“Eğer başka bir emir varsa, o da bu sözde icmal olunur: ‘Komşunu kendin gibi seveceksin.’—Romalılar 13:8, 9.

Öyle ise, Tanrı’nın ilham edilen Sözü’nün bir kısmını oluşturan On Emrin bugünkü amacı nedir? Bunlar, Yehova’nın çeşitli meseleler üzerindeki görüşünü açıklar. (II. Timoteos 3:16, 17) Bunu nasıl yaptıklarına bir göz atalım:

İlk dört emir, Yehova’ya karşı sorumluluklarımızı vurgular. (Birinci) O, (Yehova) hâlâ tam bağlılık talep eden bir Tanrı’dır. (Matta 4:10) (İkinci) O’nun tapıcılarının hiçbiri asla suret kullanmamalı. (I. Yuhanna 5:21) (Üçüncü) Tanrı’nın ismini asla saygısızca değil, daima yakışır şekilde kullanmalıyız. (Yuhanna 17:26; Romalılar 10:13) (Dördüncü) Hayatımız tümüyle kutsal şeylere yönelmiş olmalı. Bu şekilde kendimizi adil saydığımız bir yaşayıştan istirahat edebilir veya bir ‘sebt günü’ tutabiliriz.—İbraniler 4:9, 10.

(Beşinci) Çocukların ana-babalarına gösterecekleri itaat, hâlâ aile birliğinin temel taşı olarak hizmet eder ve bu, Yehova’nın bereketini getirir. Ayrıca bu “vaitle olan ilk emir” ne kadar mükemmel bir ümit sunmaktadır. Bu, bize sadece ‘iyilik olsun diye’ değil, aynı zamanda “dünyada uzun ömürlü ol”alım diye verildi. (Efesoslular 6:1, 3) Şimdiki kötü sistemin “son günler”inde yaşadığımıza göre, bu Tanrısal itaat, gençlere asla ölmemek fırsatını sunar.—II. Timoteos 3:1; Yuhanna 11:26.

Komşu sevgisi, ona karşı yapılabilen şu kötü davranışları, yani (Altıncı) katletmek, (Yedinci) zina, (Sekizinci) çalmak ve (Dokuzuncu) yalancı şahitlik gibi şeyleri engeller. (I. Yuhanna 3:10-12; İbraniler 13:4; Efesoslular 4:28; Matta 5:37; Süleymanın Meselleri 6:16-19) Fakat saiklerimiz hakkında ne söylenebilir? Açgözlülüğe karşı olan (Onuncu) Emir, Yehova’nın, kendi gözünde saiklerimizin daima iyi olmasını istediğini bize hatırlatır.—Süleymanın Meselleri 21:2.

On Emrin içinde ne kadar önemli dersler var! Değeri asla kaybolmayacak olan Tanrısal prensiplere dayandığından, bunları, Tanrı’ya ve komşuya sevgimizi hatırlatan değerli yükümlülükler olarak takdir etmeliyiz.—Matta 22:37-39.

Romalılar Haberlerin En İyisi

GÜNAHKÂR bir insan nasıl Tanrı’nın gözünde adil olup ebedi hayat kazanabilir? Bu soru, MS birinci yüzyılda ateşli tartışmalara yol açtı. Sen bu sorunun cevabını biliyor musun? Bilsen de bilmesen de, resul Pavlus’un bu sorunu Mukaddes Yazıların Romalılar kitabında maharetle nasıl ele aldığını okumayı borç bilmelisin. Bunu yapman, iman, işler, adalet ve hayat arasında bulunan hayati ilişkiyi anlamana yardımcı olacaktır.

PAVLUS VE ROMALILAR

Romalılar kitabı, Pavlus’un MS yaklaşık olarak 56 yılında İsa’nın Roma’daki takipçilerine yazdığı bir mektuptur. Bu mektubu acaba neden yazdı? MS 56’da Pavlus, Roma’yı henüz ziyaret etmemiş olduğu halde, onun İsa’nın oradaki birçok takipçisini tanıdığı anlaşılıyor, çünkü mektubunda onların birkaçına ismiyle seslenir. Ayrıca, Pavlus iman kardeşlerini teşvik etmek için Roma’ya gitmeyi çok ister. Onun aynı zamanda İspanya’ya yapmayı planladığı vaizlik turu için Roma’yı bir konaklama yeri olarak düşündüğü anlaşılır.—Romalılar 1:11, 12; 15:22-24.

Böyle olmakla birlikte, Pavlus’un, mektubu yazmaktaki ana hedefi şu soruya cevap vermekti: Acaba insanlar hayata sevk eden adalete nasıl kavuşabilirler? Bu sorunun cevabı haberlerin en iyisidir. Bir kişi imana dayanarak adil sayılır. Pavlus bu noktayı belirtir ve bunları yazmakla mektubunun temasını ortaya koyar: “İncilden utanmam, çünkü her iman edene, önce Yahudiye hem de Yunanlıya, kurtarış için Allahın kudretidir. Çünkü onda Allahın salâhı (adaleti) imandan imana keşfolunur; nitekim: “Fakat salih (adil olan) imanla yaşıyacaktır,” diye yazılmıştır.”—Romalılar 1:16, 17.

İMAN VE KANUN

Birinci yüzyılda, imana dayanarak adil sayılabilme görüşünü herkes paylaşmıyordu. Sesini duyuran bir azınlık, daha fazlasının gerekli olduğunda ısrar etti. Musa Kanununu Yehova vermemiş miydi? İlhamla sağlanan bu kanuna uymayan kişi nasıl adil olabilirdi? (Galatyalılar 4:9-11, 21; 5:2’ye bakın.) MS 49 yılında Kanuna uyma sorunu Yeruşalim’deki yönetim kurulu tarafından ele alındı. Onlar, milletlerden iyi haberi kabul edenlerin sünnet edilip Yahudi kanununun kurallarına uymaları gerekmediği kararına vardılar.—Resullerin İşleri 15:1, 2, 28, 29.

Takriben yedi yıl sonra, Pavlus, Romalılara bu önemli kararı destekleyen mektubunu yazdı. Aslında daha da ileri gitti. Kanun, İsa’nın milletlerden olan takipçileri için sadece gereksiz değildi, kanuna itaate dayanan Yahudiler de hayat için adil beyan edilmeyeceklerdi.