Manevi sözcüğü akıl, bilgi, inanç, ruh gibi insanın iç dünyasında sezebildiği soyut kavramların yanı sıra dinsel, ahlaksal ve geleneksel değerleri de kapsamına alır. Böylece manevilik, maneviyat gibi terimler, insanda manevi şeylere bağlılığı, manevi değerlere önem veren bir düşünüşü ifade edebilir. Bir karşılaştırma yaparak bunu netleştirebiliriz: Finansal konularda yetenekli birinin “iş adamı mantığına” sahip olduğu söylenir; manevi değerlere bağlı kişinin de bu değerlerle şekillenmiş bir düşünüşe sahip olduğu söylenebilir.

Onlar hiçbir dinsel gruba ait olmaksızın yalnızca bir tanrıya inanmakla manevi doyuma ulaşabilecekleri görüşündeler. Bazıları da manevi doyum denince dinsel uygulamaları değil, iç huzuru ve yaşamda bir anlam bulma arzusunu anlıyorlar. Maneviyat arayışında dine gerek olmadığını savunuyorlar. Onlara göre kişinin yapması gereken, kendi iç dünyasına, en derin duygularına bakmaktır. Bir yazar, “Gerçek maneviyat insanın iç dünyasının derinliklerindedir” diyor. “Sizin dünyayla ve çevrenizdeki insanlarla etkileşiminiz, onları kabullenme ve sevme tarzınızdır. Onu bir dini toplulukta ya da bir inanç yolunda bulamazsınız.”

Elçi Pavlus zihni ruhi konularla meşgul etmenin önemini ve yararını göstermenin yanı sıra, manevi değerlere bağlılığın gerçekte ne olduğu hakkında da çok şey söyler. Eski Korintos şehrinde yaşayan Hıristiyanlara, bedensel düşünüşlü, yani bedensel dürtülerine uyarak yaşayan kişiyle, ruhi düşünüşlü, yani manevi şeylere değer veren kişi arasındaki farkı açıklar. Şöyle yazar: “Bedensel düşünüşlü insan Tanrı’nın ruhuna ait şeyleri kabul etmez; onları akılsızca bulur.” Diğer yandan, ruhi düşünüşlü insanın “Mesih’in düşünüşüne” sahip kişi olduğunu söyler (1. Korintoslular 2:14-16).

“Mesih’in düşünüşüne” sahip olmak aslında Mesih İsa’yla aynı zihniyette olmak demektir (Romalılar 15:5; Filipililer 2:5). Başka sözlerle, manevi değerlere bağlı kişi İsa gibi düşünür ve onun izinden gider (1. Petrus 2:21; 4:1).

Manevi Değerlere Bağlılık ve “Ruhun Meyveleri”

İncil yazarı Luka, vaftizi sırasında İsa’nın üzerine Tanrı’nın kutsal ruhunun indiğini böylece İsa’nın ‘kutsal ruhla dolduğunu’ söyler (Luka 3:21, 22; 4:1). İsa takipçilerine Tanrı’nın ruhunun, yani etkin kuvvetinin yönlendirmesine uymanın önemini gösterdi (Tekvin 1:2 Luka 11:9-13). Bu neden o kadar önemliydi? Çünkü Tanrı’nın ruhu, insanın düşünüşünü değiştirip Mesih’in düşünüşüne benzer duruma getirme gücüne sahiptir (Romalılar 12:1, 2). Kutsal ruh kişide “sevgi, sevinç, barış, tahammül, iyilik, erdem, iman, yumuşak başlılık, özdenetim” gibi nitelikler oluşturur. Mukaddes Kitabın “ruhun meyveleri” diye adlandırdığı bu nitelikler gerçek manevi değerlere bağlı kişinin özellikleridir (Galatyalılar 5:22, 23). Başka sözlerle, ruhi düşünüşe sahip kişi Tanrı’nın ruhuyla yönlendirilen kişidir.

