Hemşiremiz Filipinler’e taşındıktan sonra ne tür zorluklarla karşılaştı? “Böcek fobim vardı, ayrıca evimi, arkadaşlarımı ve ailemi çok özlüyordum; bunlar benim için dayanması en zor şeylerdi. Burada Yehova’ya her zamankinden çok güvenmeyi öğrendim!” diyor. Peki yaşadığı tüm bu zorluklara değdi mi? Sukhi yüzünde bir tebessümle şöyle söylüyor: “Yehova bize, ‘Beni sınayın, üzerinize yeterinden fazla bereket yağdırmaz mıyım?’ diyor. Bu sözlerin ne kadar doğru olduğunu, bir ev sahibi ‘Tekrar ne zaman geleceksiniz? Sormak istediğim bir sürü soru var’ dediğinde daha çok hissediyorum. Ruhen aç olan insanlara yardım edebilmek bana büyük bir sevinç ve doyum veriyor!” (Mal. 3:10). Hemşire sözlerine şöyle devam ediyor: “Bu sürecin en zor kısmı taşınmaya karar vermek. Bunu yaptıktan sonra, Yehova’nın benim her ihtiyacımla ilgilendiğini görmek gerçekten de harika!”

Bugün Sime ve eşi Haidee ülkenin güneyinde, çok geniş bir sahası olan ve müjdecilere ihtiyaç duyulan Davao del Sur’da hizmet ediyor. Sime şöyle diyor: “Geriye dönüp baktığımda, iyi ki işimi kaybetme korkumun üstesinden gelip Yehova’yı yaşamımda ön plana koymuşum. Elindekinin en iyisini Yehova’ya vermekten daha fazla doyum veren bir şey olamaz!”

Bozuk yollardan ve asma köprülerden geçerek yolculuk etmek zor olsa da, onlar daha çok hizmet edebildikleri için mutlular. Ramilo şöyle diyor: “Eşim ve ben toplam 11 tetkik idare ediyoruz! İhtiyacın büyük olduğu bir yerde hizmet etmek özveride bulunmayı gerektirse de, bize büyük bir doyum veriyor” (1. Kor. 15:58).