SÜLEYMAN delikanlıyken kral olur. Yehova’yı sever ve babası Davud’un verdiği iyi öğütleri tutar. Yehova, Süleyman’dan memnundur ve bir gece rüyasında ona, ‘Süleyman, sana ne vermemi istersin?’ der.

Bunun üzerine Süleyman, ‘Tanrım Yehova, çok gencim, nasıl hükmedeceğimi bilmiyorum. Bu yüzden bana hikmet ver ki, senin kavmına doğru yolda hükmedebileyim’ cevabını verir.

Süleyman’ın bu isteği Yehova’yı daha da memnun eder. Bu nedenle ona, ‘mademki uzun ömür veya zenginlik istemedin, ancak hikmet istedin, şimdiye kadar kimsenin sahip olmadığı hikmeti sana vereceğim. Ve sana, dilemediğin şeyleri de, zenginlik ve izzet de vereceğim’ der.

Kısa bir süre sonra, iki kadın zor bir problemle Süleyman’a gelirler. Kadınlardan biri şöyle der: ‘Bu kadın ve ben aynı evde oturuyoruz. Ben bir oğul doğurdum, iki gün sonra da o bir oğul doğurdu. Sonra bir gece onun bebeği ölmüş. Fakat ben uyurken, ölmüş olan çocuğunu benim yanıma koymuş ve benim bebeğimi almış. Uyandığım zaman ölmüş olan çocuğa baktım, benim oğlum değildi.’

Diğer kadın ise, ‘hayır! Yaşayan çocuk benim, ölü olan onun’ der. Öbür kadın ‘hayır, ölü çocuk senin, yaşayan ise benim’ der. İki kadın bu şekilde kavga ederler. Bu durumda Süleyman ne yapar?

Bir kılıç getirilmesini emreder, kılıç getirilince, ‘bebeği ikiye bölün, yarısını bu kadına, yarısını da öbür kadına verin’ der.

Gerçek anne, ‘hayır, lütfen bebeği öldürmeyin. Ona verin’ diye yalvarır. Fakat diğer kadın, ‘ne benim ne de senin olsun, bölün’ der.

O zaman Süleyman, ‘çocuğu öldürmeyin. Onu ilk kadına verin. Gerçek annesi odur’ der. Süleyman, gerçek bir annenin çocuğunu öldürtmeyeceğini, başka birine vermeye razı olacak kadar sevdiğini bilir. İsrailliler, Süleyman’ın bu problemi nasıl hallettiğini işittikleri zaman, böyle hikmetli bir krala sahip oldukları için çok sevinirler.

Süleyman’ın hükümdarlığı sırasında, Yehova Tanrı, toprağın bol bol buğday, arpa, üzüm, incir ve başka ürünler vermesini sağlayıp İsraillileri bereketler. Millet, güzel elbiseler giyer ve güzel evlerde oturur. Herkes fazlasıyla her iyi şeye sahiptir.

DAVUD ölmeden önce, Süleyman’a, Yehova’nın mabedinin yapımı için Tanrı’dan aldığı planları verir. Süleyman, hükümdarlığının dördüncü yılında mabedin yapımına başlar ve yedi buçuk yıl sonra mabet tamamlanır. On binlerce kişi mabedin yapımında çalışır; yapım işinde çok altın ve gümüş kullanıldığından, mabet için çok para harcanır.

Toplanma çadırındaki gibi mabette de iki önemli oda vardır. Fakat bu odalar, toplanma çadırındakilerden iki kat daha büyüktür. Süleyman ahit sandığını mabedin iç odasına, toplanma çadırında bulunan diğer şeyleri ise, diğer odaya koyar. Mabet tamamlandığında, büyük bir tören yapılır. Süleyman mabedin önünde diz çöker ve Yehova Tanrı’ya şöyle dua eder: ‘Gökler bile seni içine alacak kadar büyük değilken, benim yaptığım bu küçük mabet seni nasıl içine alsın. Fakat ey Tanrım, bu yere doğru dua ettikleri zaman kavminin yalvarışlarını lütfen işit’.

Süleyman, duasını bitirdiği zaman gökten ateş iner. Sunulan hayvan kurbanlarını yakar ve Yehova’dan gelen parlak bir ışık mabedi doldurur. Bu, O’nun, mabedin yapımından ve Süleyman’ın duasından memnun olduğunu göstermektedir. İsrailliler, artık tapınmak üzere toplanma çadırına değil, bu mabede giderler.

Süleyman, uzun bir süre hikmetle hükmeder ve millet mutludur. Fakat, daha sonraları Yehova’ya tapınmayan birçok yabancı kadınla evlenir. Onlardan birini putun önünde tapınırken görebiliyor musun? Ve sonunda karıları, Süleyman’ı sahte tanrılara tapınmaya yöneltirler. Süleyman’ın bu şekilde davranmaya başlamasının nelere yol açtığını biliyor musun? Artık millete iyi davranmaz. Zalim biri olur ve kavmin mutlu yaşamı sona erer.

Bu durum Yehova’yı çok öfkelendirir ve Süleyman’a şöyle der: ‘Krallığı senden alacağım ve onu başka bir adama vereceğim. Fakat bunu senin günlerinde değil, oğlunun hükümdarlığı sırasında yapacağım. Yine de krallığın tümünü oğlundan çekip almayacağım.’ Bunun nasıl gerçekleştiğini göreceğiz.