Eylül 1939’da Avrupa’da II. Dünya Savaşı patlak verince savaş çılgınlığı ABD’yi de sardı. Genç Şahitler tarafsızlığımızı yanlış anlayan başka gençler ve yetişkinler tarafından taciz ediliyor ve dövülüyordu. Raporlara göre, 1940 ile 1944 yılları arasında ABD’deki Yehova’nın Şahitleri 2.500’den fazla kez öfkeli kalabalıkların saldırısına uğradı. Japonlar 7 Aralık 1941’de Pearl Harbor’a saldırdığında zulüm daha da şiddetlendi.

Güneyde Zulüm

Yöre halkından izin alıp karavanımızı Jeanerette şehri yakınlarındaki bir pikan cevizi bahçesine park ettik. Bir cumartesi günü duyuru işimizi sokakta yapmaya karar verdik, fakat başkomiser adamlarını toplayıp bizi tutukladı ve belediye binasına götürdü. Dışarıda yaklaşık 200 kişilik bir kalabalık toplanmıştı. Polis hiçbir koruma sağlamadan bizi salıverdi ve kendimizi bir anda o kalabalığın karşısında bulduk. Neyse ki kalabalık bize yol açıp geçmemize izin verdi. Ertesi gün, olanları diğer Şahitlere anlatmak için yakınlardaki büyük bir şehre, Baton Rouge’a gittik.

Jeanerette şehrine döndüğümüzde karavanımızın kapısında şöyle bir not bulduk: “Lütfen petrol işçilerinin kaldığı yere gelip beni bulun.” Notun altında “E. M. Vaughn” diye bir imza vardı. Bay Vaughn’u bulduk, eşiyle bizi yemeğe davet ettiler. Adamlarıyla birlikte cumartesi günkü kalabalığın içinde olduğunu ve gerekseydi bizi kalabalıktan koruyacağını anlattı. Onun yüreklendirici sözlerini ve desteğini çok takdir ettik.

Ertesi gün şerif yardımcıları ellerinde silahlarla gelip bizi tutukladılar ve yayınlarımıza el koydular. Karavanımın anahtarını aldılar ve beni 17 gün boyunca, neredeyse yiyecek hiçbir şey vermeden bir hücreye hapsettiler. Bay Vaughn bize yardım etmeye çalıştı, ancak pek bir şey yapamadı. Biz hücredeyken ayaktakımı eşyalarımızı çaldı ve karavan da dahil sahip olduğumuz her şeyi yaktı. O sırada, Yehova’nın beni yakında başıma gelecek şeylere hazırladığının farkında değildim.

Kuzeyde Hapis

Kuzeye döndükten bir ay sonra başka Şahitlerle birlikte Olean’da (New York) hizmet etmek üzere özel öncü olarak tayin edildim. Oradayken devletin talebi üzerine askerlik hizmeti için yoklama yaptırdım ve bana vicdani retçi statüsü verildi. Fiziksel ve psikolojik muayeneden geçtikten sonra evraklarım “Subay Eğitim Akademisi Adayı” olarak damgalandı.

Öncülüğü yaklaşık bir yıl daha sürdürebildim. 1943’te, hizmetime son vermeyi ve askerlik eğitimine başlamayı reddettiğim için FBI beni tutukladı. Ertesi hafta duruşma için Syracuse’daki (New York) federal mahkemeye gitmem söylendi. Oraya gittiğimde hakkımda dava açıldığını öğrendim, iki gün sonra duruşmam vardı.

Mahkemede savunmamı kendim yaptım. Biz genç Şahitler anayasal haklarımızı nasıl savunacağımızı ve bir mahkemede nasıl davranmamız gerektiğini ibadetlerimizde öğrenmiştik. Hatta bazı savcılar Şahitlerin kanunları kendilerinden bile daha iyi bilmesinden şikâyet ederdi! Duruşmam sırasında başta sözünü ettiğim öğüdü iyi hatırlıyordum. Ne yazık ki jüri beni suçlu buldu. Hâkim söyleyecek başka bir şeyim olup olmadığını sorduğunda sadece şunu dedim: “Bugün Tanrı’nın önünde, O’na hizmet edenlere karşı davranışları için bu ülke yargılanıyor.”

Chillicothe’deki (Ohio) federal hapishanede dört yıl hapse mahkûm edildim. Orada bir memurun sekreteri olarak çalışmam istendi. Birkaç hafta sonra ofisimize Washington D.C.’den özel bir dedektif geldi ve Hayden Covington adında birini araştırdıklarını söyledi. Covington Yehova’nın Şahitlerinin savunma avukatıydı ve Amerika’daki anayasa hukukçuları içinde en iyi avukatlardan biri olarak tanınırdı.

Dedektif, Danny Hurtado ve Edmund Schmidt adlarında iki mahkûmla ilgili tüm dosyaları istediğini söyledi. Bunu duyan şefim “Ne tesadüf! Bay Schmidt tam karşınızda duruyor” dedi. Dedektif aslında gizli bir görevle gelmişti, fakat artık görevinin pek gizli bir yanının kalmadığı fark etti. Çok geçmeden işim değiştirildi ve mutfağa tayin edildim.

Dopdolu, Mutlu Bir Hayat

Bazen bana Tanrı’ya hizmet etmenin ayaktakımı saldırılarına uğramaya, hapislere girmeye değip değmediğini soruyorlar. Onlara, bunca sadık kişiyle birlikte Yehova’ya hizmet etme ayrıcalığına sahip olduğum için minnettar olduğumu söylüyorum. Umarım benim tecrübelerimi duyanlar Tanrı’ya daha da yaklaşır ve O’nu asla terk etmezler.

Tanrı’ya tapınan birçok kişi O’na hizmet ettiği için korkunç şeyler yaşadı. Fakat zaten bunu beklemiyor muyuz? Kutsal Kitabın da dediği gibi, “Mesih İsa yolunda Tanrı’ya bağlı bir yaşam sürmek isteyenlerin hepsi zulüm görecektir” (2. Timoteos 3:12). Ancak Mezmur 34:19’daki şu sözlerin doğruluğu kanıtlanmıştır: “Doğru kişinin başındaki belalar çoktur, fakat Yehova onu hepsinden kurtarır.”