Yehova’nın Mutlu Hizmetçileri

“Ne mutlu manevi ihtiyacının farkında olanlara.”—MATTA 5:3.

1. Gerçek mutluluk nedir ve neyi gösterir?

MUTLULUK, Yehova’nın toplumunun sahip olduğu değerli bir hazinedir. Mezmur yazarı Davud şöyle haykırmıştı: “Allahı RAB [Yehova] olan kavma ne mutlu!” (Mezmur 144:15) Mutluluk, insanın kendini iyi hissetmesidir. Benliğimizin içine kadar işleyen mutluluk, Yehova tarafından onaylandığımızın farkında olmaktan kaynaklanır. (Süleyman’ın Meselleri 10:22) Böyle bir mutluluk gökteki Babamızla yakın bir ilişkimiz olduğunu ve O’nun isteğini yaptığımızı bildiğimizi gösterir. (Mezmur 112:1; 119:1, 2) İsa’nın, mutlu olabilmemizi sağlayacak dokuz neden sayması ilginçtir. Bu ve sonraki makalede, mutluluğa yol açan nedenlerin incelenmesi, “mutlu Tanrı” Yehova’ya sadakatle hizmet edersek ne kadar mutlu olabileceğimizi anlamamıza yardım edecek.—1. Timoteos 1:11.

Manevi İhtiyacımızın Farkında Olmak

2. İsa ne zaman mutluluk hakkında konuştu; ilk sözleri neydi?

² MS 31 yılında İsa tarihteki en ünlü konuşmalardan birini yaptı. İsa bu konuşmayı Celile Denizi’ne bakan bir dağın yamacında yaptığı için, bu konuşma Dağdaki Vaaz olarak adlandırılır. Matta İncilinde şöyle söyleniyor: “İsa kalabalığı görünce dağa çıktı. Yere oturdu ve sonra öğrencileri yanına geldi. O da söze başlayıp şunları öğretti: ‘Ne mutlu manevi ihtiyacının farkında olanlara, çünkü göklerin krallığı onlarındır.’” İsa’nın bu ilk sözleri harfi harfine tercüme edildiğinde şöyle olur: “Ne mutlu ruhla ilgili yoksul olanlara” veya “Ne mutlu ruh almak için dilenenlere.” (Matta 5:1-3, Kingdom Interlinear; dipnot) Başka bir tercümede ise bu ayet şöyledir: “Ne mutlu ruhta yoksul olduğunu bilenlere.”—Today’s English Version.

3. Alçakgönüllü bir tutum mutluluğumuza nasıl katkıda bulunur?

³ İsa, Dağdaki Vaazında, bir kişinin manevi ihtiyacının farkında olursa çok daha mutlu olacağına dikkat çekti. Günahkâr durumlarının tam olarak farkında olan İsa’nın alçakgönüllü takipçileri Mesih’in fidyesine dayanarak Yehova’dan bağışlanma dilerler. (1. Yuhanna 1:9) Böylece huzuru ve gerçek mutluluğu bulurlar. Mezmur yazarı şöyle der: “Ne mutludur o adam ki isyanı bağışlanmıştır, günahı örtülmüştür.”—Mezmur 32:1; 119:165.

4. (a) Kendimizin ve başkalarının manevi ihtiyacını fark ettiğimizi nasıl gösterebiliriz? (b) Manevi ihtiyacımızın farkında olduğumuzda hangi şey mutluluğumuzu artırır?

⁴ Manevi ihtiyacımızın farkında olduğumuzda Mukaddes Kitabı her gün okumak, “sadık ve sağgörülü hizmetkâr” tarafından “vaktinde” hazırlanan ruhi gıdadan tam anlamıyla yararlanmak ve ibadetlere düzenli katılmak isteriz. (Matta 24:45; Mezmur 1:1, 2; 119:111; İbraniler 10:25) Komşu sevgisi başkalarının manevi ihtiyaçlarını fark etmemizi sağlar ve bizi Gökteki Krallığın iyi haberini duyurma ve öğretme işinde gayretli olmaya yöneltir. (Markos 13:10; Romalılar 1:14-16) Mukaddes Kitap hakikatlerini başkalarıyla paylaşmak bize mutluluk verir. (Elçilerin İşleri 20:20, 35) Gökteki Krallıkla ilgili şahane ümit ve bu Krallığın getireceği nimetler üzerinde derin düşünürsek mutluluğumuz daha da artar. İsa’nın meshedilmiş takipçilerinden oluşan “küçük sürü” için, Gökteki Krallıkla ilgili ümit, Mesih’in Krallık yönetiminin bir kısmı olarak gökte ölümsüz yaşam anlamına gelir. (Luka 12:32; 1. Korintoslular 15:50, 54) Bu ümit “başka koyunlar” için ise Gökteki Krallığın yönetimindeki cennet bir yeryüzünde sonsuz yaşam anlamına gelir.—Yuhanna 10:16; Mezmur 37:11; Matta 25:34, 46.

Yaslı Olanlar Nasıl Mutlu Olabilir?

5. (a) “Yaslı olanlar” ifadesinin anlamı nedir? (b) Yaslı olanlar nasıl teselli buluyorlar?

