Seder’den Kurtuluşa

“Kurtuluş kâsesini alayım, ve RABBİN (Yehova’nın) ismini çağırayım.”—MEZMUR 116:13.

1. Hangi eski ve çok beğenilen ilahi, geleceğini etkileyebilir?

SENİN için uzun ve mutlu bir gelecekten söz eden bir şarkıdan hoşlanır mıydın? Bu, çok eski ve beğenilen bir ilahidir. Aslında anlam dolu bu ilahiyi anlayıp ondan zevk alabilmek üzere birçok kişiden çok daha iyi bir durumdasın. Yahudiler buna Hallel (Hamt) ismini verirler. 113’ten, 118’e kadar olan mezmurlarda dile getirilen bu ilahi, bizi “Halleluya” veya “Yah’a hamdedin” demeye teşvik ediyor.

2. Bu ilahi nasıl kullanılırdı ve bunun, Seder’le nasıl bir bağlantısı vardır?

² Yahudiler, Hallel’i, Fısıh bayramını kutlarken söylerlerdi. Bu ilahi herhalde, Tanrı’nın, hayvanların kurban edildiği bir mabede sahip olduğu zamana rastlar. Bugün ise, bu, Yahudi evlerinde Fısıh’ın kutlandığı ve Seder denilen yemeğin yendiği sırada söylenir. Fakat kendi Sederlerinde bu ilahiyi söyleyenler arasından pek az kişi Mezmur 116:13’teki şu sözlerin gerçek önemini fark eder: “Kurtuluş kâsesini alayım, ve RABBİN (Yehova’nın) ismini çağırayım.” Fakat acaba kurtuluş neden Fısıh’a bağlıdır ve senin kurtuluşun da buna bağlı olabilir mi?

Fısıh—Kurtuluş Bayramı

3. Seder’in aslı nedir?

³ İsraillilerin, Mısır’da zalim bir Firavun’un yönetimi altında köle olduklarını hatırlayalım. Sonunda Yehova, Kendi kavmini özgürlüğe kavuşturmak üzere Musa’yı görevlendirdi. Tanrı, Mısır’ın üzerine dokuz bela getirdikten sonra, Musa, onuncu belayı bildirdi. Buna göre Yehova, Mısırlı her ailenin ilkdoğanını vuracaktı. (Çıkış 11:1-10) Fakat İsrailliler, bu beladan korunacaklardı. Ne şekilde? Onlar, bir kuzuyu boğazlayıp kanını evlerinin kapı süvelerine ve üst eşiğin üzerine sürecekler ve evden çıkmayıp kuzu, mayasız ekmek ve acı ottan oluşan yemeği yiyeceklerdi. Bu Seder boyunca, Tanrı, onların ilkdoğanlarını vurmadan “üzerlerinden geçecekti.”—Çıkış 12:1-13.

4, 5. Birçokları için Fısıh nasıl bir kurtuluş oldu? (Mezmur 106:7-10)

⁴ Onuncu ve son belanın yarattığı etkiyle Firavun, Musa’ya şunları söyledi: “Kalkın, hem siz hem de İsrail oğulları, kavmımın içinden çıkın; ve gidin, söylediğiniz gibi RABBE (Yehova’ya) ibadet edin.” (Çıkış 12:29-32) İbraniler, onlara yakınlık duyanlardan oluşan “karışık çok halk”la birlikte oradan ayrıldıktan sonra, Firavun fikrini değiştirdi ve peşlerine düştü. O zaman Tanrı, kavmini Kızıl Deniz’den geçirerek mucizevi bir şekilde kurtulmalarına yardım etti. Fakat onları kovalayan Firavun ile ordusu boğularak yok oldu.—Çıkış 12:38; 14:5-28; Mezmur 78:51-53; 136:13-15.

⁵ Kızıl Deniz’in kıyısında Musa, İsraillilere şunları söyledi: “Korkmayın, rahat durun, ve bugün RABBİN sizin için yapacağı kurtarışı görün.” Daha sonra onlar şöyle terennüm ettiler: “RAB (Yah) kuvvetim ve mezmurumdur; O bana kurtuluş oldu; O benim Allahımdır, ve ona hamdedeceğim.” (Çıkış 14:13; 15:2) Gerçekten, İsrail’in hem on beladan, hem de Kızıl Deniz’den sağ çıkması, onlar için bir kurtuluş olmuştu. Böylece mezmur yazarı, yerinde olarak Yehova’dan: “Yeryüzünde kurtuluşlar yapan odur” diye söz edebildi.—Mezmur 68:6, 20; 74:12-14; 78:12, 13, 22.

6, 7. Fısıh, neden kuruldu, fakat şimdi neden, ilk Fısıh’tan değişik şekilde kutlanıyor?

⁶ İbraniler, Fısıh’ı bir kurtuluşu anmak için kutlamalıydı. Tanrı şunları söylemişti: “Ve bugün sizin için anılma günü olacak, onu RABBE (Yehova’ya) bayram tutacaksınız; nesillerinizce ebedî kanun olarak onu bayram tutacaksınız.” (Çıkış 12:14) Her Fısıh yemeğinde veya Seder’de, baba, kendi ailesine bu kurtuluşu hatırlatmalıydı. Yehova şu emri de vermişti: “Size oğullarınız: Sizin için bu hizmet nedir? diyecekleri zaman: Bu, Mısırlıları vurduğu zaman, Mısırda İsrail oğullarının evleri üzerinden geçip evlerimizi kurtaran RABBİN (Yehova’nın) fısıh kurbanıdır, diyeceksiniz.”—Çıkış 12:25-27.

