İşaya’nın, Yehova’nın kutsallığını ilan eden serafları duyunca gösterdiği tepkiyi ele alalım: “Ben dedim: Vay başıma! Çünkü helâk oldum; çünkü ben dudakları murdar bir adamım, ve dudakları murdar bir kavmin içinde oturmaktayım; çünkü gözlerim kralı, orduların RABBİNİ gördü.” (İşaya 6:5) Evet, İşaya Yehova’nın sonsuz kutsallığı karşısında ne denli günahkâr ve kusurlu olduğunu hatırlamıştı. Önce, bu sadık adam gördükleri karşısında perişan oldu. Fakat Yehova onu böyle bir durumda bırakmadı.

¹⁸ Bir seraf hemen peygamberi rahatlattı. Nasıl mı? Bu güçlü ruhi yaratık sunağa uçup oradan bir kor aldı ve onu İşaya’nın dudaklarına dokundurdu. Bu rahatlatıcı olmaktan çok acı verici bir hareket gibi görünebilir. Ama bunun simgesel anlamlarla dolu bir rüyet olduğunu unutmayın. Sadık bir Yahudi olan İşaya günahlara kefaret olarak her gün mabedin sunağında kurbanlar kesildiğini gayet iyi bilmekteydi. Ayrıca seraf peygambere, gerçekten kusurlu ve “dudakları murdar” ise de Tanrı’nın önünde temiz bir duruma gelebileceğini sevgiyle hatırlattı.a Yehova kusurlu, günahkâr insanı –hiç değilse nispi anlamda– kutsal görmeye hazırdı.—İşaya 6:6, 7.