, ve müttakilerin cemaatinde onun hamdini okuyun.”—Mezmur 149:1.

Yehova’dan Gelecek Pek Çok Nimet Bizi Bekliyor

17, 18. (a) Yeruşalim’deki mabedin Yehova’ya vakfedilişinde Süleyman’ın sunduğu kurban ne büyüklükteydi? (b) Mabedin vakfedilme töreni sonucunda insanlar hangi nimetleri elde etti?

¹⁷ Yeruşalim’deki mabedin MÖ 1026 yılının yedinci ayında Yehova’ya vakfedilişinde Kral Süleyman “yakılan takdimeyi ve ekmek takdimesini, ve selâmet takdimelerinin yağını”, “RABBİN önünde kurbanlar” olarak sundu. Ekmek takdimesinde sunulanların yanında bu olayda toplam 22.000 sığır ve 120.000 koyun kurban edildi.—I. Kırallar 8:62-65.

¹⁸ Böyle büyük bir kutlama için yapılan harcamayı ve işin çokluğunu tahmin edebilir misiniz? Bununla birlikte, İsrail’in elde ettiği nimetler bu bedelden çok daha üstündü. Kutlamaların sonunda Süleyman “kavmı gönderdi; ve kıralı mubarek kıldılar, ve RABBİN kulu Davuda ve kavmı İsraile gösterdiği bütün iyilikten dolayı sevinçle ve iyi yürekle çadırlarına döndüler.” (I. Kırallar 8:66) Süleyman’ın söylediği gibi, “RABBİN bereketi, zengin eden odur; ve onunla beraber keder katmaz.”—Süleymanın Meselleri 10:22.

19. Yehova’dan şimdi ve sonsuza dek büyük nimetler almak için ne yapabiliriz?

¹⁹ ‘Gelecek iyi şeylerin gölgesinin’ artık bu “şeylerin asıl sureti” ile yer değiştirdiği bir dönemde yaşıyoruz. (İbraniler 10:1) Asıl büyük Başkâhin olarak İsa Mesih zaten göğe girmiş ve kurbanlığına iman eden herkes için kefaret etmek üzere kendi kanının değerini sunmuştur. (İbraniler 9:10, 11, 24-26) Bu büyük kurbanlık temeline dayanarak ve Tanrı’ya temiz ve lekesiz hamt kurbanlarımızı tüm yüreğimizle sunarak biz de “sevinçle ve iyi yürekle” yolumuza devam edip Yehova’dan zengin nimetler bekleyebiliriz.—Malaki 3:10.