⁷ Yahudilerin, bugüne kadar Fısıh Seder’ini kutlamaları, bu olayın tarihsel gerçekliğini doğrular. Fakat, onların bazı uygulamaları, Tanrı’nın verdiği emirlere uymaz. The Original of the Seder (Seder’in Kökeni) şunları söyler: “Mukaddes Kitap’ta, Fısıh ve Mayasız Ekmek bayramı hakkında ayrıntılı müzakereler bulunur; fakat bu açıklamalar, bu bayramın daha sonraki kutlama şekliyle pek uyumlu değildir. Mukaddes Kitap, Fısıh ile ilgili tören usulünde dikkati özellikle kurban üzerine çeker; fakat Mukaddes Kitabın yazılmasından sonraki zamana ait kitaplarda bu, artık temel bir yer tutmaz.” Bunun önemli bir nedeni, Yahudilerin, artık hayvan kurbanları sunacak bir mabede sahip olmamasıdır.

8. Fısıh’a önem vermek için hangi özel nedene sahibiz?

⁸ İsa’nın takipçileri, Tanrı’nın, İsrail’e verdiği tüm bayramları inceleyerek yarar sağlayabilirler. Fakat şimdi, Fısıh’ın bazı özelliklerine dikkat etmemiz gerekiyor. İsa, bir Yahudi olarak Fısıh’ı kutladı. Kutladığı son Fısıh’ta İsa, takipçileri için yegâne Tanrısal kutlama olan Rabbin Akşam Yemeğini veya kendi ölümünün anılmasını kurdu. Böylece bu Hıristiyan kutlaması, Fısıh ile bağlantılıdır.

Bir Fısıh Kuzusundan Daha Önemli!

9, 10. Fısıh kuzusu nasıl özel veya eşsiz bir kurbandı?

⁹ İbraniler 10:1 “şeriat (kanun) gelecek iyi şeylerin . . . . gölgesi”dir der. Cyclopoedia of Biblical, Theological, and Eclesiastical Literature şöyle demektedir: “Kanunda yer alan ve gelecek iyi şeylerin herhangi diğer gölgesi, Fısıh bayramıyla kıyaslanamaz.” İlginç olarak Fısıh kuzusunun, Tanrı’nın önce ilk doğanları ve sonra da tüm İbranileri kurtararak nasıl Mısır’dan çıkardığını hatırlatan kutlamada kullanılmasından daha önemli bir anlamı vardı.

¹⁰ Kuzu, birçok yönden eşsizdi. Örneğin, Musa Kanununda, kurban edilen hayvanların çoğu, kişisel günah veya suçlarla ilgili olup, tek bir kişi tarafından sunulur ve hayvanların bazı kısımları mezbah üzerinde yakılırdı. (Levililer 4:22-35) “RABBİN selamet” takdimesi olarak sunulan kurbanların bazı kısımları ise, töreni yöneten kâhine veya diğer kâhinlere verilirdi. (Levililer 7:11-38) Fakat Fısıh kuzusu, mezbah üzerinde sunulmazdı; bir insan topluluğu, genellikle bir aile tarafından sunulup, onlar tarafından da yenirdi.—Çıkış 12:4, 8-11.

11. Yehova’nın, Fısıh kuzusu hakkındaki görüşü neydi ve bu, neyi önceden belirtiyordu? (Sayılar 9:13)

¹¹ Yehova, Fısıh kuzusuna o kadar değer vermişti ki, onu, “kurbanım” diye adlandırdı. (Çıkış 23:18; 34:25) Mukaddes Yazıların yorumcuları, “Fısıh kuzusunun, Yehova’nın fevkalade bir kurbanlığı” olduğunu söylediler. Bu kuzu, kesin olarak öncelikle İsa’nın kurbanlığına işaret ediyor veya onu belirtiyordu. Resul Pavlus da İsa’dan “fıshımız olan Mesih” diye söz eder. (I. Korintoslular 5:7) İsa’dan, “Allah kuzusu” ve “Boğazlanmış Kuzu” olarak söz edilir.—Yuhanna 1:29; Vahiy 5:12; Resullerin İşleri 8:32.

Hayat Kurtaran Kan

12. İlk Fısıh’ta kuzunun kanı nasıl bir rol oynadı?

¹² Mısır’da kuzunun kanı kurtuluş için bir temel oluşturdu. İlk doğanları öldürdüğü zaman, Yehova’nın meleği, kapı süvelerine kan sürülmüş olan evlerin üzerinden geçti. Bundan başka, İbraniler, kendi ilk doğanlarını kaybetmediklerinden ağlamaları gerekmedi; böylece onlar, Kızıl Deniz’i geçerek özgürlüğe doğru yürüyebilirlerdi.

13, 14. İsa’nın kanı, nasıl hayat kurtarır ve kurtuluş için neden zorunludur?

¹³ Bugün kan,—İsa’nın döktüğü kan—yine bir kurtuluşla bağlantılıdır. MS 32 yılında “Yahudilerin Fısıh bayramı yakın” olduğu zaman, İsa büyük bir dinleyici kitlesine şunları söyledi: “Benim etimi yiyip kanımı içenin ebedî hayatı vardır; ben de onu son günde kıyam ettireceğim. Çünkü benim etim hakikî yiyecek, ve kanım hakikî içecektir.” (Yuhanna 6:4, 54, 55) Onu dinleyen tüm Yahudiler, yakın olan Fısıh’ı ve Mısır’da kanı dökülen kuzuyu hatırlamışlardı.

¹⁴ İsa, o sırada Rabbin Akşam Yemeğinde kullanılan sembollerden söz etmedi. İsa’nın takipçileri için kurulacak yeni kutlama, bundan ancak bir yıl sonra başlayacaktı. Böylece, MS 32 yılında İsa’nın sözlerini işiten resuller dahi, bunu bilmiyorlardı. Yine de İsa, kanının, ebedi kurtuluş için zorunlu olduğunu belirtiyordu. Daha sonra Pavlus, şu açıklamayı yaptı: “Onda kendi kanı ile kurtuluşa, suçlarımızın affine malikiz.” (Efesoslular 1:8) Ancak, İsa’nın kanına dayanan af sayesinde ebediyen yaşayabiliriz.

Hangi Kurtuluş ve Nerede?