⁵ İsa’nın mutluluk hakkında söylediği sonraki sözler çelişkiliymiş gibi görünebilir. O şöyle dedi: “Ne mutlu yaslı olanlara, çünkü onlar teselli edilecekler.” (Matta 5:4) Bir kişi yaslıyken, aynı zamanda nasıl mutlu olabilir? İsa’nın sözlerinin anlamını kavrayabilmek için onun ne tür bir yastan söz ettiğini göz önünde tutmamız gerekir. Öğrenci Yakub, günahkâr durumumuzun yas tutmak için bir neden oluşturması gerektiğini belirtti. O şöyle yazdı: “Siz günahkârlar, ellerinizi temizleyin; siz kararsızlar yüreklerinizi arındırın. Kederlenin, yas tutun ve ağlayın. Gülüşünüz yasa, sevinciniz hüzne dönüşsün. Yehova’nın önünde kendinizi alçaltın, O sizi yükseltecektir.” (Yakub 4:8-10) Günahkâr durumlarına gerçekten üzülenler, Mesih’in fidyesine iman ettikleri ve Yehova’nın isteğini yaparak gerçek tövbe gösterdikleri takdirde günahlarının bağışlanabileceğini öğrendiklerinde teselli buluyorlar. (Yuhanna 3:16; 2. Korintoslular 7:9, 10) Böylece Yehova ile değerli bir ilişkiye ve O’na hizmet etmek ve hamt etmek için sonsuza dek yaşama ümidine sahip olabiliyorlar. Bu onlara büyük bir iç huzuru ve mutluluk veriyor.—Romalılar 4:7, 8.

6. Bazı kişiler hangi anlamda yas tutuyor; nasıl teselli buluyorlar?

⁶ İsa’nın sözlerinin kapsamına dünyada hüküm süren iğrenç koşullar yüzünden yas tutanlar da girer. İsa, İşaya 61:1-3’teki şu peygamberliğin kendi üzerinde gerçekleştiğini söyledi: “RAB Yehovanın Ruhu üzerimdedir; çünkü hakirlere müjdeyi vâzetmek için RAB beni meshetti; yüreği kırık olanları sarmak için, . . . . bütün yaslıları teselli için . . . . beni gönderdi.” Bu sözler henüz yeryüzünde olan İsa’nın meshedilmiş takipçileri için de geçerli. Onlara bu işte arkadaşları olan “başka koyunlar” yardım ediyor. Onların hepsi “[Hıristiyan Âlemini betimleyen, hakikate isyan etmiş Yeruşalim’in] içinde yapılmakta olan bütün mekruh işlerden ötürü inliyip figan eden adamların” alınlarına simgesel anlamda işaret koyma işine katılıyor. (Hezekiel 9:4) “Krallık hakkındaki bu iyi haber” böyle yaslı kişileri teselli ediyor. (Matta 24:14) Kısa süre sonra Yehova’nın adil yeni dünyasının, Şeytan’ın kötü ortamının yerini alacağını bilmek onları mutlu ediyor.

Ne Mutlu Yumuşak Başlı Olanlara

7. “Yumuşak başlı” ifadesi ne anlama gelmez?

⁷ İsa Dağdaki Vaazına şöyle devam etti: “Ne mutlu yumuşak başlı olanlara, çünkü onlar yeryüzünü miras alacaklar.” (Matta 5:5) Bazen, yumuşak başlılığın zayıf bir karakterin göstergesi olduğu düşünülür. Fakat böyle değildir. Bir Mukaddes Kitap bilgini “yumuşak başlı” olarak tercüme edilen sözcüğün anlamını açıklarken şöyle yazdı: “[Yumuşak başlı] birinin en büyük özelliği kendini tam anlamıyla denetim altında tutmasıdır. Yumuşak başlılık zayıf iradeli birinin uysallığı, duygusal bir zaaf, pasif bir dinginlik hali değildir. Denetim altında tutulan bir güçtür.” İsa kendisi hakkında şunu söyledi: “Ben yumuşak başlı ve alçakgönüllüyüm.” (Matta 11:29) Oysa İsa doğru ilkeleri savunmak konusunda cesurdu.—Matta 21:12, 13; 23:13-33.

8. Yumuşak başlılık neyle yakından bağlantılıdır; başkalarıyla ilişkimizde neden bu niteliğe ihtiyacımız var?

⁸ Öyleyse yumuşak başlılık, özdenetimle yakından bağlantılıdır. Gerçekten de elçi Pavlus “ruhun meyvelerini” sayarken yumuşak başlılık ve özdenetim niteliklerini birlikte sıraladı. (Galatyalılar 5:22, 23) Yumuşak başlılık kutsal ruhun yardımıyla geliştirilmelidir. İnsanın hem Tanrı’nın toplumundaki kişilerle hem de iman etmeyenlerle barış içinde olmasını sağlayan bu niteliktir. Pavlus şunları yazdı: “İçten şefkat, iyilik, alçakgönüllülük, yumuşak başlılık ve tahammül niteliklerini giyin . . . . birbirinize katlanmaya ve birbirinizi gönülden bağışlamaya devam edin.”—Koloseliler 3:12, 13.

9. (a) Yumuşak başlılık niteliğini göstereceğimiz tek alan neden başka insanlarla olan ilişkimiz değildir? (b) Yumuşak başlı kişiler nasıl “dünyayı miras alacaklar?”

