İsa’nın bir takipçisi ve iki çocuk babası olan Adam işini kaybettiğinde neler hissettiğini şöyle anlatıyor: “Hemen telaşa kapılıyordum, her şey beni rahatsız ediyordu. Geceleri bile hep, nasıl bir iş bulup çocuklarıma ve eşime bakacağımla ilgili rüyalar görüyordum; çünkü eşim de ansızın işinden olmuştu.” Tek çocuklu evli bir çift olan Ryszard ve Mariola işlerini kaybettiklerinde bankaya yüklü miktarda borçları vardı. Mariola şunları anlatıyor: “Çok üzüldüm, vicdanım bu borca girmenin bir hata olduğunu söylüyordu. Durmadan bunun benim hatam olduğunu düşünüyordum.”

Daha önce sözü geçen Adam da böyle düşünüyordu. Şunları söylüyor: “Hem eşim hem de ben işimizi kaybettiğimizde ibadetlerden uzak kalmak veya duyuru işindeki payımızı azaltmak aklımızın ucundan bile geçmedi. Bu bakış açısı bizi yarın için aşırı kaygı çekmekten korudu.” Ryszard da benzer şeyler hissediyor: “Eğer ibadetler ve hizmet olmasaydı bu durumla kesinlikle başa çıkamazdık; kaygı bizi yiyip bitirirdi. Ruhi sohbetler dikkatimizi kendi ihtiyaçlarımızdan uzaklaştırıp başkalarının ihtiyaçları üzerinde toplamamızı sağladığı için yüreklendiricidir” (Filipililer 2:4).

Neler yapabilirsiniz? Adam şunları söylüyor: “Oturduğunuz yerden Tanrı’nın bir mucize yapıp size yardım etmesini beklemeyin. İş ararken kendinizi Yehova’nın Şahitlerinden biri olarak tanıtmaktan çekinmeyin. İşverenler genelde buna değer verirler.” Ryszard şu öğüdü veriyor: “Tanıdığınız herkese bir iş olanağı olup olmadığını sorun, iş bulma kurumlarındaki şu tür ilanlara bakmaya devam edin: ‘Engelli birine bakmak için bir bayan aranıyor’, ya da ‘Ürün toplama işi için geçici işçi aranıyor.’ Aramaya devam edin! Beklentilerinizi karşılamayan veya genellikle vasıfsız kişilere verilen bir işte çalışmak zorunda kalsanız bile fazla seçici olmayın.”

Adam ve Irena cam silerek, apartmanlara temizliğe giderek ve alış veriş yaparken tutumlu olarak geçimlerini sağlamayı başardılar. Ayrıca düzenli olarak iş bulma kurumuna gittiler. Irena şöyle diyor: “Ne zaman ihtiyacımız olsa yardım gördük.” Eşi şunları ekliyor: “Tecrübelerimizden, dualarımızda dile getirdiğimiz şeylerin her zaman Tanrı’nın isteğine uymayabileceğini anladık. Bu bize O’nun hikmetine güvenmeyi ve kendi anlayışımıza göre hareket etmemeyi öğretti. Soğukkanlı olup Tanrı’nın sunacağı çözümü beklemek daha iyidir” (Yakub 1:4).

Ryszard ve Mariola çeşitli geçici işlerde çalıştılar, fakat aynı zamanda ihtiyacın büyük olduğu sahalarda da hizmet ettiler. Ryszard şöyle diyor: “Tam yiyecek bir şeyimiz kalmadığında ihtiyacımız olan işi buluyorduk. Tanrısal hizmetle bağlantılı sorumluluklarımızla çakışan iyi gelirli işleri reddettik. Yehova’yı beklemeyi tercih ettik.” Onlar Yehova’nın olayları yönlendirdiğine inanıyorlar, bu sayede çok ucuz bir kiralık daire buldular ve sonunda Ryszard kalıcı bir işe girdi.