15. Mısır’da yaşayan İbraniler için hangi kurtuluş ve imtiyazlar vardı; fakat nasıl bir hayat söz konusu değildi? (I. Korintoslular 10:1-5)

¹⁵ Eski Mısır’da, ancak kısıtlı bir kurtuluş söz konusuydu. Mısır’dan çıkanlardan hiçbiri, daha sonra kendisine sonsuz hayat verilmesini beklemiyordu. Tanrı, Levilileri, kavme kahinler olmak üzere tayin etti ve Yahuda sıptından bazıları da kral oldu. Fakat bunların tümü de zamanla öldü. (Resullerin İşleri 2:29; İbraniler 7:11, 23, 27) İsrail’le birlikte Mısır’dan çıkan “bütün karışık halk” da, bu imtiyazlara sahip olmamasına rağmen, İbranilerle birlikte Vaat Edilen Diyara ulaşmayı ve Yehova Tanrı’ya tapınarak yaşamayı ümit ediyordu. Bununla birlikte, Yehova’nın, Hıristiyanlık öncesi hizmetçileri, vakti gelince, Tanrı’nın, insanlık için amaçladığı yeryüzünde, sonsuza dek yaşamayı ümit etmeleri için sağlam temellere sahiptiler. Bu, İsa’nın Yuhanna 6:54’teki vaadiyle uyum içindedir.

16. Tanrı’nın eski hizmetçileri, ne tür bir kurtuluşu ümit edebilirlerdi?

¹⁶ Tanrı, eski hizmetçilerinden bazılarını kullanarak, yeryüzünü doğru olanların ebediyen yaşaması için yarattığını coşkulu sözlerle yazmalarını sağladı. (Mezmur 37:9-11; Süleymanın Meselleri 2:21, 22; İşaya 45:18) Fakat, hakiki tapıcılar öldükleri halde, böyle bir kurtuluşu nasıl elde edebilirlerdi? Tanrı’nın, onları yeryüzünde yeniden hayata getirmesiyle. Örneğin, Eyub, hatırlanıp tekrar hayata getirileceğiyle ilgili ümidini dile getirmişti. (Eyub 14:13-15; Daniel 12:13) Kurtuluşun bir şeklinin de yeryüzünde ebedi hayat olduğu açıkça bellidir.—Matta 11:11.

17. Mukaddes Kitap, başka kimlerin de ne tür bir kurtuluşa sahip olacaklarını bildiriyor?

¹⁷ Mukaddes Kitap, İsa’nın diriltildikten sonra göğe alınmasında olduğu gibi, gökte yaşamakla ilgili bir kurtuluştan da söz eder: “Kendisi göke gitmiş, melekler ve hükûmetler ve kudretler ona tâbi kılınmış olarak Allahın sağındadır.” (I. Petrus 3:18, 22; Efesoslular 1:20-22; İbraniler 9:24) Fakat İsa, göğe alınan tek kişi değildir. Tanrı, aynı zamanda yeryüzünden, nispeten az sayıda bazı kişileri de göğe almaya karar verdi. İsa, resullerine şunları söyledi: “Babamın evinde çok meskenler vardır . . . . size yer hazırlamağa gidiyorum. Ve gidip yer hazırlarsam, siz de benim olduğum yerde olasınız diye gelip sizi kendi yanıma alacağım.”—Yuhanna 14:2, 3.

18. Semavi hayatla ilgili yeni bir kurtuluşu müzakere etmek için şimdi hangi nedene sahibiz?

¹⁸ İsa ile birlikte semavi bir hayat için kurtuluşun, ilk Fısıh ile ilgili kısıtlı kurtuluştan daha yüce olduğuna şüphe yoktur. (II. Timoteos 2:10) İsa, geçerli son Seder veya Fısıh yemeğinde, takipçilerinin dikkatini semavi hayatla ilgili yeni bir kurtuluşa çeken bir kutlama kurdu. Resullerine şunları söyledi: “Bunu benim anılmam için yapın.” (Luka 22:19) İsa’nın takipçilerinin bunu ne şekilde kutlayacaklarını incelemeden önce, bunun ne zaman yapılması gerektiğini görelim.

“Tayin Edilmiş” Bir Zaman

19. Fısıh ile Rabbin Akşam Yemeği arasında yakın bir ilişki kurmak neden mantıklıdır?

¹⁹ İsa, “ben elem çekmezden önce bu Fıshı sizinle beraber yemeği çok arzuladım” demişti. (Luka 22:15) Sonra da takipçilerinin, kendi ölümünü anmaları için tutmaları gereken Rabbin Akşam Yemeğini kurdu. (Luka 22:19, 20) Fısıh, yılda bir kez kutlanırdı. Böylece Rabbin Akşam Yemeğinin de yılda bir kez kutlanması mantıklıdır. Ne zaman kutlanmalı? İlkbaharda, çünkü bu kutlamanın Fısıh zamanında yer alması da mantıklıdır. Ancak bu, her zaman, İsa’nın öldürüldüğü cuma günü değil, (Yahudi takvimine göre) 14 Nisan gününde kutlanmalıdır.

20. Yehova’nın Şahitleri neden (Yahudi takvimine göre) 14 Nisan ile ilgileniyorlar?

²⁰ Bu nedenle şu sözleri yazarken Pavlus (Yahudi takvimine göre) 14 Nisan’ı düşünüyordu: “Bu ekmeği her yediğiniz ve kâseyi içtiğiniz zaman, kendisi gelinciye kadar Rabbin ölümünü ilân edersiniz.” (I. Korintoslular 11:26) Sonraki iki yüz yıl boyunca birçok Hıristiyan, Latince’de on dördüncü anlamına gelen Kuartodesimanlara yani 14 Nisan’a sadık kaldı. M’Clintock and Strong şu açıklamayı yapar: “Yakın Doğu’nun kiliselerinde Rabbin ölümü, tüm eski Kiliseye göre haça gerildiği tarih olan (Yahudi takvimine göre) Nisan ayının 14. gününde kutlanırdı.” Bugün, Yehova’nın Şahitleri, Rabbin Akşam Yemeğini her yıl (Yahudi takvimine göre) 14 Nisan’a rastlayan günde kutlarlar. Fakat bazıları, bunun, bazen Yahudilerin Fısıhlarını kutladıkları tarihten farklı bir tarih olduğunu fark ettiler. Neden?

