Böylece İşaya gelecekle ilgili bir anlam taşıyan şu görevi yerine getirmişti: “Sionda yaslılara tayin edip, kül yerine başlarına çelenk, yas yerine meserret yağı, ağırlık ruhu yerine hamt libasını vermek için beni gönderdi ki, onlara salâh ağaçları, RABBİN, izzet bulsun diye, diktiği denilsin.”—İşaya 61:3.

12, 13. (a) MÖ 537’de yurtlarına dönen Yahudiler arasındaki ‘doğruluk ağaçları’ kimlerdi? (b) MS 33 Pentikost’tan bu yana ‘doğruluk ağaçları’ kimlerdir?

¹² Yehova kavmini “sâlah” ya da doğruluk ‘ağaçlarıyla’ nimetlendirir. ‘Doğruluk ağaçları’ olarak betimlenenler kimlerdir? MÖ 537’den sonraki yıllarda, bu “ağaçlar” Tanrı’nın Sözünü inceleyip üzerinde derin düşünen ve kendilerini Yehova’nın doğruluk standartlarına göre geliştirmeye çalışan kişilerdi. (Mezmur 1:1-3; İşaya 44:2-4; Yeremya 17:7) Ezra, Haggay, Zekarya ve Başkâhin Yeşu gibi hakikat uğrunda cesaret gösteren ve milletin ruhi yönden kirlenmesine karşı mücadele veren adamlar bu göze çarpan “ağaçlar”dandı.

¹³ Yehova MS 33 yılının Pentikost gününden itibaren, ‘Tanrı’nın İsraili’ olarak adlandırılan yeni milletinin ruhi arazisine aynı türden ‘doğruluk ağaçlarını’ –İsa’nın meshedilmiş cesur takipçilerini– dikti. (Galatyalılar 6:16) Yüzyıllar geçtikçe bu “ağaçlar”ın sayısı 144.000’e erişti. Yehova Tanrı’nın “izzet bulsun diye diktiği” bu “ağaçlar” iyi meyve veriyorlar. (Vahiy 14:3) Tanrı’nın İsraili’nin bir süre faaliyetsiz durumda kaldıktan sonra Yehova tarafından canlandırıldığı 1919’dan sonraki yıllarda bu büyük “ağaçlar”ın sonuncuları gelişti. Yehova onları ruhi sularla bol bol sulayarak, iyi meyve veren ağaçlardan gerçek bir orman oluşturdu.