Kaygılarla dolu, ‘çetin ve bunalımlı bir dönemde’ yaşıyoruz (2. Timoteos 3:1). Ekonomik kriz, ailelerin parçalanması, savaşlar, ölümcül salgın hastalıklar, doğal ya da insan kaynaklı afetler birçok kişinin hayatını altüst ediyor. Tüm bunların yanında insanlar kişisel kaygılar da duyuyor. Örneğin vücutlarında bir kitle fark ettiklerinde ‘Acaba kanser miyim?’ diye düşünüyorlar. Ya da torunlarının geleceği için kaygılanıp nasıl bir dünyada büyüyeceklerini merak ediyorlar.

Kaygılanmak her zaman kötü bir şey değildir. Örneğin bir sınava gireceksek, topluluk önüne çıkacaksak ya da bir iş görüşmesi yapacaksak doğal olarak bir ölçüde stres yaşarız. Ayrıca bazı tehlikeli durumlardan korkmak da bizi zarar görmekten koruyabilir. Ancak aşırı ya da sürekli kaygı çekmek yıpratıcıdır. Kısa süre önce 68.000’den fazla yetişkin üzerinde yapılan bir dizi araştırma, düşük seviyedeki kaygının bile erken ölüm riskini artırdığını ortaya çıkardı. İsa peygamber “Hanginiz kaygılanmakla ömrünü bir parça olsun uzatabilir?” demişti. Evet, kaygılanmak kimsenin hayatını uzatmaz. Bu yüzden Kutsal Kitap bize “Kaygı çekmeyi bırakın” öğüdünü verir (Matta 6:25, 27). Peki bunu nasıl yapabiliriz?

Hikmetli adımlar atar, Yaratıcıya güçlü bir iman geliştirir ve gelecekle ilgili gerçek bir ümide sahip olursak bunu başarabiliriz. Belki şu anda büyük sıkıntılar yaşamıyoruz, ama bu gelecekte yaşamayacağımız anlamına gelmez. Şimdi Paul, Janet ve Alona’nın kaygılarla nasıl başa çıktıklarını görelim.

İki çocuk babası Paul “Aşırı enflasyon ülkemizi vurduğunda gıda fiyatları arttı ve ciddi bir yiyecek sıkıntısı yaşanmaya başlandı” diyor. “Saatlerce yiyecek kuyruğunda bekliyorduk, ama çoğu zaman sıra bize gelmeden yiyecek bitmiş oluyordu. İnsanlar açlıktan bir deri bir kemik kalmıştı, hatta bazıları sokaklarda yığılıp kalıyordu. Temel ihtiyaç maddelerinin fiyatı milyonlara, hatta zamanla milyarlara çıktı. Sonunda ülkenin para birimi değerini kaybetti. Bankadaki tüm paramı, sigorta ve emeklilik haklarımı kaybettim.”

Paul, ailesinin hayatta kalması için hikmetli adımlar atması gerektiğinin farkındaydı (Özdeyişler 3:21). Şöyle diyor: “Aslında elektrik müteahhidiyim, ama normalden çok az bir ücret karşılığında ne iş bulduysam yaptım. Bazıları yaptığım iş karşılığında bana yiyecek ya da ev eşyaları verirdi. Örneğin dört kalıp sabun verirlerse ikisini kullanır, ikisini satardım. Sonunda 40 civcivim oldu. Büyüdüklerinde onları satıp 300 tane daha aldım. Sonra elimdeki 50 tavuğu, 50’şer kiloluk iki çuval mısır unuyla takas ettim. Bu mısır unuyla uzun bir süre hem kendi ailemi hem de başka birkaç aileyi doyurdum.”

Paul ayrıca yapılabilecek en doğru şeyin Yaratıcıya güvenmek olduğunu biliyordu. Tanrı, O’na güvenip sözlerine uygun davranan herkese yardım eder. İsa peygamber temel ihtiyaçlar konusunda “tasalanmaktan vazgeçin” demişti, çünkü Tanrı “bunlara ihtiyacınız olduğunu bilir” (Luka 12:29-31).