21. Fısıh kuzusu ne zaman kurban edilmeliydi, fakat Yahudiler bunu nasıl kutlarlar?

²¹ İbraniler için bir gün, güneş batışından (yaklaşık olarak saat 18’den) sonra başlar ve ertesi günün güneş batışında biterdi. Tanrı, Fısıh kuzusunun “akşam üstü” 14 Nisan’da boğazlanmasını emretmişti. (Çıkış 12:6) Bu, ne zaman olacaktı? Çağdaş Yahudiler, kuzunun 14 Nisan gününün akşamına doğru, güneşin batmaya başladığı zaman (yaklaşık saat 15’te) ile güneşin tam battığı zaman arasında boğazlanması gerektiğini ileri süren hahamların görüşünü benimsemişlerdi. Sonuç olarak, onlar, Sederlerini güneş batışından sonra, yani aslında 15 Nisan günü başlarken kutlarlar.—Markos 1:32.

22. Rabbin Akşam Yemeğinin tarihi, Yahudilerin Fısıhlarını kutladıkları tarihten neden bazen farklıdır? (Markos 14:17; Yuhanna 13:30)

²² Biz, bu ifadeyi önemli nedenlerden dolayı değişik bir şekilde anlıyoruz. Tesniye 16:6’da İsraillilere açıkça şunlar söylendi: “Fıshı . . . . akşamlayın güneş battığı zaman . . . . kurban edeceksin.” (Yahudi Tanakh Tercümesi) Bu, “akşam üstü” ifadesinin (14 Nisan gününün başladığı) akşam güneşin batışından, alaca karanlığa kadar geçen vakti kapsadığını gösterir. Eski Karait Yahudilera ve bugüne kadar Samiriyelilerb bunu bu şekilde anladılar. Fısıh kuzusunun 15 Nisan değil, “tayin edilmiş” zamanda, yani 14 Nisan’da boğazlanıp yenmesi, Anma Yemeği tarihinin bazen Yahudilerin kutlama tarihinden farklı olmasının nedenlerinden biridir.—Sayılar 9:2-5.

23. Yahudi takvimine neden ek aylar ilave edilir ve çağdaş Yahudiler bunu nasıl uyguluyor?

²³ Bizim kutlama tarihimizin, Yahudilerin tarihinden değişik olmasının bir başka nedeni de, onların önceden saptanan bir tarih kullanmasından ileri gelir. Bu sistem, MS dördüncü yüzyıldan önce kullanılmamaktaydı. Bu takvim sayesinde, onlar, on yıllar veya yüzyıllar önce 1 Nisan ve başka bayramların tarihlerini saptayabilirler. Bundan başka, eski ay takviminin, mevsimlere uyabilmesi için ay takvimine bazen bir 13. ayın eklenmesi gerekmekteydi. Şimdiki Yahudi takvimi, bu ayı, belirlenmiş zamanlarda, yani 19 yıllık dönem içinde: 3, 6, 8, 11, 14, 17 ve 19. yıllarda ekler.

24, 25. (a) İsa’nın günlerinde aylar ve ek ayların gerekli olup olmadığı ne şekilde saptanırdı? (b) Rabbin Akşam Yemeğinin tarihi Yehova’nın Şahitleri tarafından nasıl belirlenir?

²⁴ Oysa, Emil Schürer şunları söylüyor: “İsa’nın zamanında Yahudilerin henüz belirli bir takvimi yoktu, fakat sadece tecrübe yöntemiyle, her yeni ayı, yeni Ayın doğuşunda başlatırlardı; bu, daima gözleme dayanarak yapılırdı.” Ve gerektiği zaman bir ay eklenirdi. “Yılın sonuna doğru Fısıh’ın ilkbahar noktasından, yani 21 Mart’tan önceye rastlayacağını fark edince, Nisan’dan önce araya bir ay ekleneceğini bilirlerdi.” (The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ—İsa Mesih’in Zamanında Yahudi Kavminin Tarihi, 1. Cilt) İlave edilen bu ay, keyfi değil, doğal olarak eklenirdi.

²⁵ Yehova’nın Şahitlerinin Yönetim Kurulu, Rabbin Akşam Yemeği tarihini eski yönteme dayanarak saptar. 1 Nisan (Yahudi takvimine göre) günü, Kudüs’te güneş batışında, ilkbahar noktasına (ekinoksuna) en yakın düşen yeni Ay’ın görüldüğü güne göre saptanır. O günden itibaren 14 gün sayarak 14 Nisan’a varılır ve bu, genellikle Dolunay gününe rastlar. Mukaddes Kitaba dayanan bu yöntem sayesinde, Yehova’nın Şahitleri 1991 yılında Anma Yemeğini dünya çapında 30 Mart’ta güneş battıktan sonra kutlayacak.

26. Rabbin Akşam Yemeğiyle ilgili başka hangi ayrıntılar dikkatimize sunulmuştur?

²⁶ Bu tarih (Yahudi takvimine göre) 14 Nisan’a İsa’nın kutladığı son geçerli Fısıh’ın gününe uygun düşer. Fakat, Anma Yemeği, Yahudi Sederinin kutlanma nedeni olan kurtuluştan daha önemli bir gerçeği belirtir. Rabbin Akşam Yemeğinde nelerin yer aldığını, anlamının ne olduğunu ve kurtuluşumuzun nasıl buna bağlı olduğunu hepimizin anlaması gerekir.

