Elbette ihtiyacın büyük olduğu yerlerde hizmet etmenin kendine özgü zorlukları da var. Bu zorluklardan biri kişinin geçimini nasıl sağlayacağıdır. Bunu yapmak için hizmet ettiğiniz yerdeki koşullara uyum sağlamak konusunda istekli olmalısınız. Tecrübeli bir öncü olan Verónica şöyle diyor: “Hizmet ettiğim yerlerden birinde, ucuz yiyecekler hazırlayıp satardım. Başka bir yerde hem kıyafet satıyor hem de saç kesiyordum. Şimdiyse, bir evin temizlik işlerini yapıyorum ve yeni anne baba olmuş çiftlere, çocuklarıyla iletişim kurmaları konusunda eğitim veriyorum.”

Benzer şekilde şu anda 20’li yaşlarının başında bekâr bir hemşire olan Essly de, ihtiyacın büyük olduğu bir sahada hizmet edenlerin ne kadar sevinçli olduklarını gördü ve bundan çok etkilendi. Lisedeyken, ihtiyacın büyük olduğu yerlerde hizmet eden bazı gayretli Şahitlerle tanıştı. Şöyle diyor: “Bu kardeşlerin yüzlerindeki sevinci görünce onlar gibi bir yaşam sürmek istedim.” Bugün de birçok hemşire Essly gibi düşünüyor. Meksika’da 680’den fazla bekâr hemşiremiz ihtiyacın daha büyük olduğu sahalarda hizmet ediyor. Onlar, genç yaşlı herkese harika bir örnek oluyor.

Anlamlı ve doyum veren bir yaşam sürmek için. Essly liseyi bitirmek üzereyken üniversiteden burs teklifi aldı. Arkadaşları ona bu teklifi kabul etmesi ve “normal bir yaşam” sürmesi için baskı yaptılar; yani üniversiteye gitmesini, kariyer yapmasını, bir araba almasını ve seyahatlere çıkmasını söylediler. Ancak Essly onları dinlemedi. Şöyle diyor: “İsa’nın takipçisi olan arkadaşlarımdan bazıları böyle şeylerin peşinde koştular ve ruhi hedefleri ikinci plana atmaya başladılar. Ayrıca onların, bu dünyanın işleriyle uğraştıkça karşılaştıkları sorunlar yüzünden ne kadar bunaldıklarını gördüm. Ben gençliğimi Yehova’ya dolu dolu hizmet ederek geçirmek istiyordum.”

Essly, bir iş bulabilmek için bazı kurslara gitti; böylece öncülük yaparken geçimini de sağlayabilecekti. Daha sonra, Krallık müjdecilerine acil ihtiyaç duyulan bir bölgeye taşındı. Otomi ve Tlapaneco halklarının konuştuğu yerel dilleri öğrenmeyi bile göze aldı. Ücra bölgelerde hizmet ederek geçirdiği üç yıla dönüp baktığında şöyle diyor: “İhtiyacın büyük olduğu bir yerde hizmet etmek bana doyum verdi ve yaşamıma anlam kattı. Her şeyden önemlisi, bu sayede Yehova’yla ilişkim güçlendi.”

Verónica da şunu söylüyor: “Anne babam ve kardeşlerimle birlikte yaşarken, evin temizliğine yardım ederdim, ayrıca ucuz fakat besleyici yiyecekler hazırlamayı ve para biriktirmeyi de öğrendim.”