Ne yazık ki Tanrı’nın en büyük düşmanı olan Şeytan, insanları kandırarak maddi kaygıları yaşamlarının odak noktası haline getirmelerine yol açıyor. İnsanlar bazen ihtiyaçları için gereğinden fazla kaygılanıyor, bazen de aslında ihtiyaçları olmayan şeyleri elde etmek için kendilerini aşırı derecede strese sokuyorlar. Bu nedenle pek çok kişi borca giriyor ve şu gerçeği acı şekilde öğreniyor: ‘Borç alan verenin kulu olur’ (Özdeyişler 22:7).

Bazı kişiler ise kendilerine ya da çevrelerine zarar verecek kararlar veriyor. Paul şöyle diyor: “Komşularımın birçoğu ailelerini ve arkadaşlarını bırakıp daha iyi bir yaşam arayışıyla başka ülkelere gitti. Bazıları yasal olmayan yollarla ülkeden ayrıldı ve gittiği yerde iş bulamadı. Birçok kez polisten saklanmak ve sokaklarda uyumak zorunda kaldılar. Tanrı’ya kendilerine yardım etmesi için bir fırsat vermediler. Fakat biz Tanrı’nın bize yardım edeceğini biliyorduk. Bu nedenle ailece bir arada kalmaya ve ekonomik sıkıntılarla birlikte mücadele etmeye kararlıydık.”

KUTSAL KİTABIN ETKİLİ ÖĞÜDÜ

Paul sözlerine şöyle devam ediyor: “İsa Mesih şunu söylemişti: ‘Asla yarın için kaygı çekmeyin, çünkü yarın kendi kaygılarıyla gelecektir. Her günün derdi kendine yeter.’ Bu yüzden her gün Tanrı’dan sadece ‘günlük ekmeğimizi vermesini’ diledim. Ve O gerçekten de bize yardım etti. Tabii her zaman sevdiğimiz şeyleri yiyemedik. Bir keresinde ne satıldığını bilmeden bir yiyecek kuyruğuna girmiştim. Sıram geldiğinde yoğurt satıldığını gördüm. Aslında yoğurdu sevmem. Ama yiyecek başka bir şey yoktu, bu yüzden o akşam yoğurt yedik. Tüm bu dönem boyunca ailem hiç aç yatmadı. Bunun için Tanrı’ya minnettarım.”a

“Şu anda ekonomik açıdan daha iyi durumdayız. Ancak yaşadıklarımızdan şunu öğrendik ki kaygıların en etkili ilacı Tanrı’ya güvenmektir. Yehovab Tanrı’ya itaat edersek O bizi asla bırakmaz. Mezmur 34:8’deki sözlerin ne kadar doğru olduğunu yaşayarak gördük: ‘Yehova’nın iyiliğini tadın ve görün; O’na sığınan adam ne mutludur!’ Artık ileride yaşayabileceğimiz maddi sıkıntılar bizi korkutmuyor.”

“Net olarak anladık ki insanın hayatta kalmak için işe ya da paraya değil, yiyeceğe ihtiyacı var. Yaratıcımızın şu vaadinin gerçekleşeceği zamanı heyecanla bekliyoruz: ‘Yeryüzünde tahıl bolluğu olacak.’ O zamana dek ‘yiyeceğimiz, giyeceğimiz ve başımızı sokacak bir yerimiz varsa, bunlarla yetineceğiz.’ Kutsal Kitabın şu sözleri bize güç veriyor: ‘Elinizdekilerle yetinerek para sevgisinden uzak bir yaşam sürün. Çünkü Tanrı şöyle diyor: “Seni asla yüzüstü bırakmam, seni asla terk etmem.” Böylece biz de tam bir cesaretle şöyle diyebiliyoruz: “Bana yardım eden Yehova’dır, ben korkmam.”’”c

Paul ve ailesi gibi ‘Tanrı’nın yolunda yürümek’ gerçek bir iman gerektirir (Başlangıç 6:9). Şu anda biz de ekonomik bir sıkıntı yaşıyor olabiliriz ya da belki de ileride yaşayacağız. Durumumuz ne olursa olsun Paul’un imanından ve attığı hikmetli adımlardan çok önemli dersler çıkarabiliriz.