Anma Yemeği Zamanında ‘Ne Durumda Olduğumuzu Fark Etmek’

“Eğer kendi kendimizi farketseydik, mahkûm olmazdık . . . . mahkûm olmayalım diye.”—I. KORİNTOSLULAR 11:31, 32.

1. İsa’nın hakiki takipçileri hangi şeyden muhakkak kaçınmak isterler ve neden?

İSA’NIN bir takipçisi, Yehova tarafından mahkûm edilmeyi hiç istemez. “Bütün dünyanın Hâkimi”ni gücendirmek, “dünya ile beraber mahkûm” edilip kurtuluş ümidini yitirmemize neden olabilir. İster gökte İsa ile beraber, isterse de yeryüzü cennetinde ebediyen yaşama ümidine sahip olalım, sonuç böyle olacaktır.—Tekvin 18:25; I. Korintoslular 11:32.

2, 3. Hangi meselede mahkum edilebiliriz ve Pavlus bununla ilgili neler söyledi?

² Resul Pavlus, I. Korintoslular 11. bapta, hüküm almamıza yol açabilecek bir alan hakkında konuştu. Bu sözleri İsa’nın meshedilmiş takipçilerine yöneltmesine rağmen, onun öğüdü, herkes için önemlidir. Özellikle bu zamanda ne durumda olduğumuzu fark etmek, Tanrı’nın tasvibini kazanıp hüküm altına girmekten sakınmamıza yardım edebilir. Rabbin Akşam Yemeğinin yıllık kutlamasını müzakere eden Pavlus şunları yazdı:

³ “Rab İsa ele verildiği gece, ekmek aldı, ve şükrettikten sonra, kırdı ve dedi: Bu sizin için olan benim bedenimdir (bedenim demektir); bunu benim zikrim için yapın. Böylece de akşam yemeğinden sonra, kâseyi aldı ve dedi: Bu kâse benim kanımda yeni ahittir (kanım sayesinde yeni ahit demektir); her kere içtikçe, benim zikrim için bunu yapın. Çünkü bu ekmeği her yediğiniz ve kâseyi içtiğiniz zaman, kendisi gelinciye kadar Rabbin ölümünü ilân edersiniz.”—I. Korintoslular 11:23-26.

4. 30 Mart 1991 tarihi akşamında ne yapılacak?

⁴ Yehova’nın Şahitleri, 30 Mart 1991 tarihinde, güneş battıktan sonra, İsa’nın ölümünün Anılmasını kutlayacaklar. Genelde, bir araya gelen her grup bir cemaat olacaktır; bu şekilde, henüz Yehova’nın Şahidi olmayanlar için yer bulunacaktır. Bu ibadette neler olacak? Önce, Mukaddes Kitaba dayanan bir konuşma sunulacak. Daha sonra, bir dua yapılacak ve mayasız ekmek takdim edilecektir. Başka bir duadan sonra kâse sunulacaktır. Tüm bunlar, resmi bir tören havasında veya katı bir yöntemle yapılmayacak, ekmeğin veya kâsenin sayısı ve bunların sunulma tarzı gibi şeyler, daha ziyade yöresel duruma göre düzenlenecektir. Çoğunluk bu sembollere iştirak etmeyecekse de, önemli olan, bunların orada bulunan herkes için hazır olmasıdır. O halde, elden ele geçirilecek şeyler ve bunların anlamı nedir? Bundan başka, ne durumda olduğumuzu fark edebilmemiz için, önceden hangi şeyi gözden geçirmeliyiz?

“Bu Benim Bedenimdir”

5, 6. (a) İsa ekmeği alıp ne yaptı? (b) Ne tür bir ekmek kullandı?

⁵ Anmayla ilgili olarak Pavlus’un “Rabden aldım” dediği şeylerin neler olduğunu okuduk. Aynı zamanda, üç İncil yazarı tarafından yazılan kayıtlar da var ve İsa, bu kutlamayı kurduğu zaman, onlardan en azından biri orada hazır bulundu. (I. Korintoslular 11:23; Matta 26:26-29; Markos 14:22-25; Luka 22:19, 20) Bu kayıtlar, İsa’nın önce bir ekmek aldığını, dua ettiğini ve sonra kırarak onu dağıttığını söyler. Bu ekmek neydi? Bu gün, bununla uyumlu olarak ne kullanılmalıdır? Ekmek ne ifade eder veya neyi temsil eder?

⁶ O zaman, Yahudi Fısıh yemeğinde yenilen şeyler vardı ve bunlardan biri, Musa’nın, “mayasız ekmeği, düşkünlük ekmeği” diye adlandırdığı mayasız ekmekti. (Tesniye 16:3; Çıkış 12:8) Bu ekmek, maya, tuz veya hiçbir baharat katılmadan buğday unundan yapılmıştı. Mayasız olduğu için (İbranice, matsa), yassı ve gevrekti; onun yenilecek büyüklükte kırılması gerekiyordu.—Markos 6:41; 8:6; Resullerin İşleri 27:35.

7. Yehova’nın Şahitleri Anma Yemeğinde ne tür ekmek kullanırlar?

⁷ İsa, Rabbin Akşam Yemeğinde mayasız ekmek kullandı ve bu nedenle Yehova’nın Şahitleri de bugün mayasız ekmek kullanırlar. Normal Yahudi ‘matsa’sı (hamursuz ekmek), eğer bira mayası, soğan veya yumurta gibi ek şeyler katılmadan yapılmışsa, bu amaçla kullanılabilir. (Matsa, ek şeyleri içeriyorsa, “düşkünlük ekmeği” tarifine asla uymazdı.) Veya cemaatin ihtiyarları, buğday unu ve su içeren bir hamurdan mayasız ekmek yapması için birini görevlendirebilirler. Buğday unu yoksa, arpa, pirinç, mısır veya başka bir tahıl unundan da mayasız ekmek yapılabilir. Hamur, ince olarak açılır ve hafif yağ sürülmüş bir sac üzerinde pişirilir.

