Mucizevi Şekilde Farklı Diller Konuşmak Tanrı’dan Bir Armağan mı?

“HİÇ anlamıyorum” diyor Devon, “Gittiğim kilisede her hafta birçok kişi görünüşe göre kutsal ruhu alıp mucizevi şekilde farklı diller konuşmaya başlıyor. Onlardan bazıları ahlaksız bir yaşam sürüyor. Ben ahlaken temiz bir yaşam sürmeye çalıştığım halde ne kadar dua edersem edeyim kutsal ruhun bu armağanını alamıyorum. Bu nasıl oluyor?”

Benzer şekilde Gabriel de insanların görünüşte kutsal ruhu alıp farklı diller konuştuğu bir kiliseye gidiyor. Şöyle diyor: “Beni rahatsız eden şey tam ben dua ederken birilerinin ne benim ne de kendilerinin anladığı bir dilde yüksek sesle konuşmaya başlaması. Bu konuşmaların kimseye bir faydası olmuyor. Tanrı’nın bahşettiği bir yeteneğin anlamlı bir amaca hizmet etmesi gerekmez mi?”

Devon ve Gabriel’in yaşadıkları çarpıcı bir soru doğuruyor: Bugün bazı kiliselerde olduğu gibi mucizevi şekilde farklı diller konuşulmasını sağlayan gerçekten Tanrı mı? Bu soruya cevap bulabilmek için birinci yüzyıldaki Hıristiyanlara bahşedilen mucizevi şekilde farklı diller konuşma armağanını inceleyelim.

Bugün Farklı Diller Konuşmak Tanrı’nın Desteğinin İşareti mi?

Bir toplumda mümkün olduğunca çok insanın yararlanması amaçlanan bir tabela nereye asılır? Küçük bir binanın içine mi? Tabii ki hayır. Pentekost günüyle ilgili kayıt, oraya toplanmış olan ‘kalabalığın’, öğrencilerin mucizevi şekilde farklı diller konuşarak oluşturduğu işareti fark ettiğini gösteriyor. Bunun sonucunda o gün “yaklaşık üç bin can onlara katıldı” (Elçiler 2:5, 6, 41). Bugün insanlar farklı diller konuştuklarını iddia ediyor fakat bunu sadece kilisede yapıyorlarsa bunun, iman etmeyen büyük bir kitleye yol gösteren bir işaret olduğu söylenebilir mi?

Tanrı’nın Sözü cinsel ahlaksızlık da içinde olmak üzere ‘bedenin işlerinin’ kutsal ruhun işleyişine aykırı olduğunu söyler ve “bunları alışkanlık edinenlerin Tanrı’nın krallığında mirası olmayacak” der (Galatyalılar 5:17-21). Ahlak değerleri tartışmalı olan insanların farklı diller konuştuğuna tanık olunca haklı olarak şöyle düşünebilirsiniz: ‘Bizzat Tanrı’nın Sözünde mahkûm edilen davranışları ısrarla sürdüren insanların Tanrı’nın ruhunu alması çelişkili hatta yanıltıcı değil mi?’ Bu durum, trafiği yanlış tarafa yönlendiren bir işaret levhasına benzer.

Bugün Farklı Diller Konuşmak İyi Haberi Duyurmanın Bir Yolu mu?

Birinci yüzyılda Hıristiyanlara farklı diller konuşma armağanı verilmesinin diğer nedeniyle ilgili ne denebilir? Kiliselerde mucizevi şekilde farklı diller konuşulması iyi haberin farklı diller konuşan insanlara duyurulmasına hizmet ediyor mu? Dikkat ederseniz MS 33 yılının Pentekost gününde Yeruşalim’de bulunanlar, birçok farklı ülkeden gelmiş ve İsa’nın öğrencilerinin mucizevi şekilde konuştuğu dilleri gayet iyi anlamışlardı. Oysa bugün mucizevi şekilde farklı diller konuşanları genellikle kimse anlamıyor.

Açıkça görüldüğü gibi bugün farklı diller konuşmakla birinci yüzyılda İsa’nın takipçilerine verilen farklı diller konuşma armağanı arasında büyük fark var. Aslına bakılırsa elçilerin ölümünden sonra herhangi birine bu mucizevi armağanın verildiğine dair güvenilir bir kayıt yok. Kutsal Kitabı okuyanlar için bu şaşırtıcı değil. Elçi Pavlus ilhamla yazdığı mektupta farklı diller konuşmak da içinde olmak üzere tüm Tanrısal armağanların ‘ortadan kalkacağını’ önceden bildirmişti (1. Korintoslular 13:8).