⁹ Yumuşak başlılık niteliğini göstereceğimiz tek alan başka insanlarla olan ilişkimiz değildir. Yehova’nın egemenliğine istekle boyun eğdiğimizde de yumuşak başlı olduğumuzu göstermiş oluyoruz. Bu konuda en mükemmel örnek İsa Mesih’tir; o yeryüzündeyken yumuşak başlılığını gösterdi ve Babasının isteğine tam anlamıyla boyun eğdi. (Yuhanna 5:19, 30) İsa yeryüzünün atanmış Yöneticisi olduğundan, orayı miras alacak başlıca kişidir. (Mezmur 2:6-8; Daniel 7:13, 14) O, bu mirası “yeryüzü üzerinde krallar olarak hüküm” sürmek üzere “insanlar arasından” seçilmiş 144.000 “ortak mirasçı” ile paylaşıyor. (Vahiy 5:9, 10; 14:1, 3, 4; Romalılar 8:17; Daniel 7:27) Mesih ve ortak yöneticileri, koyun benzeri milyonlarca kadın ve erkek üzerinde hüküm sürecekler; böylece peygamberlik niteliğindeki şu mezmur gerçekleşmiş olacak: “Halimler [yumuşak başlı kişiler] dünyayı miras alacaklar, ve selâmet bolluğunda lezzet bulacaklardır.”—Mezmur 37:11; Matta 25:33, 34, 46.

Ne Mutlu Doğruluğa Aç Olanlara

10. “Doğruluğa aç ve susamış” olanların doyurulabilmesinin bir yolu nedir?

¹⁰ İsa’nın Celile’deki dağın yamacında konuşurken saydığı mutluluk nedenlerinden bir sonraki şuydu: “Ne mutlu doğruluğa aç ve susamış olanlara, çünkü onlar doyurulacaklar.” (Matta 5:6) Hizmetçileri için doğruluk standardını koyan Yehova’dır. Bu nedenle, doğruluğa aç ve susamış olanlar aslında Tanrısal rehberliğe aç ve susamıştır. Bu kişiler günahlarının ve kusurlarının gayet iyi farkındalar ve Yehova’nın önünde kabul edilir bir durumda olmayı çok istiyorlar. Onlar, tövbe etmeleri ve Mesih’in fidyesine dayanarak bağışlanma dilemeleri halinde, Tanrı’nın önünde doğru sayılacak duruma gelebileceklerini Tanrı’nın Sözünden öğrendiklerinde gerçekten çok mutlu oluyorlar.—Elçilerin İşleri 2:38; 10:43; 13:38, 39; Romalılar 5:19.

11, 12. (a) Meshedilmişler nasıl aklanıyor? (b) Meshedilmişlerin arkadaşlarının doğruluğa duydukları susuzluk nasıl gideriliyor?

¹¹ İsa, böyle kişilerin mutlu olacağını çünkü onların ‘doyurulacağını’ söyledi. (Matta 5:6) Gökte Mesih ile “krallar olarak hüküm” sürmek üzere çağrılan İsa’nın meshedilmiş takipçileri “yaşamak üzere aklandı.” (Romalılar 5:1, 9, 16-18) Yehova onları ruhi oğullar olarak evlat ediniyor. Böylece onlar Mesih ile ortak mirasçılar oluyorlar ve gökteki Krallık yönetiminde krallar ve kâhinler olmaya çağrılıyorlar.—Yuhanna 3:3; 1. Petrus 2:9.

¹² Meshedilmişlerin arkadaşları yaşama hakkına sahip olmak üzere henüz aklanmadılar. Bununla birlikte, onlar Mesih’in dökülen kanına iman ettikleri için, Yehova tarafından bir dereceye kadar aklanıyorlar. (Yakub 2:22-25; Vahiy 7:9, 10) “Büyük sıkıntı”da kurtulmak üzere beklerken, şimdiden Yehova’nın dostları olarak aklanıyorlar. (Vahiy 7:14) “Yeni gökler” altında, ‘doğruluğun barınacağı’ yeni yerin bir kısmı olduklarında doğruluğa duydukları susuzluk daha iyi giderilecek.—2. Petrus 3:13; Mezmur 37:29.

Ne Mutlu Merhametli Olanlara

13, 14. Merhametli olduğumuzu göstermenin pratik yolları nelerdir; bundan hangi yararı görürüz?

¹³ İsa Dağdaki Vaazına devam ederken şöyle dedi: “Ne mutlu merhametli olanlara, çünkü onlar merhamet görecekler.” (Matta 5:7) Merhamet hukuki anlamda, bir suçluya kanunun öngördüğü cezanın tümünü vermeyen bir yargıcın gösterdiği hoşgörü olarak anlaşılır. Ancak Mukaddes Kitapta “merhamet” olarak tercüme edilen sözcük özgün dilde genelde, mağdur durumdaki kişileri rahatlatan düşünceli ve nazik bir davranışa ya da acımaya atfeder. Böylece, merhametli kişiler şefkatli olduklarını ve acıdıklarını davranışlarıyla da gösterirler. İsa’nın merhametli Samiriyeli örneklemesi, ihtiyaç içindeki birine “merhamet gösteren” bir kişiyle ilgili güzel bir örnektir.—Luka 10:29-37.