8. Mayasız ekmek neden uygun bir semboldür ve ondan almak ne anlama gelir? (İbraniler 10:5-7; I. Petrus 4:1)

⁸ Böyle bir ekmek, Mukaddes Kitabın çürüklüğün ve günahın simgesi olarak kullandığı mayayı içermediğinden, uygundur. Pavlus, cemaatte bulunan ahlaksız bir adamla ilgili öğüt vererek şöyle dedi: “Biraz mayanın bütün hamuru mayalandırdığını bilmez misiniz? Eski mayayı kaldırın, ta ki mayasız olduğunuz gibi, yeni hamur olasınız. Çünkü bizim fıshımız olan Mesih de kurban edilmiştir; bunun için ne eski maya ile, ne de şerirlik ve kötülük mayası ile, fakat hulûs ve hakikatin mayasız ekmeği ile bayram edelim.” (I. Korintoslular 5:6-8; Matta 13:33; 16:6, 12 ile karşılaştır) Mayasız ekmek, İsa’nın insan bedeninin uygun bir sembolüdür; çünkü o, “mukaddes (vefakâr), suçsuz, lekesiz, günahkârlardan ayrılmış” biridir. (İbraniler 7:26) İsa, resullerine: “Alın ve bunu [bu ekmeği] yiyin, bu benim bedenim demektir” dediği zaman, kâmil insan bedeniyle orada hazırdı. (Matta 26:26, James Moffat tarafından A New Translation of the Bible) Bir kimsenin ekmekten alması, İsa’nın kendi uğruna verdiği kurbanlığın yararlarına inanıp onu kabul ettiğini gösterir. Fakat daha fazlasını da kapsar.

Bir Anlam Taşıyan Şarap

9. İsa’nın sözlerine göre, başka hangi sembol de kullanılmalıydı?

⁹ İsa bir başka sembol daha kullandı: “Ve bir kâse alıp şükretti, ve onlara vererek dedi: Bundan hepiniz için. Çünkü bu benim kanım, (kanım demektir) günahların bağışlanması için bir çokları uğrunda dökülen ahdin kanıdır (ahit kanım demektir).” (Matta 26:27, 28) İsa’nın sunduğu bu normal kâsenin içinde ne vardı ve kendi durumumuzu fark etmeye çalışırken, bizim için nasıl bir anlam taşır?

10. Şarap, Yahudi Fısıh bayramında nasıl yer aldı?

¹⁰ Musa, başlangıçta Fısıh yemeğinin nasıl olması gerektiğini tarif ederken, içecek bir şeyden söz etmedi. Birçok bilgin, şarabın, Fısıh yemeğine daha sonraları, belki MÖ ikinci yüzyılda alındığına inanıyor.a Durum ne olursa olsun, bu yemekte şarabın kullanılması, birinci yüzyılda alışılmış bir şeydi ve İsa da buna itiraz etmedi. Ölümünün anılmasını kurduğu zaman, bu şarabı kullandı.

11. Rabbin Akşam Yemeği esnasında ne tür bir şarap kullanmak uygundur?

¹¹ Yahudi Fısıh Bayramı, üzümler toplandıktan uzun zaman sonra kutlandığına göre, İsa, mayalandırılmamış üzüm suyu değil, kanını uygunlukla temsil edebilecek kırmızı şarabı kullanmış olmalıydı. (Vahiy 14:20 ile karşılaştır) İsa’nın kanına başka bir şeyin katılmasına gerek yoktu. Buna göre konyakla kuvvetlendirilmiş (porto şarabı, şeri veya misket şarabı gibi) veya baharat ve bitkiler katılmış şaraplar değil (Vermut, Dubonnet veya birçok aperitifler gibi), sade kırmızı şarap uygundur. Fakat şarabın nasıl yapıldığı, ona normal bir tad vermek veya alkol derecesini artırmak için mayalandırma evresinde içine şeker katılıp katılmadığı, alkol veya bozulmayı önlemek içine biraz kükürt ilave edilip edilmediğiyle ilgili sorular fazla kaygı çekmemize neden olmamalı.b Birçok cemaat, normal satılan kırmızı şarap, (Chianti, Burgonya, Beaujolais veya bunlara benzer) veya evde yapılan sade bir şarap kullanıyorlar. Şarap ve ekmek sadece birer semboldür; buna göre, salonda kullanılmamış olanlar eve götürülebilir ve diğer yiyecek ve içecekler gibi sonradan kullanılabilir.

12. İsa’nın açıklamasına göre, şarabın hangi sembolik anlamı vardır?

¹² İsa’nın, Fısıh gecesinde kendi kanı hakkında konuşması, Mısır’daki kuzuların kanını hatırlatmış olabilir. Fakat İsa’nın, aslında farklı bir karşılaştırma yaptığına dikkat edelim; O, şöyle dedi: “Bu kâse uğrunuza dökülecek olan kanım sayesinde yeni ahit demektir.” (Luka 22:20) Tanrı, daha önce bedeni İsrail milletiyle bir ahit kesti ve bu ahit, hayvan kurbanlarının kanı vasıtasıyla yürürlüğe girdi. Bu kurbanların kanıyla İsa’nın kanı arasında bir benzerlik vardı. İkisi de, Tanrı kendi milletiyle bir ahit keserken kullanıldı. (Çıkış 24:3-8; İbraniler 9:17-20) Kanun ahdinin özel bir yönü, bedeni İsrail’in, kral-kahinlerden oluşan bir millet oluşturabilme ümidiyle ilgiliydi. (Çıkış 19:5, 6) Fakat İsrail’in, Yehova’nın ahdini tutmayı başaramamasından sonra, Yehova “birinci ahdin” yerine “yeni bir ahit” getireceğini söyledi. (İbraniler 9:1, 15; Yeremya 31:31-34) İsa’nın, şimdi sadık resullerine sunduğu şarap kâsesi, bu yeni ahdin kanını temsil etti.

