Ayrıca Pavlus bizi şu konuda da uyardı: “Barışın birleştirici bağı içinde, ruhun sağladığı birliği korumaya içtenlikle çaba gösterin” (Efesoslular 4:1-3’ü okuyun). Bu öğüdü uygulamak Tanrı’nın ruhunun etkisine boyun eğmeyi ve bu ruhun meyvesi olan nitelikleri geliştirmeyi içerir. Bu nitelikler her zaman bölücü bir etkiye sahip olan bedenin işlerinin tersine, insanlar arasındaki ayrılıkları ortadan kaldırır.

9. ‘Ruhun sağladığı birliği korumaya içtenlikle çaba gösterdiğimizden’ emin olmak için hangi sorular üzerinde düşünmeliyiz?

⁹ Bu nedenle her birimizin şu sorular üzerinde düşünmesi gerekir: ‘Barışın birleştirici bağı içinde, ruhun sağladığı birliği korumak’ için ne kadar çaba gösteriyorum? Sorunlar çıktığında nasıl tepki veriyorum? Arkadaşlarımdan destek görmeyi umarak meseleyi onlara anlatıyor muyum? Barışı sağlamak için çaba harcamaktansa, sorunu benim yerime ihtiyarların mı çözmesini bekliyorum? Aramızdaki sorunu konuşmamak için bana küs olan kişiden uzak durmaya mı çalışıyorum? Eğer böyle davranıyorsak, Yehova’nın her şeyi Mesih’te yeniden bir araya getirme amacıyla uyumlu yaşadığımızı söyleyebilir miyiz?

10, 11. (a) Başkalarıyla barış içinde olmak ne kadar önemlidir? (b) Ne tür davranışlar barış ve huzura katkıda bulunur?

¹⁰ İsa şöyle demişti: ‘Armağanını sunağa getirdiğinde, kardeşinin sana kırgın olduğu aklına gelirse, armağanını orada, sunağın önünde bırak, git önce kardeşinle barış ve sonra geri dönüp armağanını sun. Meseleni, daha yoldayken hallet’ (Mat. 5:23-25). Yakup da, “Doğruluk meyvesinin tohumu barışçı kimseler tarafından, huzur ortamında ekilir” diye yazmıştı (Yak. 3:17, 18). Dolayısıyla, başkalarıyla aramızda barış olmadığı sürece doğru olanı yapmaya devam edemeyiz.

¹¹ Örneğin savaştan etkilenen bazı ülkelerde kara mayınları yüzünden toprağın üçte birinden fazlası kullanılamıyor. Mayın patladığında çiftçiler tarlaları terk ediyor. Bunun sonucunda da, köylüler geçim kaynaklarını kaybediyor ve şehirlere yiyecek gitmiyor. Benzer şekilde kardeşlerimizle aramızdaki barışı bozabilecek kişilik özelliklerimiz varsa, bu durum ruhen gelişmemizi engeller. Ancak, bağışlamaya hazır olursak ve başkalarının iyiliği için bir şeyler yaparsak huzurlu bir ortamın oluşmasına katkıda bulunuruz.