¹⁴ Merhametli olmanın verdiği mutluluğu tatmak için, ihtiyaç içindeki kişilere somut iyilikler yapmamız gerekir. (Galatyalılar 6:10) İsa gördüğü insanlara karşı merhametliydi. “Onlara acıdı, çünkü çobansız koyunlar gibiydiler. Onlara pek çok şey öğretmeye başladı.” (Markos 6:34) İsa insanların en çok manevi ihtiyaçlarının olduğunu fark etti. Biz de, başka insanlarla en fazla ihtiyaçları olan şeyi, yani ‘Krallık hakkındaki iyi haberi’ paylaşarak şefkatli ve merhametli olduğumuzu gösterebiliriz. (Matta 24:14) Aynı zamanda, yaşça ilerlemiş iman kardeşlerimize, dullara ve öksüzlere pratik yardımda bulunabilir ve ‘morali bozuk olanları yüreklendirebiliriz.’ (1. Selanikliler 5:14; Süleyman’ın Meselleri 12:25; Yakub 1:27) Böyle davranmamız sadece bize mutluluk vermekle kalmayacak, Yehova’nın merhametinden yararlanmamızı da sağlayacak.—Elçilerin İşleri 20:35; Yakub 2:13.

Temiz Yürekli ve Barışçı

15. Nasıl temiz yürekli ve barışçı olabiliriz?

¹⁵ İsa’nın söz ettiği altıncı ve yedinci mutluluk nedeni şöyledir: “Ne mutlu temiz yürekli olanlara, çünkü onlar Tanrı’yı görecekler. Ne mutlu barışçı olanlara, çünkü onlara ‘Tanrı oğulları’ denecek.” (Matta 5:8, 9) Temiz bir yürek hem ahlaken temiz, hem de manevi açıdan temiz ve Yehova’ya tam anlamıyla bağlı bir yürektir. (1. Tarihler 28:9; Mezmur 86:11) Barışçı kişiler iman kardeşleriyle ve komşularıyla ellerinden geldiğince barış içinde yaşarlar. (Romalılar 12:17-21) “Barışı arayıp onun peşinden” koşarlar.—1. Petrus 3:11.

16, 17. (a) Meshedilmişlere neden “Tanrı oğulları” deniyor; nasıl ‘Tanrı’yı görüyorlar?’ (b) “Başka koyunlar” nasıl ‘Tanrı’yı görüyorlar?’ (c) Nasıl ve ne zaman “başka koyunlar” tam anlamıyla “Tanrı oğulları” olacaklar?

¹⁶ Temiz yürekli, barışçı kişilere “Tanrı oğulları” deneceği ve “Tanrı’yı görecekler”i vaat ediliyor. İsa’nın meshedilmiş takipçileri halen yeryüzündeyken, Yehova tarafından ruhla evlat edinilip O’nun “oğulları” oluyorlar. (Romalılar 8:14-17) Gökte İsa’yla beraber olmak üzere diriltildiklerinde Yehova’nın huzurunda hizmet ediyorlar ve aslında O’nu görüyorlar.—1. Yuhanna 3:1, 2; Vahiy 4:9-11.

¹⁷ Barışçı “başka koyunlar”, “Ebediyet Baba”ları olacak olan İyi Çoban İsa Mesih’in önderliğinde Yehova’ya hizmet ediyorlar. (Yuhanna 10:14, 16; İşaya 9:6) Mesih’in Binyıllık Hükümdarlığının bitiminde, son denemeden başarıyla geçenleri Yehova yeryüzündeki oğulları olarak evlat edinecek ve onlar “Tanrı çocuklarının görkemli özgürlüğüne” kavuşacaklar. (Romalılar 8:21; Vahiy 20:7, 9) Büyük kalabalık bu ümidin gerçekleşmesini beklerken, yaşamlarını Yehova’ya adadıkları ve O’nu Hayat Veren olarak kabul ettikleri için, Yehova’ya Baba diye hitap ediyorlar. (İşaya 64:8) Eski devirlerde yaşamış Eyub ve Musa gibi, onlar da iman gözleriyle ‘Tanrı’yı görebilecekler.’ (Eyub 42:5; İbraniler 11:27) Onlar “yürek gözleri” ve Tanrı hakkında edindikleri tam bilgi sayesinde Yehova’nın şahane niteliklerini kavrıyor ve O’nun isteğini yaparak O’nu örnek almaya çalışıyorlar.—Efesoslular 1:18; Romalılar 1:19, 20; 3. Yuhanna 11.

18. İsa’nın söz ettiği ilk yedi mutluluk nedenine göre, bugün kimler gerçekten mutludur?

¹⁸ Manevi ihtiyacının farkında olanların, yaslıların, yumuşak başlıların, doğruluğa aç ve susamış olanların, merhametlilerin, temiz yüreklilerin ve barışçı olanların Yehova’ya hizmet etmekten gerçekten mutlu olacağını gördük. Fakat bu kişiler sürekli muhalefetle, hatta ezayla da karşılaşıyorlar. Acaba bu durum onların mutluluğunu bozmuyor mu? Bu sorunun yanıtı sonraki makalede ele alınacak.

Zulme Rağmen Mutlu

“Benim yüzümden insanlar sizi kınadıkları, size zulmettikleri ve aleyhinizde her türlü yalanı söyledikleri zaman ne mutlu sizlere!”—MATTA 5:11.

