Hikmetli Kral Süleyman tüm canlılarda aynı ruhun faal olduğunu göstererek şöyle dedi: “Âdem oğullarının başına gelen, hayvanların başına da geliyor; ve başlarına gelen şey birdir; bu nasıl ölüyorsa, öteki de öyle ölüyor; hepsinin bir soluğu [ruhu] var; . . . . Hepsi bir yere gidiyorlar; hepsi topraktandır, ve hepsi yine toprağa dönüyorlar. Âdem oğullarının ruhu yukarıya çıktığını, ve hayvanın ruhu aşağıya yere indiğini kim biliyor?” (Vaiz 3:19-21). Evet, hayvanlar ve insanlar aslında aynı ruha, yani aynı hayat kuvvetine sahipler.

Örneğin, Luka incilinin İsa Mesih’in ölümü hakkında neler söylediğini ele alalım. Kayıt şunları anlatıyor: “İsa yüksek sesle, ‘Baba, ruhumu ellerine teslim ediyorum’ dedi. Bunu söyledikten sonra son nefesini verdi” (Luka 23:46). İsa ölürken ve ruhu, yani hayat kuvveti ondan ayrılırken, gökteki Babasına doğru yola çıkmamıştı. Aslında İsa, ölümünden sonraki üçüncü günde diriltilene kadar mezardaydı, yani yoktu (Vaiz 9:5, 10). İsa diriltildikten sonra bile hemen göğe çıkmadı. Bunun yerine, “kırk gün boyunca” öğrencilerine “kendisini gösterdi ve yaşadığına dair birçok sağlam kanıt verdi”, sonra da “yukarı kaldırıldı” (Elçiler 1:3, 9). Yehova Tanrı’nın kendisini yaşama döndürebileceğine tamamen güvenen İsa, öldüğü zaman ‘ruhunu Babasının ellerine teslim etti.’