Peki ya kaygılarımızın sebebi ailemizdeki sorunlarsa?

Janet şöyle diyor: “Babam öldükten kısa bir süre sonra kocam bana başka bir kadınla görüştüğünü söyledi. Çok geçmeden eşyalarını topladı ve veda bile etmeden iki çocuğumla beni terk etti.” Janet bir iş buldu, ama maaşı evin kredisini ödemeye yetmedi. Ayrıca tek kaygısı ekonomik sıkıntılar değildi. Şöyle anlatıyor: “Yeni sorumluluklarımın yol açtığı kaygının altında ezildiğimi hissediyordum. Tüm bunları tek başıma üstlenmek zorunda olmam beni korkutuyordu. Çocuklarıma başka anne babalar kadar iyi bir hayat sunamadığım için kendimi suçluyordum. Bugün bile başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüğünü merak ediyorum. Acaba çevremdekiler evliliğimi sürdürmek için elimden geleni yapmadığımı düşünüyor olabilir mi?”

Dua etmek Janet’ın duygularını kontrol etmesine ve Yaratıcıyla arasındaki dostluğu güçlendirmesine yardım ediyor. O şöyle diyor: “Özellikle gecelerim çok zor geçiyor, etraf sessizken kaygılarımın sesini susturamıyorum. Ama dua etmek ve Kutsal Kitabı okumak uykuya dalmama yardım ediyor. En sevdiğim ayetlerden biri Filipililer 4:6, 7. Orada şöyle diyor: ‘Hiçbir konuda kaygı çekmeyin, her dileğinizi Tanrı’ya dua ve yakarışla, şükrederek bildirin. Tanrı’nın, her düşünüşün çok üstünde olan barışı, . . . . yüreğinizi ve zihninizi koruyacaktır.’ Yehova’ya geceler boyunca dua ettim ve O’nun verdiği huzur beni gerçekten de çok rahatlattı.”

İsa peygamber ünlü bir vaazında şu rahatlatıcı sözleri söylemişti: “Tanrı, neye ihtiyacınız olduğunu daha siz Kendisinden dilemeden bilir” (Matta 6:8). Ancak Tanrı’dan yardım dilememiz önemlidir. Çünkü dua, ‘Tanrı’ya yaklaşmanın’ başlıca yoludur. Bunun sonucunda O da ‘bize yaklaşır’ (Yakup 4:8).

Evet, dua etmenin tek yararı kaygılarımızı dile getirmenin verdiği huzur değildir. “Duayı dinleyen” Yehova Kendisine iman eden herkese yardım etmek üzere harekete geçer (Mezmur 65:2). İşte bu nedenle İsa peygamber takipçilerine ‘sürekli dua etmelerini ve bundan vazgeçmemelerini’ söylemişti (Luka 18:1). İmanımızı ödüllendireceğinden emin bir şekilde Tanrı’dan sürekli rehberlik ve yardım dilemeliyiz. O’nun bize yardım etmeye istekli ve hazır olduğundan asla kuşku duymayalım. Bu tutumla ‘durmadan dua etmemiz’ gerçek imana sahip olduğumuzu gösterir (1. Selanikliler 5:17).

İMAN ETMEK NE DEMEKTİR?

İman etmek aslında ne anlama gelir? İman Yaratıcıyı gerçek biri olarak ‘tanımayı’ içerir (Yuhanna 17:3). Bunu öncelikle Kutsal Kitabı inceleyip Tanrı’nın düşüncelerini kavrayarak yapabiliriz. Böylece O’nun her birimizle ilgilendiğini ve bize yardım etmek istediğini öğreniriz. Ancak gerçek iman Yaratıcımızla ilgili sadece bilgi sahibi olmak değil, O’nunla saygılı bir dostluğa da sahip olmak demektir. Fakat dostluklar bir gecede oluşmaz. Yaratıcımız hakkında daha çok şey öğrendikçe, ‘O’nu hoşnut eden şeyler yaptıkça’ ve yardımını hayatımızda gördükçe ‘imanımız artar’ (2. Korintoslular 10:15; Yuhanna 8:29). Janet’ın kaygılarla mücadele etmesine yardım eden şey böyle bir imandı.