1. İsa, mutluluk ve zulüm konusunda takipçilerine hangi güvenceyi verdi?

İSA, elçilerini Gökteki Krallığı duyurmaları için ilk kez gönderdiğinde, onları muhalefetle karşılaşacaklarına dair uyardı. Onlara şöyle dedi: “Benim ismimden ötürü bütün insanlar sizden nefret edecek.” (Matta 10:5-18, 22) Oysa İsa, daha önce Dağdaki Vaazında elçilerine ve diğer kişilere güvence verip, böyle bir muhalefetin duydukları derin mutluluğu yok edemeyeceğini söylemişti. Üstelik İsa, mutlu olmak ile onun takipçisi olmaktan dolayı zulüm görmek arasında bağlantı bile kurmuştu. Zulüm görmek insana nasıl mutluluk verebilir?

Doğruluk Yolunda Sıkıntı Çekmek

2. İsa ve Petrus’a göre, ne tür sıkıntı mutluluk verir?

² İsa’nın sözünü ettiği sekizinci mutluluk nedeni şudur: “Ne mutlu doğruluk yolunda zulüm görenlere, çünkü göklerin krallığı onlarındır.” (Matta 5:10) Sıkıntı çekmek başlı başına övgüye değer bir durum değildir. İsa’nın elçisi olan Petrus şunu yazdı: “Günah işlediğiniz için dayak yerseniz, buna katlanmanın ne değeri olur? Fakat iyi olanı yaparken sıkıntı çeker ve buna katlanırsanız, bu Tanrı’yı memnun eder.” Sonra sözlerine şöyle devam etti: “Ancak içinizden hiç kimse, katil, hırsız, suçlu ya da başkalarının işine burnunu sokan biri olduğundan dolayı sıkıntı çekmesin. Fakat biri, Mesih’in takipçisi olduğundan sıkıntı çekerse hiç utanmasın, bu adı taşıyarak Tanrı’yı yüceltmeye devam etsin.” (1. Petrus 2:20; 4:15, 16) İsa’nın sözlerine göre, doğruluk yolunda sıkıntı çekip dayanmak kişiyi mutlu eder.

3. (a) Doğruluk yolunda zulüm görmek ne anlama gelir? (b) Zulmün İsa’nın ilk takipçileri üzerinde nasıl bir etkisi oldu?

³ Gerçek doğruluk, Tanrı’nın isteğini ve emirlerini yerine getirmektir. Bu nedenle, doğruluk yolunda sıkıntı çekmek, bir kişinin Tanrı’nın standartlarını veya taleplerini çiğneme baskısına karşı koyduğu için sıkıntı çekmesi demektir. Elçiler, İsa’nın ismini duyurmaya son vermeyi reddettiklerinden dolayı Yahudi liderlerden zulüm gördüler. (Elçilerin İşleri 4:18-20; 5:27-29, 40) Acaba bu durum onların sevincini azalttı ya da duyuru işini durdurmalarına yol açtı mı? Kuşkusuz hayır! “İsa’nın ismi uğrunda aşağılanmaya layık görüldükleri için Sanhedrin’den sevinç içinde çıktılar. Her gün mabette ve evden eve sözü öğretmeye ve İsa Mesih hakkındaki iyi haberi bildirmeye yılmadan devam ediyorlardı.” (Elçilerin İşleri 5:41, 42) Gördükleri bu zulüm onlara sevinç verdi ve duyuru işinde gayretlerini kamçıladı. Daha sonra, İsa’nın ilk takipçileri imparatora tapınmayı reddettikleri için Romalılardan zulüm gördüler.

4. İsa’nın takipçilerinin zulüm görmesinin bazı nedenleri nelerdir?

⁴ Çağımızda Yehova’nın Şahitleri “Krallık hakkındaki bu iyi haber”i duyurma işine son vermeyi reddettiklerinden dolayı zulüm görüyorlar. (Matta 24:14) Şahitler, ibadetleri yasaklandığında, Mukaddes Kitabın bir araya toplanma emrini yerine getirmekten vazgeçmektense, sıkıntı çekmeye hazırlar. (İbraniler 10:24, 25) Onlar Kutsal Yazılara dayanan tarafsızlıkları veya kanın yanlış amaçla kullanımını reddetmeleri nedeniyle zulüm görüyorlar. (Yuhanna 17:14; Elçilerin İşleri 15:28, 29) Ancak, doğruluktan yana böyle tavır alması bugün Tanrı’nın toplumuna çok büyük bir huzur ve mutluluk veriyor.—1. Petrus 3:14.

Mesih Uğrunda Kınanmak

5. Günümüzde Yehova’nın toplumunun zulüm görmesinin temel nedeni nedir?

⁵ İsa’nın Dağdaki Vaazında saydığı dokuzuncu mutluluk nedeni de zulümle ilgilidir. O şöyle dedi: “Benim yüzümden insanlar sizi kınadıkları, size zulmettikleri ve aleyhinizde her türlü yalanı söyledikleri zaman ne mutlu sizlere!” (Matta 5:11) Yehova’nın toplumunun zulüm görmesinin temel nedeni şimdiki kötü ortamın bir kısmı olmamalarıdır. İsa öğrencilerine şunu söyledi: “Siz dünyaya ait olsaydınız, dünya kendisinin olanı severdi. Ben sizi dünyadan seçip aldığım için siz dünyaya ait değilsiniz; bu yüzden de dünya sizden nefret ediyor.” (Yuhanna 15:19) Benzer şekilde Petrus da şöyle dedi: “Sizin artık bu yolda onlarla aynı sefahat batağına koşmamanıza şaşırıp hakkınızda aşağılayıcı şekilde konuşuyorlar.”—1. Petrus 4:4.

