Gökteki Krallığın Müjdecilerinden Haberler

“Allah İndinde Her Şey Mümkündür”

MATTA 19:26’da kayıtlı yukarıdaki sözlerin doğruluğu, Venezuela’daki bir genç kadının durumunda da görüldü. Tüm yüreğiyle Yehova’ya güvenmeyi öğrendikten sonra, ciddi bir problemin üstesinden gelebildi. Şöyle anlatıyor:

“Büyükannem çok iyi kalpli ve sevgi dolu biriydi. Ne yazık ki, o öldüğünde henüz 16 yaşındaydım. Ölümü benim için korkunç bir yıkımdı. Dengem bozulmuştu ve evin bitişiğindeki avluda oynamak için bile dışarı çıkmak istemiyordum. Neredeyse tamamen bir münzevi olmuştum.

Ne okula gidiyor ne de çalışıyordum. Sadece odamda yaşıyordum. Yalnızlık ve arkadaşsızlıktan dolayı, ağır bir depresyon geçirdim. Kendimi tamamen değersiz hissediyordum ve ölmek, her şeyi sona erdirmek istiyordum. Kendime sürekli soruyordum: ‘Neden varım?’

Annem, Gisela adlı genç bir Şahitten dergiler alırdı. Bir gün annem Gisela’yı evimizin yanından geçerken gördü ve ondan bana yardımcı olmasını istedi. Gisela deneyeceğini söyledi, ancak ben kendisini görmeyi reddettim. Yine de vazgeçmedi. Bana bir mektup yazdı. Benimle dost olmak istediğini ve kendisinden çok daha önemli birinin de benimle dost olmak istediğini söylüyordu. Bu kişinin Yehova Tanrı olduğu yazıyordu.

Bu beni etkiledi ve mektubunu cevapladım. Üç ay boyunca yazıştık. Gisela’nın yoğun ısrarlarından ve teşviklerinden sonra, nihayet onunla görüşme cesaretini kendimde buldum. İlk görüşmemizde Gisela’yla Yeryüzündeki Cennette Ebediyen Yaşayabilirsiniz kitabını kullanarak Mukaddes Kitabı inceledik. Tetkikten sonra, beni yerel İbadet Salonundaki bir ibadete davet etti. Şaşırıp kalmıştım. Dört yıldır evden dışarıya çıkmamıştım ve sokakta olma düşüncesi ürkütücüydü.

Gisela bana karşı oldukça sabırlıydı. Korkacak hiçbir şey olmadığına ve ibadete kadar bana eşlik edeceğine dair güvence verdi. Sonunda razı oldum. İbadet Salonuna vardığımızda, titremeye ve terlemeye başladım. Kimseyle selamlaşamıyordum. Yine de, ibadetlere sürekli katılmayı kabul ettim ve Gisela düzenli olarak her hafta beni götürdü.

Gisela tedirginliğimi yenebilmeme yardım etmek için beni ibadetlere çok erken götürüyordu. Girişte duruyor ve gelen herkesle selamlaşıyorduk. Bu sayede kendimi birden topluluğun içinde bulmak yerine, insanlarla birer ikişer karşılaşıyordum. Buna daha fazla dayanamayacağımı düşündüğümde, Gisela Matta 19:26’dan alıntıda bulundu: ‘İnsanlar indinde bu imkânsızdır, fakat Allah indinde her şey mümkündür.’

Kolay olmamasına rağmen, sonunda daha büyük bir kalabalığın bulunduğu çevre ibadetine katılabildim. Benim için ne büyük bir adımdı! Eylül 1995’te, evden eve faaliyetine katılmakla ilgili olarak ihtiyarlarla konuşmak üzere cesaretimi topladım. Altı ay sonra Nisan 1996’da, vaftiz edilerek Yehova’ya vakfımı sembolize ettim.

Kısa süre önce biri bana bunu yapabilecek cesareti nereden bulduğumu sorduğunda şöyle yanıtladım: ‘Yehova’yı memnun etme arzum korkularımdan daha büyük.’ Hâlâ zaman zaman depresyon nöbetleri geçirsem de, sevincim daimi öncü olarak hizmet etmeye başlayınca daha da arttı. Geriye baktığımda, Gisela ile aynı düşünceyi paylaşıyorum. Şimdi benimle ilgilenen ve ‘beni kuvvetlendiren’ bir Dostum var.”—Filipililer 4:13.

[Sayfa 8’deki resimler]

“Yehova’yı memnun etme arzum korkularımdan daha büyük”