Janet şunları söylüyor: “Tüm bu dönem boyunca Yehova’nın elinin üzerimizde olduğunu görmek imanımı çok güçlendirdi. Birçok defa başa çıkılması imkânsız gibi görünen haksızlıklarla karşılaştık. Ancak sürekli dua ettim ve Yehova tek başıma asla bulamayacağım çözümler sağlayarak her zaman bir çıkış yolu gösterdi. O’na her şükrettiğimde benim için ne kadar çok şey yaptığını hatırlıyorum. Yehova ne zaman ihtiyacımız olsa bize yardım ediyor, hem de tam zamanında. Ayrıca bana gerçek dostlar verdi. İman kardeşlerim her zaman yanımda ve çocuklarım için iyi bir örnek oluyorlar.”a

“Yehova’nın boşanmadan neden nefret ettiğini anlıyorum. Boşanma, masum bir eşin yaşayabileceği en acı ihanettir. Kocamın bizi terk etmesinin üzerinden yıllar geçti, ama zaman zaman hâlâ içimde bir boşluk hissediyorum. Böyle zamanlarda başkaları için bir şeyler yapmaya çalışıyorum ve bu her zaman kendimi daha iyi hissetmemi sağlıyor.” Janet Kutsal Kitabın öğüdüyle uyumlu olarak kendini insanlardan soyutlamıyor, bu sayede kaygıları hafifliyorb (Malaki 2:16; Özdeyişler 18:1).

Janet şunları diyor: “Beni en çok teselli eden şey Yehova Tanrı’nın ‘yetimlerin babası, dulların hâkimi’ olduğunu bilmek. O asla kocam gibi bizi terk etmeyecek” (Mezmur 68:5). Ayrıca Janet, Tanrı’nın bizi ‘kötü şeylerle sınamadığını’ da biliyor. Tersine Yaratıcımız bize hikmet ve ‘normalin ötesinde bir güç’ vererek kaygılarla başa çıkabilmemize yardım eder (Yakup 1:5, 13; 2. Korintoslular 4:7).

Peki ya hayatımızı tehdit eden bir durum yüzünden kaygı çekiyorsak?

Alona şunları anlatıyor: “Siren sesini duyduğum anda yüreğim ağzıma geliyor ve hemen bir sığınağa kaçıyorum. Orada bile tedirginliğim devam ediyor. Dışarıdaysam ve sığınabileceğim bir yer yoksa kendimi çok daha kötü hissediyorum. Bir keresinde sirenler çaldığında yolda yürüyordum ve ağlamaya başladım, nefes bile alamadım. Ancak saatler sonra sakinleşebildim. Sonra sirenler tekrar çalmaya başladı.”

Hayatımızı tehdit eden tek etken savaş değil. Örneğin sizin ya da sevdiğiniz birinin ölümcül bir hastalığa yakalandığını öğrenmek hayatınızı altüst edebilir. Birçok kişinin de gelecekle ilgili korkuları var. Örneğin kendileri gibi çocuklarının, hatta torunlarının da savaş, suçlar, kirlilik, iklim değişikliği ve salgın hastalıkların olduğu bir dünyada yaşamak zorunda kalmasından endişe duyuyorlar. Peki bu tür kaygılarla nasıl başa çıkabiliriz?

Kutsal Kitap şöyle der: “Akıllı kişi felaketi görüp gizlenir” (Özdeyişler 27:12). Nasıl fiziksel sağlığımızı korumaya çalışıyorsak, zihinsel ve duygusal sağlığımızı da korumaya çalışmalıyız. Şiddet içerikli eğlence türleri, hatta korkunç görüntülerin yer aldığı haberler bile bizim ve çocuklarımızın kaygılarını artırır. Bu tür görüntülere maruz kalmaktan kaçınmak elbette kafamızı kuma gömmek anlamına gelmez. Yaratıcımız zihnimizi kötü şeyler üzerinde düşünmek için tasarlamadı. Bu nedenle zihnimizi ‘gerçek, doğru, saf ve temiz, sevimli’ olan şeylerle doldurmalıyız. Eğer böyle yaparsak “barış Tanrısı” Yehova zihnimizin ve yüreğimizin huzurlu olmasını sağlayacak (Filipililer 4:8, 9).