6. (a) Artakalan ve arkadaşları neden kınanıyor ve zulüm görüyor? (b) Kınanmamız mutluluğumuzu azaltıyor mu?

⁶ İlk takipçilerinden, İsa’nın verdiği yetkiyle yaptıkları duyuru işine son vermeleri istenmişti. Daha önce gördüğümüz gibi, onlar bunu reddettikleri için zulüm görmüşlerdi. Mesih, takipçilerine şu görevi vermişti: “Yeryüzünün uçlarına dek şahitlerim olacaksınız.” (Elçilerin İşleri 1:8) Mesih’in meshedilmiş kardeşlerinden sadık bir artakalan, “büyük kalabalık”tan olan vefalı arkadaşlarının yardımıyla bu görevi gayretle yerine getirmektedir. (Vahiy 7:9) Bu nedenle, Şeytan “onun soyundan [Tanrı’nın teşkilatının gökteki kısmını simgeleyen “kadın”ın soyundan] artakalan ve Tanrı’nın emirlerine uyup İsa’ya şahitlik etme işini sürdürenlerle” savaşıyor. (Vahiy 12:9, 17) Biz, Yehova’nın Şahitleri olarak İsa’ya şahitlik ediyoruz; o şimdi Gökteki Krallık yönetiminin Kralı olarak hüküm sürüyor ve bu yönetim Tanrı’nın adil yeni dünyasına giden yolun üzerindeki insan yönetimlerini yok edecek. (Daniel 2:44; 2. Petrus 3:13) Bu yüzden kınanıyor ve zulüm görüyor olsak da, Mesih’in adı uğruna sıkıntı çektiğimiz için mutluyuz.—1. Petrus 4:14.

7, 8. Muhalifler İsa’nın ilk takipçilerinin aleyhinde hangi yalanları söylediler?

⁷ İsa, takipçilerine, insanlar kendi yüzünden onların aleyhinde “her türlü yalanı söyledikleri zaman” bile, kendilerini mutlu hissetmeleri gerektiğini söyledi. (Matta 5:11) İsa’nın ilk takipçilerinin durumunda gerçekten böyle oldu. MS yaklaşık 59-61 yıllarında Pavlus Roma’da gözaltında tutulurken, oradaki Yahudi liderler İsa’nın takipçileri hakkında şöyle demişti: “Her yerde bu mezhebin aleyhinde konuşulduğunu biliyoruz.” (Elçilerin İşleri 28:22) Pavlus ve Silas “Sezar’ın buyruklarına karşı” çıkarak “dünyayı altüst” etmekle suçlanıyordu.—Elçilerin İşleri 17:6, 7.

⁸ Tarihçi K. S. Latourette, Roma İmparatorluğu dönemindeki İsa’nın takipçileri hakkında şunları yazdı: “Çok farklı suçlamalar vardı. Hıristiyanlar putperest törenlere katılmayı reddettiklerinden dolayı ateist olmakla suçlanıyordu. Toplumsal yaşamdaki pek çok etkinlikten –putperest bayramlardan, toplumsal eğlencelerden . . . .– uzak durup çekimser kaldıkları için insan ırkından nefret ettikleri ileri sürülerek, onlarla alay edilirdi. Hıristiyan erkek ve kadınların geceleyin bir araya toplandığı . . . . ve sonra seks âlemleri yaptıkları söylenirdi. . . . . [Mesih’in Ölümünün Anılması] sadece iman edenler tarafından kutlandığından, Hıristiyanların düzenli olarak bebek kurban edip onun kanını ve etini yedikleri söylentileri çıkmaya başlamıştı.” Ayrıca, İsa’nın ilk takipçileri imparatora tapınmayı reddettiklerinden, devlet düşmanları olmakla da suçlandılar.

9. Birinci yüzyıldaki İsa’nın takipçileri, haklarındaki sahte suçlamalara nasıl karşılık verdiler ve bugün durum nedir?

⁹ Bu sahte suçlamalar, İsa’nın ilk takipçilerinin Gökteki Krallığın iyi haberini duyurma görevini yerine getirmelerini engelleyemedi. MS 60-61 yıllarında, Pavlus ‘iyi haberin tüm dünyada meyve verip yayıldığından’ ve “gök altında tüm insanlar arasında” duyurulduğundan söz edebildi. (Koloseliler 1:5, 6, 23) Bugün aynı şey oluyor. Birinci yüzyıldaki İsa’nın takipçileri gibi, bugün de Yehova’nın Şahitleri haksız yere suçlanıyor. Yine de günümüzde Gökteki Krallık mesajını duyurma işi gelişiyor ve bu hizmete katılanlara büyük mutluluk veriyor.

Peygamberler Gibi Zulüm Görenlere Ne Mutlu

10, 11. (a) İsa dokuzuncu mutluluk nedeniyle ilgili sözlerini nasıl bitirdi? (b) Peygamberlere neden zulmedildi? Örnekler verin.

