İnsan sesinin temelinde akciğerlerden çıkarılan hava bulunmaktadır. Akciğerler, havayı soluk borusu yoluyla gırtlağa, yani boğazınızın ortasındaki ses kutusuna iten birer körük gibi iş görürler. Ses kutunuzun içinde karşılıklı iki yanda ses telleri denen iki ince kas kıvrımı vardır. Bunlar başlıca ses üreticileridir. Bu kas kıvrımları gırtlaktan hava geçişini açıp kapayarak havanın girip çıkmasını ve istenmeyen cisimlerin ciğerlerin dışında tutulmasını sağlarlar. Normal solumada hava ses tellerinden geçerken ses oluşmaz. Ancak kişi konuşmak istediğinde kaslar ses tellerini gerer; akciğerden gelen hava onları geçmek için zorlandığında bu teller titreşir. Sonuç sestir.
Ses telleri ne kadar sıkı gerilirse o kadar hızlı titreşir ve daha yüksek ses tonları ortaya çıkar. Diğer yandan, daha gevşek ses telleri daha alçak tonlarda ses üretir. Ses dalgaları gırtlaktan çıktıktan sonra boğazın yutak denen üst kısmına gelir. Sonra ağza ve burun boşluğuna geçer. Burada sese temel tonu değiştiren, yükselten ve güçlendiren armonik sesler eklenir. Damak, dil, dişler, dudaklar ve çene hep birlikte ses dalgalarını kırar ve bu ses dalgaları anlaşılır bir konuşma sesi olarak ortaya çıkar.
İnsan sesi eşsizdir; çok yönlülük açısından insan yapısı herhangi bir müzik aleti onunla boy ölçüşemez. Şefkatli ve nazik sevgiden, acımasız ve şiddetli nefrete dek değişen duyguları ifade edebilir. Ses, uygun şekilde geliştirilip eğitildiğinde üç oktava kadar çıkabilir ve yalnızca güzel müzikal sesler değil, ayrıca yürekte güçlü duygular uyandıran sözler de oluşturabilir.