İsa’nın, Lazar’ın ölümü karşısındaki tepkisi, Tanrı’nın Oğlunun çok şefkatli bir yönünü de ortaya koyar. Onun bu olay karşısındaki derin hisleri ölüleri diriltmek üzere duyduğu şiddetli arzuyu yansıtır. Şunları okuyoruz: “İsa’nın bulunduğu yere varan Meryem onu görünce ayaklarına kapanarak, ‘Efendim’ dedi, ‘Burada olsaydın kardeşim ölmezdi!’ Meryem’in ve onunla gelen Yahudilerin ağladığını görünce İsa’nın içi burkuldu, bunaldı. ‘Onu nereye yatırdınız?’ dedi. ‘Efendimiz gel de gör’ dediler. İsa’nın gözünden yaşlar boşaldı. O zaman Yahudiler, ‘Gördünüz mü onu ne çok seviyormuş!’ demeye başladılar” (Yuhanna 11:32-36).

İsa’nın yürekten gelen acıma duygusu şu üç ifadeden belli oluyor: “içi burkuldu,” “bunaldı” ve “gözünden yaşlar boşaldı.” Bu dokunaklı sahnenin kaydedilmesinde kullanılan orijinal dildeki sözcükler, İsa’nın, sevgili arkadaşı Lazar’ın ölümü ve onun kızkardeşinin ağlaması karşısında, gözleri yaşlarla dolacak kadar derinden etkilendiğini gösterir.a

Dikkate değer olan şey, İsa’nın daha önce iki kişiyi hayata döndürmüş olmasıydı. Ve Lazar için de aynını yapmaya tamamen kararlıydı (Yuhanna 11:11, 23, 25). Buna rağmen, “gözünden yaşlar boşaldı.” Öyle ise, insanları hayata geri getirmek İsa için sadece basit bir formalite değildi. Bu olayda gösterdiği şefkat ve derin hisler, ölümün zararlarını ortadan kaldırmaya karşı duyduğu şiddetli arzunun açık bir belirtisidir.