¹⁰ İsa, dokuzuncu mutluluk nedeniyle ilgili sözlerini şöyle bitirdi: “Sevinin . . . . sizden önce peygamberlere de böyle zulmettiler.” (Matta 5:12) Yehova’nın, sadakatsiz İsrailoğullarını uyarmak üzere gönderdiği peygamberler iyi karşılanmadılar ve çoğu kez zulüm gördüler. (Yeremya 7:25, 26) Pavlus bu gerçeğe tanıklık ederek şöyle yazdı: “Daha ne diyeyim? . . . . Diğer peygamberlerden anlatmaya devam etsem zaman yetmeyecek. İman sayesinde, . . . . alaya alınarak, kırbaçlanarak, hatta zincirlenip hapsedilerek sınandılar.”—İbraniler 11:32-38.

¹¹ Kötü kral Ahab ve karısı İzebel’in yönetimi sırasında Yehova’nın birçok peygamberi kılıçtan geçirildi. (1. Krallar 18:4, 13; 19:10) Yeremya peygamber tomruğa vuruldu ve sonra çamurlu bir sarnıca atıldı. (Yeremya 20:1, 2; 38:6) Daniel peygamber aslanların bulunduğu bir çukura atıldı. (Daniel 6:16, 17) Yehova’ya pak tapınmayı savundukları için, İsa’dan önceki tüm bu peygamberler zulüm gördü. Yahudi dinsel liderler birçok peygambere zulmetti. Bu nedenle İsa, yazıcıları ve Ferisileri “peygamberleri öldürenlerin oğulları” olarak adlandırdı.—Matta 23:31.

12. Yehova’nın Şahitleri olarak, eski devirlerdeki peygamberler gibi zulüm görmeyi neden bir ayrıcalık sayıyoruz?

¹² Bugün Yehova’nın Şahitleri olarak, Gökteki Krallığın iyi haberini gayretle duyurduğumuz için çoğu kez zulüm görüyoruz. Düşmanlarımız bizi “başkalarını kendi dinimize çevirmeye çalışan saldırgan kişiler” olmakla suçluyor; fakat Yehova’nın bizden önceki sadık hizmetçilerinin de aynı eleştirilerle karşılaştığını biliyoruz. (Yeremya 11:21; 20:8, 11) Eski devirlerdeki sadık peygamberlerinkiyle aynı nedenden ötürü sıkıntı çekmeyi bir ayrıcalık sayıyoruz. Öğrenci Yakub şunları yazdı: “Kardeşlerim, Yehova adına konuşan peygamberleri, sıkıntı çekmek ve sabretmek konusunda örnek alın. Bakın, sıkıntıya tahammül edenlerin mutlu olduğunu söylüyoruz.”—Yakub 5:10, 11.

Mutlu Olmak İçin Gerçek Nedenler

13. (a) Zulümden neden yılmıyoruz? (b) Hangi şey kararlılığımızı korumamızı sağlar ve bu neyi kanıtlar?

¹³ Zulümden yılmak şöyle dursun; peygamberlerin, İsa’nın ilk takipçilerinin ve bizzat İsa Mesih’in izinden gitme düşüncesi bizi teselli ediyor. (1. Petrus 2:21) Kutsal Yazılardaki ifadeler, örneğin Petrus’un şu sözleri bizi çok mutlu ediyor: “Sevgili kardeşlerim, sizin için bir sınav olan ateşli sıkıntılar karşısında, başınıza gelen garip bir şeymiş gibi şaşkınlığa düşmeyin. Eğer Mesih’in adı uğruna kınanırsanız ne mutlu size! Çünkü insana onur veren ruh, Tanrı’nın ruhu, sizde duruyor demektir.” (1. Petrus 4:12, 14) Yaşadığımız tecrübelerden şunu iyi biliyoruz: Sadece Yehova’nın ruhunun bizde durması ve bizi güçlendirmesi sayesinde, zulüm karşısında kararlılığımızı koruyabiliriz. Kutsal ruhun desteği, Yehova’nın bizi bereketlediğini kanıtlıyor, bu da bize büyük mutluluk veriyor.—Mezmur 5:12; Filipililer 1:27-29.

14. Doğruluk yolunda zulüm gördüğümüze sevinmek için hangi nedenlere sahibiz?

¹⁴ Doğruluk yolunda muhalefet ve zulüm görmekten mutlu olmamızın bir diğer nedeni, bunun, İsa’nın gerçek takipçileri olarak Tanrı’ya bağlı bir yaşam sürdüğümüzü kanıtlamasıdır. Pavlus şöyle yazdı: “Mesih İsa yolunda Tanrı’ya bağlı bir yaşam sürmek isteyenlerin hepsi zulüm görecektir.” (2. Timoteos 3:12) Şeytan, Yehova’nın yarattığı her şeyin O’na bencil nedenlerden ötürü hizmet ettiğini ileri sürüp meydan okumuştu. O nedenle, deneme karşısında bütünlüğümüzü korumamızın Şeytan’ın bu iddiasına da bir yanıt oluşturacağı düşüncesi bizi son derece mutlu ediyor. (Eyub 1:9-11; 2:3, 4) Yehova’nın adil egemenlik hakkının doğrulanmasında küçük de olsa bir payımızın olması bizi sevindiriyor.—Süleyman’ın Meselleri 27:11.