13, 14. (a) Yeni ahitte bulunmak ne demektir? (b) Bir kimsenin sembollere iştirak etmesi neyi belirtmektedir?

¹³ Bu yeni ahde kabul edilen İsa’nın takipçileri, kral-kahinlerden oluşan bir ruhi millet oluşturmak için çağrıldılar. (Galatyalılar 6:16) Resul Petrus şunları yazdı: “Fakat sizi karanlıktan kendisinin şaşılacak nuruna çağıranın faziletlerini ilân edesiniz diye, siz seçme nesil, mulûkâne kâhinlik, mukaddes millet, has kavmsınız.” (I. Petrus 2:9) Onların, nasıl bir kurtuluş elde edecekleri bellidir—İsa ile beraber hüküm sürenler olarak gökte hayat. Vahiy 20:6 ayeti bunu doğrular: “Birinci kıyamette (dirilmeye) hissesi olan mutlu ve mukaddestir; . . . . Mesihin kâhinleri olacaklar, ve onunla beraber bin yıl saltanat süreceklerdir.”

¹⁴ Aslında, İsa, resullerine, sembol olan ekmek ve şaraptan almalarını söyledikten sonra, onların, ‘krallığındaki sofrasından yiyip içeceklerini ve İsrail’in on iki sıptına hükmederek tahtlar üzerinde oturacaklarını’ da söyledi. (Luka 22:28-30) Bundan dolayı, Anma Yemeğindeki sembollerden almak, sadece İsa’nın kurbanlığına inanmaktan daha fazlasını ifade eder. İsa’nın gökte veya yerde ebedi hayat kazanmak isteyen her takipçisi, fidyeyi kabul edip ona iman etmelidir. (Matta 20:28; Yuhanna 6:51) Fakat sembollerden almak, yeni ahit içinde olup İsa ile Krallığında beraber bulunmak üzere seçilmiş olduğunu gösterir.

Anma Yemeği Zamanında Kendi Durumumuzu Fark Etme İhtiyacı

15. İsa, Tanrı’nın hizmetçileri için nasıl yeni bir ümit sundu?

¹⁵ Önceki makalenin açıkladığı gibi, İsa gelmeden önce, Tanrı’nın vefakâr hizmetçilerinin göğe gitme ümitleri yoktu. Onlar, ebedi hayatı insanın ilk meskeni olan yeryüzünde elde etmeyi beklediler. İsa Mesih, bir ruh olarak diriltilenlerin ilki idi ve insanlar arasından göğe alınacak olanların da ilki oldu. (Efesoslular 1:20-22; I. Petrus 3:18, 22) Pavlus, bunu doğrulayarak şöyle yazdı: “İsa’nın kanı ile, perdeden, yani, kendi bedeninden bize tahsis ettiği taze ve diri yoldan akdese girmeğe cesaretimiz olarak.” (İbraniler 10:19) İsa, bu yolu açtıktan sonra, kimler İsa’yı takip edecekti?

16. Ekmek ve şaraba iştirak edenleri gelecekte neler bekliyor?

¹⁶ Rabbin Akşam Yemeğini kurduğu gece, İsa, vefakâr resullerine gökte onlar için yer hazırlayacağını söyledi. (Yuhanna 14:2, 3) İsa’nın aynı zamanda, ekmek ve şaraba iştirak edenlerin, Krallığında beraber olacaklarını ve tahtlar üzerinde oturarak hükmedeceklerini söylediğini de hatırlayalım. Sadece resuller mi bunu yapacaktı? Hayır, zira daha sonra resul Yuhanna, İsa’nın başka takipçilerinin de galip geleceklerini ve ‘İsa ile beraber onun tahtına oturacaklarını’ ve beraberce ‘ kral ve kâhinler olarak dünya üzerinde saltanat süreceklerini’ öğrendi. (Vahiy 3:21; 5:10) Yuhanna aynı zamanda İsa’nın “yeryüzünden satın alınmış olan” takipçilerinin tam sayısını da öğrendi—144.000. (Vahiy 14:1-3) Bu, çağlar boyunca Tanrı’ya tapınanlarla karşılaştırılınca nispeten ufak bir grup, bir “küçük sürü” olduğundan, Anma Yemeği zamanında, kendi durumlarını özel olarak fark etme yeteneğine ihtiyaç vardır.—Luka 12:32.

17, 18. (a) İsa’nın Korintostaki bazı takipçileri hangi alışkanlığın tuzağına düştüler? (b) Yeme ve içmeye aşırı düşkünlük neden ciddi bir sorundur? (İbraniler 10:28-31)

¹⁷ Pavlus, bazı resullerin hâlâ hayatta olduğu ve Tanrı’nın, İsa’nın takipçilerini “mukaddes olmağa” çağırdığı bir zamanda, Korintoslulara yazdığı mektupta bu noktayı ele aldı. Orada, sembollere iştirak etme zorunluluğu altında olan kişiler arasında kötü bir alışkanlığın geliştiğini söyledi. Bazıları, Anma Yemeğinden önce yemekler hazırlayarak haddinden fazla yiyip içtiler; bu, onları uyuşuk ve duygularında körlenmiş hale getirdi. Sonuç olarak onlar, “bedeni farketme”diler, yani İsa’nın ekmekle temsil edilen fiziksel bedenini. Bu, o kadar ciddi miydi? Evet! Layık olmayan biçimde iştirak etmekle, onlar, “Rabbin bedenine ve kanına karşı suçlu ol”dular. Eğer onlar zihnen ve ruhen uyanık olsalardı, ‘kendi kendilerini fark edeceklerdi ve mahkûm olmayacaklardı.’—I. Korintoslular 1:2; 11:20-22, 27-31.

¹⁸ İsa’nın o zamanki takipçileri neyin farkına varmalıydılar ve nasıl? Önce, gökteki hayatın mirasçıları olan 144.000 kişinin arasında bulunma davetini yürek ve zihinlerinde açık olarak anlamalıydılar. Onlar, nasıl bunun farkına vardılar ve bugün birçok kişi, Tanrı’nın, resullerin günlerinden beri seçtiği bu küçük grubun bir kısmı olduğuna inanmalı mı?

