Birkaç ay sonra, yaklaşan Rus orduları Nazileri kampı derhal boşaltmaya mecbur bıraktı. Yola çıkmaya hazırlanırken, biz biraderler hayatımızı tehlikeye atarak da olsa kadınların kaldığı binalara gitmeye ve yaklaşık 20 hemşiremizin ne durumda olduğuna bakmaya karar verdik; Elsa Abt ve Gertrud Ott da onların arasındaydı.b Bizi gördüklerinde koşarak yanımıza geldiler ve birbirimizi teşvik ettik, sonra birlikte ilahi söylediler. Söyledikleri ilahide şu sözler geçiyordu: “Hep sadık kalan, vefakâr olan, yer vermez hiç korkuya.”c Hepimiz gözyaşları içinde kalmıştık!