1957’de yakınlardaki Logroño kentine taşındık ve bir süre sonra bizimkiler de aynı kente geldi. Çok geçmeden vasıfsız bir işçi olarak tüm aileme bakacak kadar para kazanabileceğim bir iş bulma ihtimalimin çok düşük olduğunu fark ettim. Nereden yardım bulabileceğim konusunda bir fikrim yoktu. Ben de halk kütüphanesine gidip araştırma yapmaya başladım, ama aslında ne aradığımı bilmiyordum.

Sonra bir radyo programında mektupla Kutsal Kitabı öğreten bir kurs olduğunu duydum. Kursu bitirdikten hemen sonra Evanjelik Protestanlar benimle irtibata geçti. Onların ibadet yerlerine birkaç kere gittikten sonra önde gelen üyeleri arasındaki çekişmeye tanık oldum. Tüm dinlerin aynı olduğu sonucuna vararak oraya bir daha gitmedim.

Gözümdeki Perde Kalkıyor

1964 yılında Eugenio isminde genç bir Yehova’nın Şahidi kapımızı çaldı. Bu dini daha önce hiç duymamıştım. Fakat Kutsal Kitap hakkında konuşmaya çok hevesliydim. Kutsal Yazıları iyi bildiğimi düşünüyordum. Sohbetimizde, mektupla katıldığım kursta öğrendiğim birkaç ayeti kullandım. Protestan öğretilerini savunmaya çalıştıysam da aslında söylediklerime yürekten inanmıyordum.

İki kere uzun uzun konuştuktan sonra Eugenio’nun Kutsal Kitabı ustaca kullandığını ister istemez kabul ettim. Benim kadar bile okula gitmemiş olduğu halde Kutsal Kitaptaki ayetleri çabucak bulabilmesi ve onları hayatımızda nasıl uygulayabileceğimizi gösterebilmesi beni hayrete düşürdü. Eugenio son günlerde yaşadığımızı ve Tanrı’nın Krallığının yakında yeryüzünü cennet haline getireceğini Kutsal Kitaptan gösterdi. Söyledikleri gerçekten ilgimi çekmişti (Mezm. 37:11, 29; İşa. 9:6, 7; Mat. 6:9, 10).

Kutsal Kitabı incelemeyi hemen kabul ettim. Öğrendiklerimin hemen hepsi benim için yeniydi ve çok etkilenmiştim. Bunlar bana yaşamı değerli kılan bir ümit vaat ediyordu. Arayışım nihayet sona ermişti. Artık iyi bir sosyal konum elde etme çabalarım anlamsız gelmeye başladı ve iyi bir iş bulma konusunda çektiğim kaygıların pek bir önemi kalmadı. Ne de olsa hastalık ve ölüm bile yakında sona erecekti (İşa. 33:24; 35:5, 6; Vah. 21:4).

Öğrendiklerimi hemen akrabalarıma anlatmaya başladım. Coşkuyla onlara gelecekte Tanrı’nın yeryüzünü cennete çevireceğini ve orada sadık insanların sonsuza dek yaşayacağını açıkladım.

Akrabalarım Hakikate Dört Elle Sarılıyor

Kısa bir süre sonra, her pazar 10-12 akraba Kutsal Kitabı incelemek üzere amcamın evinde toplanmaya başladık. Her hafta buna iki üç saat ayırıyorduk. Eugenio bu kadar çok akrabamın Kutsal Kitapla ilgilendiğini görünce her aileye tek tek zaman ayırmaya karar verdi.

Yaşım İlerledikçe Yaşamım Daha da Zenginleşti

Sonraki 20 yıl boyunca iki oğlumuzu büyüttük ve cemaati destekledik. Mercedes’le birlikte 100.000 nüfuslu Logroño’ya taşındığımızda bu kentte yaklaşık 20 Şahit vardı. Çok geçmeden cemaatte çeşitli sorumluluklar aldım.