Tanrı’nın Rehberliğini Fark Ediyor musunuz?

İSRAİLOĞULLARI ve Mısırlılar o zamana dek böyle bir şey görmemişti. İsrailoğulları Mısır’dan çıkarken bir bulut sütunu onlara eşlik ediyor ve yanlarından hiç ayrılmıyordu. Geceleyin bir ateş sütununa dönüşüyordu. Gerçekten de çok büyüleyici bir görünüşü vardı! Peki nereden gelmişti? Hangi amaca hizmet ediyordu? Aradan 3.500 yıl geçmesine rağmen, İsrailoğullarının ‘ateş ve bulut sütununa’ karşı tutumundan biz ne öğrenebiliriz? (Çık. 14:24).

Tanrı’nın Sözü bu sütunun kaynağını ve amacını şöyle açıklar: “Yehova, onların gece ve gündüz yol alabilmeleri için, gündüz bir bulut sütunuyla yol göstererek, gece ise bir ateş sütunuyla yollarını aydınlatarak önlerinden gidiyordu” (Çık. 13:21, 22). Yehova Tanrı, toplumu Mısır’dan çıkarken ve çölde yolculuk ederken onlara ateş ve bulut sütunu aracılığıyla rehberlik etti. Bu sütunu takip edebilmek için her an yola çıkmaya hazır olmalıydılar. Peşlerindeki Mısırlılar Tanrı’nın toplumuna saldırmak üzereyken sütun iki grubun arasına girerek İsrailoğullarını korudu (Çık. 14:19, 20). Sütun Vaat Edilmiş Topraklara kısa yoldan gitmese de İsrailoğullarının oraya ulaşmasının tek yolu onun rehberliğini izlemekti.

Bu sütun, Yehova’yı simgeliyordu ve İsrailoğullarına Yehova’nın onlarla birlikte olduğuna dair güvence veriyordu. Zaman zaman Yehova bu sütunun içinden konuşuyordu (Say. 14:14; Mezm. 99:7). Ayrıca bulut, Musa’nın Yehova’nın ulusa önder olarak tayin ettiği kişi olduğunu gösteriyordu (Çık. 33:9). Buluttan son kez söz edilen olayda, Yehova Musa’nın ardılı olarak Yeşu’yu görevlendirdiğini bu bulut aracılığıyla gösterdi (Tekr. 31:14, 15). Aslında İsrailoğullarının Mısır’dan çıkıp Vaat Edilmiş Topraklara ulaşmaları, Tanrı’nın rehberlik etmek için kullandığı aracı fark etmelerine ve onu izlemelerine bağlıydı.

Tanrı’nın Rehberliğini Görmezden Geldiler

İsrailoğulları sütunu ilk gördüklerinde mutlaka çok etkilenmişlerdi. Ancak sürekli gördükleri bu mucize ne yazık ki onları Yehova’ya kalıcı bir güven duymalarını sağlayacak kadar etkilemedi. Tanrı’nın rehberliğinin doğruluğunu birkaç kez sorguladılar. Mısır ordusu onları kovalarken Yehova’nın kurtarma gücüne hiç güvenmediler. Bunun yerine, “bizi buraya, çölde ölmeye getirdin” diyerek Tanrı’nın hizmetkârı Musa’yı suçladılar (Çık. 14:10-12). Kızıldeniz’den geçtikten sonra, yiyeceksiz ve susuz kaldıklarını düşündüklerinden Musa’ya, Harun’a ve Yehova’ya karşı söylendiler (Çık. 15:22-24; 16:1-3; 17:1-3, 7). Birkaç hafta sonra da Harun’u bir altın buzağı yapması için zorladılar. Bir düşünün! İsrailoğulları konaklama yerinin bir tarafında, onları Mısır’dan çıkaran Tanrı’nın büyüleyici bir simgesi olan ateş ve bulut sütununu görürken, diğer tarafında cansız bir puta tapınmaya başladılar. Şöyle dediler: “Ey İsrail, seni Mısır diyarından çıkaran Tanrın bu!” Bu yaptıkları gerçekten ‘büyük saygısızlıktı’ (Çık. 32:4; Neh. 9:18).

İsrailoğullarının isyankâr davranışları Yehova’nın rehberliğini açıkça göz ardı ettiklerini gösterdi. Sorun fiziksel gözlerinde değil, ruhi bakış açılarındaydı. Sütunu görüyorlardı ama onun Yehova’nın rehberliğini temsil ettiğini artık unutmuşlardı. Davranışlarıyla ‘İsrail’in Kutsalına acı vermelerine’ rağmen Yehova onlara merhametle davrandı ve Vaat Edilmiş Topraklara dek bu sütunla yol göstermeye devam etti (Mezm. 78:40-42, 52-54; Neh. 9:19).

Tanrı’nın Rehberliğini Kabul Edin

Tanrı’nın rehberliğine değer verdiğimizi nasıl gösterebiliriz? Elçi Pavlus şöyle dedi: “Size önderlik edenlere itaat edin ve boyun eğin” (İbr. 13:17). Bunu yapmak her zaman kolay olmayabilir. Şöyle örnekleyelim: Musa’nın günlerinde yaşayan İsrailoğullarından biri olduğunuzu düşünün. Bir süre yürüdükten sonra sütun bir yerde duruyor. Acaba burada ne kadar duracak? Bir gün mü? Bir hafta mı? Ya da birkaç ay mı? ‘Tüm bohçalarımı boşaltsam mı?’ diye düşünüyorsunuz. Önce sadece en gerekli olan eşyalarınızı çıkarıyorsunuz. Birkaç gün sonra ise bohçaların içinde eşya aramaktan sıkılıyor ve her şeyi çıkarmaya başlıyorsunuz. Fakat tüm bohçalarınızı tam boşaltmışken sütunun ilerlemeye başladığını görüyorsunuz. Yeniden toparlanmak zorundasınız! Bu şüphesiz kolay olmazdı. Yine de İsrailoğulları ‘hemen yola çıkmak’ zorundaydı (Say. 9:17-22).

Peki biz Tanrı’nın rehberliğine nasıl karşılık veriyoruz? “Hemen” uygulamaya çalışıyor muyuz? Yoksa her şeyi alıştığımız gibi yapmaya devam mı ediyoruz?