Mary Robinson ve ben 1957’de öncü olarak hizmet etmek üzere Glasgow’daki (İskoçya) Rutherglen sanayi bölgesine tayin edildik. Sis, rüzgâr, yağmur, kar demeden her tür hava koşulunda iyi haberi duyurduk, ama buna değdi. Bir gün Jessie isimli bir bayanla karşılaştım. Onunla Mukaddes Kitabı incelemekten büyük zevk alıyordum. Kocası Wally bir Komünistti ve başlarda benden uzak duruyordu. Ancak, Mukaddes Kitabı inceleyip yeryüzüne ideal koşulları getirebilecek tek yönetimin Tanrı’nın Krallığı olduğunu fark edince büyük bir heyecan duydu. Bir süre sonra ikisi de öğrenci yetiştirme işinde çalışmaya başladı.

İlk Tepkiler Aldatıcı Olabilir

Daha sonra İskoçya’nın Paisley kentine tayin edildik. Bir gün orada iyi haberi duyururken, bir bayan kapıyı yüzüme kapadı. Ama sonra beni bulup özür diledi. Ertesi hafta onu tekrar ziyaret ettiğimde şöyle dedi: “Sanki kapıyı Tanrı’nın yüzüne kapamışım gibi hissettim. Sizi mutlaka bulmam gerekiyordu.” Onun adı Pearl’dü. Bana arkadaşları ve akrabalarının onu büyük hayal kırıklığına uğrattığını, bu yüzden gerçek bir arkadaş bulabilmek için Tanrı’ya dua ettiğini anlattı. “Sonra da siz kapımı çaldınız” dedi. “Şimdi anlıyorum ki, o gerçek arkadaş siz olmalısınız.”

Pearl’ün arkadaşı olmak kolay değildi. O, dik bir bayırın tepesinde yaşıyordu ve oraya yürüyerek çıkmam gerekiyordu. İlk ibadetine götürmek için onu almaya giderken, rüzgâr ve yağmur yüzünden neredeyse kayıp düşüyordum. Şemsiyem kullanılamaz hale geldi. Pearl, kapıyı yüzüme kapattıktan sadece altı ay sonra, suda vaftiz edilerek kendini Tanrı’ya adadığını gösterdi.

Çok geçmeden kocası da Mukaddes Kitabı incelemeye karar verdi ve kısa süre sonra onunla evden eve hizmetine çıktık. Her zamanki gibi yağmur yağıyordu. Bana “Merak etme” dedi. “Futbol maçı izlemek için bu yağmurda dışarıda saatlerce duruyorum, elbette Yehova için de yağmurun altında durabilirim.” İskoçya’daki insanların kararlılığına hep hayran kalmışımdır.

Yıllar sonra oraya geri döndüğümde, Mukaddes Kitabı birlikte incelemiş olduğum kişilerin çoğunun, hâlâ iman yolunda olduklarını görmek benim için büyük bir ödüldü! Öğrenci yetiştirme işinin sevinç vermesinin nedeni de işte bu (1. Selanikliler 2:17-20). İskoçya’da sekiz yıldan uzun süre öncülük yaptıktan sonra 1966’ta, bir görevli vaiz olarak eğitilmek üzere Gilead Okuluna davet edildim.

[Sayfa 13’teki resim]

İskoçya’da öncülük yaparken