DUA ETMENİN ÖNEMİ

Gerçek iman kaygılarla başa çıkmamıza yardımcı olur. Kutsal Kitap şöyle der: “Dua etmek konusunda uyanık olun” (1. Petrus 4:7). Yaratıcımızın ‘her dileğimizi dinlediğine’ güvenebilir ve içinde bulunduğumuz koşullarda en doğru şekilde hareket edebilmek için O’ndan hikmet ve cesaret dileyebiliriz (1. Yuhanna 5:15).

Kutsal Kitap ‘bu dünyanın hükümdarının’ Tanrı değil Şeytan olduğunu ve ‘bütün dünyanın kötü olanın elinde bulunduğunu’ söyler (Yuhanna 12:31; 1. Yuhanna 5:19). Bu nedenle İsa peygamber takipçilerini şöyle dua etmeye teşvik etmişti: “Bizi kötü olanın elinden kurtar” (Matta 6:13). Alona şöyle söylüyor: “Sirenler ne zaman çalmaya başlasa, duygularımı kontrol edebilmek için Yehova’dan yardım diliyorum. Ayrıca kocam bana telefon ediyor ve benimle birlikte dua ediyor. Dua etmenin gerçekten çok yardımı oluyor.” Evet, Kutsal Kitabın dediği gibi, “Yehova Kendisine yakaranlara, O’na içtenlikle yakaran herkese yakındır” (Mezmur 145:18).

GELECEKLE İLGİLİ GERÇEK BİR ÜMİT

İsa peygamber Dağdaki Vaazında takipçilerine Tanrı’ya şöyle dua etmelerini söylemişti: “Krallığın gelsin” (Matta 6:10). Tanrı’nın Krallığı tüm kaygılarımızı tamamen yok edecek. Yaratıcımız, “Barış Hükümdarı” İsa aracılığıyla ‘yerin bir ucundan öbür ucuna savaşları bitirecek’ (İşaya 9:6; Mezmur 46:9). “Tanrı halklar arasında hüküm verecek. . . . . Millet millete kılıç kaldırmayacak, artık savaşı öğrenmeyecekler. . . . . Onları korkutan olmayacak” (Mika 4:3, 4). Mutlu aileler “evler yapacaklar, içinde oturacaklar; bağlar kuracaklar, meyvesini yiyecekler” (İşaya 65:21). “Ve orada oturan hiç kimse ‘Hastayım’ demeyecek” (İşaya 33:24).

Bugün birçoğumuz yanlış zamanda yanlış yerde olduğumuz için “beklenmedik olaylarla” karşılaşıyoruz ve bazen ne kadar önlem alsak da bunlara engel olamıyoruz (Vaiz 9:11). Yüzyıllardır savaş, şiddet ve hastalıklar iyi insanların ölümüne neden oluyor. Peki bu masum kurbanlar için bir ümit var mı?

Evet, ölmüş olan milyonlarca insan bir gün yeniden hayata dönecek. Onlar şu anda uykudalar. ‘Mezarlarda olan herkesin çıkacağı zamana’ kadar Tanrı’nın kusursuz hafızasında güvendeler (Yuhanna 5:28, 29). Kutsal Kitap dirilmeyle ilgili şunu söyler: “Hayatımızı bağladığımız bu ümit, bir gemi demiri gibi güvenli ve sağlamdır” (İbraniler 6:19). Yaratıcımız, “[İsa’yı] ölüyken diriltmekle tüm insanlara bir güvence verdi” (Elçiler 17:31).

Elbette Yaratıcıyı memnun etmeye çalışsak bile bu sistem sona erene dek kaygılarla mücadele etmeye devam edeceğiz. Ancak Paul, Janet ve Alona gibi hikmetli adımlar atarak, dua aracılığıyla Tanrı’ya yaklaşarak ve gelecekle ilgili Kutsal Kitaptaki ümide iman ederek kaygılarla başa çıkabiliriz. “Ümit kaynağı Tanrı, imanınız sayesinde” onlar gibi sizin de “içinizi tam bir sevinç ve barışla doldursun” (Romalılar 15:13).