Manevi Değerlere Bağlılık ve Dua

İncil kayıtları İsa’nın sık sık dua ederek Tanrı’ya yöneldiğini gösterir (Markos 1:35; Luka 5:16; 22:41). Yeryüzündeki hizmeti boyunca dua için özel olarak vakit ayırdı. Öğrencisi Matta İsa hakkında şunları yazıyor: “Kalabalığı oradan gönderdikten sonra dua etmek için tek başına dağa çıktı” (Matta 14:23). İsa, gökteki Babasıyla sessizce iletişim kurduğu böyle anlar sayesinde güçlendi (Matta 26:36-44). Bugün manevi değerlere gerçekten bağlı kişiler de Tanrı’yla iletişim kurma fırsatları kollarlar, çünkü bunun Yaratıcılarıyla ilişkilerini güçlendirmelerine ve Mesih gibi düşünmelerine katkıda bulunacağını bilirler.

İsa birçok kez uzun uzun dua etti (Yuhanna 17:1-26). Örneğin, elçisi olacak 12 kişiyi seçmeden önce “dua etmek için dağa çıktı ve bütün geceyi Tanrı’ya dua ederek geçirdi” (Luka 6:12). Ruhi düşünüşe sahip insanlar tüm geceyi dua ile geçirmeseler de, İsa’yı örnek alırlar. Yaşamlarında önemli kararlar almadan önce duaya bol zaman ayırarak, manevi değerlere olan bağlılıklarını güçlendirecek seçimler yapmak üzere Tanrı’dan kutsal ruhun kendilerini yönlendirmesini isterler.

İsa dualarında duygularının derinliğini de gösterdi; biz de dualarımızda onu örnek almalıyız. Ölmeden önceki akşam İsa’nın nasıl dua ettiğiyle ilgili Luka’nın yazdıklarına bakalım. “Büyük bir ıstırap içinde daha da hararetle duasına devam etti; teri toprağa kan damlaları gibi düşüyordu” (Luka 22:44). İsa daha önce de hararetle dua etmişti, fakat bu kez, yerdeki yaşamının en ağır sınavıyla karşı karşıyayken, “daha da hararetle” dua etti ve duası cevaplandı (İbraniler 5:7). Ruhi düşünüşe sahip kişiler İsa’nın örneğini izler. Özellikle ciddi zorluklarla karşılaştıklarında, kutsal ruhun yönlendirmesi için Tanrı’ya “daha da hararetle” dua ederler.

İsa böylesine sık dua eden biri olduğundan, doğal olarak öğrencileri de onu bu konuda örnek almak istediler. Ona, “bize dua etmeyi öğret” dediler (Luka 11:1). Bugün de, manevi değerlere gerçekten bağlı olan ve Tanrı’nın kutsal ruhunun kendilerini yönlendirmesini isteyen kişiler Tanrı’ya dua etme konusunda İsa’nın örneğini izlerler. Manevi değerlere gerçek bağlılık duayla yakından bağlantılıdır.

Tanrı’nın Krallığı hakkında insanlarla konuşmak bugün de Mesih’in düşünüşüne sahip kişileri tanıtan bir özelliktir. İsa, takipçisi olmak isteyenlerin hepsine şu emri verdi: “Bu nedenle, siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; . . . . Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin” (Matta 28:19, 20). Ayrıca şunu bildirdi: “Krallık hakkındaki bu iyi haber, dünyanın her yerinde bütün milletlere şahitlik amacıyla duyurulacak ve son o zaman gelecek” (Matta 24:14). Tanrı’nın Sözü, bu duyuru işinin kutsal ruhun gücüyle başarıldığını belirtir; dolayısıyla bu işe anlamlı bir katkıda bulunmak manevi değerlere bağlılığın bir işaretidir (Elçiler 1:8).

[Sayfa 7’deki çerçeve/resimler]

MANEVİ DEĞERLERE BAĞLILIĞIN GÖSTERGELERİ

◆ Tanrı’nın Sözünü sevmek

◆ Ruhun meyvelerini sergilemek

◆ Tanrı’ya düzenli olarak ve içtenlikle dua etmek

◆ Krallık hakkındaki iyi haberi başkalarıyla paylaşmak