Karısı kanserden ölen Paul birileri onu davet ettiğinde bunu neden takdir ettiğini şöyle açıklıyor: “Bazen insanlarla görüşmek ya da içinde bulunduğunuz durum hakkında konuşmak istemezsiniz. Fakat dostlarla geçirilen bir akşamın ardından kendinizi çok iyi hissedersiniz; o kadar da yalnız olmadığınızı fark edersiniz. İnsanların sizinle gerçekten ilgilendiğini görürsünüz ve bu birçok şeyi daha da kolaylaştırır.”b

Daha önce sözü edilen Paul geçmişe saplanıp kalmaktan kaçınmanın ne kadar zor olduğunu şöyle bir örnekle anlatıyor: “Eşim ve ben birbirine sarılarak büyüyen iki ağaç gibiydik. Fakat ağaçlardan biri ölüp gidince diğeri onsuz eğri büğrü kaldı. Kendimi onsuz çok tuhaf hissediyorum.”

Altı yıldır dul olan Herbert şöyle diyor: “Ben anılarımı anlatırken veya o an aklımı meşgul eden şeylerden söz ederken ziyaretime gelenlerin oturup sabırla beni dinlemeleri benim için özellikle önemliydi. Eminim o günlerde benimle vakit geçirmek o kadar da zevkli değildi ama anlayış göstermeleri çok güzeldi.” Paul sık sık nasıl hissettiğini soran olgun bir arkadaşının kendisi için yaptıklarından çok etkilendi. Şöyle diyor: “Onun samimi ve yumuşak yaklaşımı çok hoşuma giderdi ve genelde ona neler hissettiğimi anlatırdım” (Özdeyişler 18:24).