yapmaya söz verdim ve şimdi sözümü yerine getirmeliyim. Gökteki Krallık işini desteklemek için bu parayı göndermekten çok mutluyum.” Mukaddes Kitap, İsa’nın takipçilerinin böyle sözler vermesini talep etmez. Bununla beraber, cömert teberrular hakiki tapınmanın gelişmesine duyulan candan ilgiyi göstermenin iyi bir yoludur.

İsa’nın bir takipçisi, Yehova Tanrı’ya olan tapınmanın ilerletilmesi için yaptığı teberrular hakkında bir sınır koymamayı seçebilir. Bir örnek verelim: Yehova’nın Şahitlerinin büyük bir ibadeti esnasında, iki yaşlı hemşire Gökteki Krallık işine yapılabilecek teberrular hakkında konuşuyordu. İbadetin yapıldığı yerde yiyecek alırken hemşirelerden 87 yaşında olanı bu yiyeceğin ne kadara mal olabileceğini sordu ve bu miktarı teberru olarak vereceğini söyledi. 90 yaşındaki diğer hemşire şöyle dedi: “Değerinin ne kadar olduğunu düşünüyorsan, o kadar ver—ve biraz daha ver.” Bu daha yaşlı hemşire ne kadar iyi bir tutum gösterdi!

Yehova’nın kavmi kendilerini her şeyleriyle O’na vakfettiklerinden, hakiki tapınmayı desteklemek için memnuniyetle parasal teberrular verir ve başka yardımlarda bulunurlar. (II. Korintoslular 8:12 ile karşılaştır.) Aslında, bu tür verme olanağı Yehova’ya yapılan tapınmaya karşı derin takdirimizi göstermek için fırsatlar sağlar. Bu tür teberru, ondalıkla sınırlanmamıştır ve bir kişinin Gökteki Krallığın menfaatlerini ilerletmek üzere daha fazlasını vermeye yöneltildiği ortamlar doğabilir.—Matta 6:33.

Resul Pavlus şöyle dedi: “Hüzünle yahut mecburiyetle değil, herkes yüreğinde niyet ettiği gibi versin; çünkü Allah sevinç ile vereni sever.” (II. Korintoslular 9:7) Hakiki tapınmayı desteklemek için sevinçle ve cömertçe verirsen, bereketleneceksin; çünkü hikmetli bir söz şöyle diyor: “Malınla ve bütün mahsulünün turfandası ile RABBİ taziz et; böylece ambarların bol bol dolar ve teknelerin yeni şarapla taşar.”—Süleymanın Meselleri 3:9, 10.

Yüce Olanı zenginleştiremeyiz. Tüm altın ve gümüş, dağlarda yaşayan binlerce hayvan ve sayısız değerli şey, hepsi O’na aittir. (Mezmur 50:10-12) Tanrı’nın bize yaptığı iyilikleri hiçbir zaman geri ödeyemeyiz. Fakat O’na ve O’na hamt etmek için kutsal hizmet arz etme imtiyazına karşı duyduğumuz derin takdiri gösterebiliriz. Pak tapınmayı ilerletmek için cömertçe verenlere ve sevgi dolu cömert Tanrı Yehova’yı onurlandıranlara zengin nimetlerin akacağından emin olabiliriz.—II. Korintoslular 9:11.

Okuyucuların Soruları

◼ Birisi öldüğünde, aileye çiçek vermek veya cenaze yerine çiçek yollamak İsa’nın takipçileri için uygun bir davranış mıdır?

Bazı ülkelerde âdet böyledir. Oysa cenazelerde çiçek kullanmak zaman zaman dinsel bir anlam taşıdı. Bunun için sahte dinle benzer şekilde bağlantıları görülebilen başka âdetler olduğundan, meseleyi ayrıntılı bir şekilde inceleyelim. The Encyclopedia of Religion (1987) adlı eserde kayıtlı yorumlara dikkat edelim:

“Çiçekler, tanrı ve tanrıçalarla olan çağrışımı yüzünden kutsal alana bağlanılmaktadır. Roma’nın ilkbahar ve çiçekler tanrıçası olan Flora, çiçeklere güzellik ve koku getirir . . . . Tanrılar . . . yiyecek ve çiçek sunularak yatıştırılıp tapınılabilir.

“Çiçeklerin cenaze törenleriyle bağlantısı dünya çapında görülmektedir. Yunanlılar ve Romalılar, ölüleri ve mezarlarını çiçekle kaplarlardı. Japonya’da, ölen Budistlerin ruhları bir lotus çiçeğinin üstünde yukarıya gider ve mezar taşları oyulmuş lotusların üstünde durabilir . . . . Tahitililer naaşların yanına eğreltiotuna sarılmış çiçek demetleri koyar ve cesedin kutsal ahrete girmesini kolaylaştırmak için üzerine çiçek parfümü dökerler . . . . Çiçekler kutsal olaylar sırasında buhur veya parfüm şeklinde de kullanılabilir.”

Çiçeklerin sahte dinle bağlantılı olarak kullanıldığının farkında olan İsa’nın bazı takipçileri, bir cenaze için çiçek vermenin veya yollamanın uygun olmadığı sonucuna varmışlardır. Onların bu duyguları dünyevi âdetlerden uzak kalma isteğini de