Ödülden Ötürü Sevinçten Sıçrayın

15, 16. (a) İsa ‘sevinmemiz ve sevinçten sıçramamız’ için hangi nedeni gösterdi? (b) İsa’nın meshedilmiş takipçileri için gökte hangi ödül var; “başka koyunlar”dan olan arkadaşları nasıl ödüllendirilecek?

¹⁵ İsa, eski devirlerdeki peygamberler gibi, iftiraya uğramaktan ve zulüm görmekten sevinç duymak için ek bir neden daha gösterdi. Dokuzuncu mutluluk nedenini açıklarken, sözlerinin sonuna doğru şöyle dedi: “Sevinin ve sevinçten sıçrayın, çünkü göklerdeki ödülünüz büyüktür.” (Matta 5:12) Pavlus şunları yazdı: “Günahın ödediği ücret ölümdür, Tanrı’nın verdiği armağan ise Efendimiz Mesih İsa aracılığıyla sonsuz yaşamdır.” (Romalılar 6:23) Evet, ‘büyük ödül’ yaşamdır ve bu, bizim hak ettiğimiz bir şey değildir. Bu, karşılıksız bir armağandır. İsa, Yehova’dan geldiği için, ödülün “göklerde” olduğunu söyledi.

¹⁶ Meshedilmişler “yaşam tacını” alıyorlar; onlar için bu, gökte Mesih ile ölümsüz yaşam demektir. (Yakub 1:12, 17) Yeryüzünde yaşama ümidine sahip “başka koyunlar” ise yeryüzü cennetinde sonsuz yaşamı miras almayı dört gözle bekliyorlar. (Yuhanna 10:16; Vahiy 21:3-5) Aslında her iki grup da “ödülü” hak etmediler. Hem meshedilmişler hem de “başka koyunlar” Yehova’nın “eşsiz lütfu” sayesinde ödüllerini alıyorlar. Bu, Pavlus’ta şunu söyleme isteği uyandırdı: “Sözlerle anlatılamaz armağanı için Tanrı’ya şükürler olsun.”—2. Korintoslular 9:14, 15.

17. Zulüm gördüğümüzde neden mutlu olabiliriz ve mecazi anlamda ‘sevinçten sıçrayabiliriz?’

¹⁷ Pavlus, bazıları kısa bir süre sonra İmparator Neron tarafından acımasızca zulüm görecek iman kardeşleri için şöyle yazdı: “Sıkıntılar içindeyken de kıvanç duyalım; çünkü bildiğimiz gibi, sıkıntı tahammülü oluşturur, tahammül Tanrı’nın onayını kazandırır, Tanrı’nın onayı da ümit oluşturur. Ümit hayal kırıklığına uğratmaz.” Aynı zamanda o, şunu dedi: “Ümitle sevinin. Sıkıntıya dayanın.” (Romalılar 5:3-5; 12:12) İster gökte, isterse de yeryüzünde yaşama ümidine sahip olalım, deneme karşısında sadık kalmamızın ödülü, hak ettiğimiz herhangi bir şeyden ölçülemeyecek kadar büyüktür. Kralımız İsa Mesih’in yönetiminde, sevgili Babamız Yehova’ya hizmet etmek ve hamt etmek üzere sonsuza dek yaşama ümidine sahip olmaktan sınırsız sevinç duyuyoruz. Mecazi anlamda ‘sevinçten sıçrıyoruz.’

18. Son yaklaşırken uluslardan ne bekleniyor; Yehova ne yapacak?

¹⁸ Bazı ülkelerde Yehova’nın Şahitleri zulüm gördü ve halen de görüyor. İsa, bu ortamın sonuyla ilgili peygamberliğinde gerçek takipçilerini şöyle uyardı: “Benim ismimden ötürü bütün milletler sizden nefret edecek.” (Matta 24:9) Sona yaklaştıkça, Şeytan, Yehova’nın toplumuna karşı nefretlerini göstermeleri için ulusları kışkırtacak. (Hezekiel 38:10-12, 14-16) Bu, Yehova’nın harekete geçme zamanının geldiğine işaret edecek. Yehova şöyle diyor: “Kendimi büyük edeceğim, ve kendimi takdis edeceğim, ve çok milletlerin gözünde kendimi tanıtacağım, ve bilecekler ki, ben RAB’İM (Yehova’yım).” (Hezekiel 38:23) Böylece Yehova, büyük ismini kutsayacak ve toplumunu zulümden kurtaracak. Öyleyse, “sınava dayanan insana ne mutlu!”—Yakub 1:12.

19. ‘Yehova’nın büyük gününü’ beklerken, ne yapmalıyız?

¹⁹ ‘Yehova’nın büyük günü’ giderek yaklaşırken, İsa’nın ismi uğrunda “aşağılanmaya layık” görüldüğümüz için sevinelim. (2. Petrus 3:10-13; Elçilerin İşleri 5:41) Yehova’nın adil yeni dünyasındaki ödülümüzü beklerken, ilk takipçileri gibi “İsa Mesih hakkındaki iyi haberi” ve onun Gökteki Krallık yönetimini bildirmeye ve öğretmeye devam edelim.—Elçilerin İşleri 5:42; Yakub 5:11.