Mukaddes Kitabın Görüşü

Hayatın Amacı Nedir?

ŞÖHRET ve servete erişmiş olan birçok kişi, “başarıları”nın, mutluluğun garantisi olmadığını fark etmişlerdir. Hayatlarında bir şey eksikti, fakat acaba ne?

Geçimini sağlamakla veya ün kazanmakla, neden burada bulunduğumuzu merak etmeyecek kadar meşgul olan kişiler, aradıkları amaca ulaşınca, şok geçirebilir. İnsanın yüce bir amacı yoksa, yeni bulmuş olduğu itibarla hayatı, birdenbire şaşırtıcı ve sıkıcı bir hal alabilir. Zengin Kral Süleyman da bundan etkilenmişti: “Yapmak için çektiğim emeğe dönüp baktım; ve işte, hepsi boş, ve yeli kavramağa çalışmaktı; ve güneş altında bir kazanç yoktu” dedi.—Vaiz 2:11.

Bu çok zeki ve çalışkan kralın yerine getirdiği projelerin sadece birkaçını yapabilmek, birçoğumuzu sevindirirdi. (Vaiz 2:4-9) Oysa Columbia Üniversitesi’nden (A.B.D.) olan bazı araştırıcılara göre, o zaman olduğu gibi, bugün de kişisel başarılarımız, “genel mutluluğumuzu pek etkilemiyor.” Hangi şey faydalı olur? Araştırmaya göre, “birinin önem verdiği değerlere olan güveni ve hayatın bir amacı olduğuna inancı.” Üzücüdür ki, birçok kişi, hayatın amacını aramaktan vazgeçip hayatlarını sona erdirmeyi düşünüyorlar.

1987’de yapılan bir ankete göre, Amerika’da üstün başarılı her üç öğrenciden birinin intihar etme düşüncesi vardı. Acaba neden? Çünkü bu başarılı görünen öğrenciler, kendilerini, şahsen değersiz, başarı gösterme baskısı altında veya yalıtılmış ve yalnız hissediyorlardı. Evet, kendimizden memnun olmak için özsaygıya—anlamlı bir hayat, hayatta üstün bir hedef veyahut basit olarak yaşamak için iyi bir nedene ihtiyacımız vardır.

İYİ BİR NEDENLE BURADAYIZ

Hayatın tesadüfen meydana gelmediğine dair kanıtlar için pek uzağa bakmanıza gerek yoktur. Olağan şeyleri derin şekilde düşünün—bir yaprağın karmaşık yapısını, bir bebeğin doğumunu, heybetli evrenimizi. Bu şeyleri birinin belirli bir nedenle planladığı sonucuna varmak, doğal ve kaçınılmazdır. “Onun görülmez şeyleri, yani, ebedî kudreti ve ülûhiyeti, . . . . yapılan şeylerle anlaşılarak açıkça görülüyor.”—Romalılar 1:20.

Böylece insanlar, “Neden buradayız?” diye soruyor. Kanadalı hekim William Osler şunu demekle cevabın esasına değindi: “Mümkün olduğu kadar hayattan bir şey çıkarmak için değil, mümkün olduğu kadar ona bir şey katmak için buradayız.” (İtalik harfler tarafımızdan) Soruya 25 veya daha az kelimeyle cevap vermeye davet edilen İsa’nın bir takipçisi şöyle dedi: “Bence dünyayı bir cennete çevirmek için burada olduğumuzu söyleyebiliriz.” (Tekvin 1:28; 2:8,15) Bir cennete mi çevirmek? Biz insanlar böyle bir işi yapabilecek güçte miyiz?

DAHA YENİ BAŞLADIK!

Şimdiki ömrümüz, yaratılışımız göz önünde tutulursa, yapabileceklerimizin ancak çok cüzi bir kısmını yapmamıza müsaade ediyor. Beyninizdeki 100 milyar civarındaki sinir hücresi ve başka milyarlarca hücreyi düşünün. Bu hücrelerin birbirleriyle yapabileceği bağlantı sayısının 10 üzeri 800 olduğu sanılmaktadır. Bu rakam, evrendeki atom sayısından şaşırtıcı bir 10 üzeri 700 kat daha fazladır! Rahatça seyahat edebileceğiniz, sonsuza dek ilgi duyduğunuz konuları inceleyebileceğiniz ve seçtiğiniz yetenek veya hünerleri geliştirmeye fırsat bulacağınız zaman, neler öğrenebileceğinizi düşünün. Her birimizin, kendimizi insan olarak zenginleştirmek için kullanılmayan ne büyük bir pontansiyelimiz olabilir?

Oysa yeteneklerinizi geliştirmek üzere sınırsız vakit ve olanaklarınız olsa, canınız hiç sıkılır mı? Evet, tıpkı Süleyman’ın, sonunda anladığı gibi, kendinizi hoşnut etmenin yorucu bir şey olduğunu çok çabuk fark edersiniz!

Süleyman nasıl bir çare buldu? “Seni Yaratanı hatırla” diye öğüt verdi. Yoksa “onlardan zevk almıyorum, diyeceğin” günler mutlaka gelecektir. Benzer şekilde İsa da şöyle dedi: “Vermek almaktan daha mutludur.”—Vaiz 12:1, 13; Resullerin İşleri 20:35.

TATMİN DUYMANIN ANAHTARI

İsa, hayatın iki büyük amacı olduğunu söyledi: İlk olarak “Tanrın Yehova’yı” seveceksin, ve ikinci olarak “Komşunu kendin gibi seveceksin.” Onun vardığı bu sonuç, hayvanlarla bitkilerin karşılıklı bağımlılığı hakkında bildiğimiz her şeyle bağdaşıyor. Aşağı düzeydeki tüm bu hayat şekilleri, birbirlerine bu kadar bağımlı olarak yaratıldığına göre, çok büyük bir potansiyele sahip olan bizlerin, hem işbirliği yapmak, hem de hayatın Kaynağı olan Yehova’ya hizmet etmek üzere yaratıldığımız akla uygun değil midir?—Matta 22:37-39; Mezmur 36:9.

Hem diğer insanlarla, hem de Tanrı ile ilişkimizi pekiştiren sevgi dolu sonsuz başarılar, hayatımızı, bir amaçla ebediyen dolduracaktır. Bu mutlulukla vermek, hem şimdi, hem de gelecek olan “yeni yer”de tatmin edici bir hayatın anahtarıdır.—İşaya 65:17, 18.

[Sayfa 18’deki çerçeve]

Ebedi Hayat—Nimet mi Yoksa Lanet mi?

Fizikçi-yazar Dr. Robert Jastrow’a “Ebedi hayat insanlık için bir nimet mi yoksa bir lanet mi olacak?” diye soruldu. Cevabı acaba ne oldu? “Merak dolu bir zihni ve öğrenmek için doymaz bir istahı olanlar için, ebedi hayat, bir nimet olurdu. Bilgi edinmek için ebediyen vakitleri olacağı düşüncesi, onları çok rahatlatacaktı. Oysa öğrenilecek kadarı öğrenmiş olduklarını sanan ve zihinleri kapalı olan kişiler için ebedi hayat, korkunç bir lanet olurdu. Onların, zamanlarını dolduracak hiçbir şeyleri olmayacaktı.”—“Times-Advocate,” Escondido, California, 19 Şubat, 1984.

[Sayfa 17’deki resim]

Beynimiz bize sonsuz hizmet etmek üzere tasarlandı.