19. 1990’daki Anma Yemeği esnasında hangi açıklayıcı durum vardı?

¹⁹ Aslında, İsa’nın hakiki takipçilerinden oluşan sadece çok küçük bir azınlık, bugün bunu fark ediyor. Rabbin Akşam Yemeğinin 1990’daki kutlanmasında, Yehova’nın Şahitlerinin dünya çapındaki cemaatlerinde 9.950.000’den fazla kişi bir araya geldi. Yaklaşık 8.800 kişi de, ‘gökteki Krallık için kurtarılmış’ olma ümidine sahip olduğunu ikrar etti. (II. Timoteos 4:18) Büyük çoğunluk —evet, İsa’nın bir araya gelmiş olan diğer milyonlarca vefakâr, nimetlendirilmiş takipçisi—kendileri için geçerli ümidin yeryüzünde ebediyen yaşamak olduğunu fark etti.

20. 144.000 kişi, çağrıldıklarından nasıl haberdar ediliyorlar? (I. Yuhanna 2:27)

²⁰ Tanrı, gökteki hayat için çağrılan 144.000’leri MS 33 yılının Pentikost gününde seçmeye başladı. Tanrı’nın hizmetçilerinin, İsa’dan önce sahip olmadığı bu ümit yeni olduğu için, seçilenler, bunu nasıl bilecekler veya bu ümit hakkındaki güvene nasıl sahip olacaklardı? Onlar, Tanrı’nın mukaddes ruhunun şahadetine sahip olarak bunu fark ederler. Bu, onların bu ruhu fiilen görecekleri (ruh bir şahıs değildir) veya onlar üzerinde işleyen ruhu zihnen görme olanağına sahip olacakları anlamına gelmez. Onlar, ruh diyarından sesler de işitmezler. Pavlus bunu şöyle açıkladı: “Allahın evlâdı olduğumuza Ruh kendisi bizim ruhumuzla beraber şehadet eder; ve eğer evlât isek, hem de varisleriz; Allahın varisleri, ve Mesihin hemvarisleriyiz; eğer beraber elem çekiyorsak, beraber de taziz olunmamız içindir.”—Romalılar 8:16, 17.

21. (a) Meshedilmiş olanlar semavi ümide sahip olduklarını nasıl biliyorlar? (I. Korintoslular 10:15-17) (b) Meshedilmiş olanlar ne gibi kimselerdir ve ümitlerini alçakgönüllü biçimde nasıl kanıtlıyorlar?

²¹ Bu şahadet veya anlayış, onların düşünüş ve ümitlerini yeniden yönlendirmektedir. Onlar, hâlâ Yehova’nın yeryüzünde yarattığı şeylerden zevk alan insanlardır, fakat hayatlarındaki en büyük hedef ve ilgi, Mesih ile birlikte hemvarisler olmak üzerinde odaklanmaktadır. Onlar, bu duruma, duygularına kapılarak gelmediler. Onlar, görüş ve davranışlarında dengeli, normal kişilerdir. Fakat Tanrı’nın ruhuyla takdis edildikleri için, kendilerine yapılan davet konusunda ikna edilmiş olup, bununla ilgili hiç bir şüpheleri yoktur. Sadık olduklarını kanıtladıkları takdirde, kurtuluşlarının göğe gitmek olacağını bilirler. (II. Selanikliler 2:13; II. Timoteos 2:10-12) İsa’nın kurbanlığının onlar için ne demek olduğunu anlayarak ve İsa’nın ruhla meshedilmiş takipçileri olduklarını fark ederek, alçakgönüllü bir ruhla Anma Yemeğindeki sembollere iştirak ederler.

22. Rabbin Akşam Yemeğinde hazır bulunanların çoğunluğu neyi fark edecekler?

²² 30 Mart 1991’de itaatkâr şekilde bir araya gelecek olanların çoğunluğu, bu ümide sahip değildir; çünkü Tanrı onları gökteki hayata davet ederek ruhla meshetmedi. Gördüğümüz gibi, Tanrı, 144.000’leri resullerin günlerinde seçmeye başladı. Fakat bu davet tamamlandıktan sonra, O’na tapınmak için gelen diğerlerinin, Musa, Davud, Vaftizci Yahya ve İsa’nın gökteki hayata giden yolu açmadan önce ölen tüm sadık kimselerin besledikleri aynı ümide sahip olacakları beklenmelidir. Buna göre, İsa’nın milyonlarca vefakâr ve gayretli takipçisi, şimdi Anma Yemeğindeki sembollerden almaz. İsa’nın bu takipçileri, kendilerine verilen ümidin türünü anlayarak Tanrı önünde ne durumda olduklarını fark ederler. Şimdi günahlarının affedilmesiyle ve sonra da yeryüzünde ebedi hayatı elde etmek suretiyle, İsa’nın kanı ve bedeninden yararlanırlar.—I. Petrus 1:19; 2:24; Vahiy 7:9, 14.

23. Neden Anma Yemeği sevinçli bir kutlama olacaktır? (II. Tarihler 30:21 ile karşılaştır)

²³ O halde, 30 Mart 1991’deki mutlu kutlamayı özlemle bekleyelim. Bu, idrak yeteneği kullanma ve bir sevinç duyma zamanı olacaktır. Evet semavi ümide sahip olup doğru olarak ve itaatkâr şekilde ekmek ve şaraba iştirak edecek olan küçük sayı için büyük bir sevinç olacak. (Vahiy 19:7) Aynı zamanda, o akşam orada hazır bulunarak öğrenen ve o anlamlı kutlamayı yeryüzünde ebediyen hatırlamayı ümit eden, İsa’nın başka milyonlarca takipçisi için de büyük sevinç olacaktır.—Yuhanna 3:29.