Aynı yılın Ağustos ayında, Gerri ile birlikte sonraki ay başlayacak olan Gilead’ın 20. sınıfına katılma daveti aldık. Oradayken heyecanla yabancı bir ülkeye gönderilmeyi bekliyorduk. Gilead’ın 13. sınıfından mezun olan ablam Doris, Brezilya’ya gönderilmişti. Çevre hizmetine tayin edildiğimizi öğrenince ikimiz de çok şaşırdık! Güneyde Alabama eyaletindeki zenci kardeşlerin cemaatlerini ziyaret edecektik. Bu bizi biraz hayal kırıklığına uğrattı, çünkü yabancı bir ülkede hizmet etmeyi çok arzuluyorduk.

Çevre hizmetinde ilk ziyaret ettiğimiz cemaat Huntsville’deydi. Oraya varınca bizi misafir edecek hemşirenin evine gittik. Eşyalarımızı boşaltırken hemşirenin telefonla konuştuğunu ve “Çocuklar geldi” dediğini duyduk. O sırada henüz 24 yaşındaydık fakat daha küçük gösteriyorduk. O çevrede hizmet ettiğimiz süre boyunca kardeşler bize “Çocuklar” demeye devam etti.

Güney bölgesinden genellikle Kutsal Kitap Kuşağı olarak söz edilirdi, çünkü orada yaşayan insanların çoğu Kutsal Kitaba büyük saygı duyardı. Orada iyi haberi duyururken çoğunlukla üç aşamalı bir sunuş yapıyorduk:

(1) Dünyanın durumu hakkında bir iki cümle söylüyorduk.

(2) Kutsal Kitapta bulunan çözümü açıklıyorduk.

(3) Yapmamız gerekenlerle ilgili Kutsal Kitabın söylediklerini okuyorduk.

Sonra da Kutsal Kitabı incelemeye yardımcı bir yayın sunuyorduk. Bu yöntem iyi sonuçlar verdiğinden 1953 yılında, New York’ta yapılan “Yeni Dünya Toplumu” temalı büyük ibadette bu üç aşamalı sunuşu bir gösteriyle canlandırdım.

Kısa süre sonra, 1953 yılının yazında bölge gözetmeni olarak tayin edildim; güneyde siyahların yaşadığı çevrelerde hizmet edecektik. Sahamız Virginia’dan Florida’ya kadarki tüm alanı kapsıyordu ve batıda Alabama ile Tennessee’ye kadar uzanıyordu. Tabii, gezici gözetmen olarak yeni koşullara uyum sağlamamız gerekiyordu. Örneğin kaldığımız evlerde genellikle su tesisatı yoktu ve bir kuzinenin arkasında metal bir küvetin içinde banyo yapardık. Evin en sıcak yeri burasıydı.

Irk Ayrımının Yol Açtığı Zorluklar

Güneyde hizmet ederken bazı işleri halletmek için akıllıca davranmak gerekiyordu. Örneğin zencilerin çamaşırhaneleri kullanmasına izin verilmediğinden, Gerri çamaşırhaneye gittiğinde kıyafetlerin “Bayan Thompson’a” ait olduğunu söylerdi. Birçok kişi onun bir hizmetçi, “Bayan Thompson’ın” da evin hanımı olduğunu sanırdı. Ben de bölge gözetmeni olarak “Yeni Dünya Toplumu Faaliyette” adlı filmi kardeşlere izletmem gerektiğinde telefon açıp “Bay Thompson” için büyük bir film perdesi ayırtırdım. Sonra da dükkâna gidip perdeyi alırdım. İnsanlara her zaman nazik davranıyorduk ve hizmetimizi yerine getirirken genellikle hiçbir sorunla karşılaşmıyorduk.

İnsanlar o günlerde kuzeylilere karşı da önyargılıydı. Bir keresinde yerel bir gazete, Watchtower Bible and Tract Society of New York’tan James A. Thompson Jr.’ın bir kongrede konuşma yapacağını yazdı. Bunu okuyan bazı kişiler benim New York’lu olduğumu zannetti ve bir okulun konferans salonunu kullanmak üzere yaptığımız anlaşma iptal edildi. Ben de okul yönetimiyle görüşmeye gidip onlara Chattanooga’da okuduğumu açıkladım. O zaman çevre ibadetini yapmamıza izin verdiler.

1950’lerin ortalarında ırk ayrımcılığının yol açtığı gerilim giderek arttı, hatta zaman zaman şiddet olayları yaşandı. 1954 yılında yapılan birkaç bölge ibadetinde hiç zenci konuşmacının olmaması bazı Şahitleri üzdü. Fakat zenci kardeşlerimizi sabırlı olmaya teşvik ettik. Bir sonraki yaz tayin edilen konuşmacılar arasında ben de vardım. O yıldan sonra güneydeki ibadetlerde daha fazla zenci birader görev almaya başladı.

Zamanla güneyde ırk ayrımı nedeniyle yaşanan şiddet olayları azaldığından, zenci ve beyaz kardeşler aynı cemaate katılmaya başladılar. Bu nedenle müjdecilerin farklı cemaatlere tayin edilmesi, cemaat sahaları ve gözetmenlik yapan biraderlerin sorumlulukları konusunda yeni düzenlemeler yapılması gerekti. Hem beyaz hem de zenci kardeşlerden bazıları bu yeni düzenlemelerden memnun olmadı. Bununla birlikte kardeşlerin çoğu tıpkı gökteki Babamız Yehova gibi ayrımcılıktan uzak durdu. Aslında onlardan birçoğu renklerine bakmaksızın tüm kardeşlerle dost olmuşlardı. Yetişme çağım olan 1930’lu ve 1940’lı yıllarda benim ailem de böyle dostluklar kurmuştu.

[Sayfa 5’teki resimler]

Gilead’a katıldıktan sonra gezici gözetmen olarak güneye tayin edildik

[Sayfa 6’daki resim]

Zenci ve beyaz kardeşlerin bir arada olacağı bölge ibadeti öncesi gezici gözetmenler ve eşleri, 1966