“Bana Dönün, Ben de Size Dönerim”
AİLECE ormanda hoş vakit geçirmekteydiler ve hallerinden memnundular. Sonra en küçükleri olan Ahmet bayırdan aşağı doğru bir sincabı kovalamaya başladı ve bir hayli uzaklaştı. Gökyüzü aniden bulutlarla kaplandı ve yağmur yağmaya başladı. Yağmur başlangıçta hafifti, fakat giderek şiddetlendi. Çabucak eşyalarını toplayıp arabaya koştular. Hepsi de Ahmet’in nerede olduğunu çok merak ediyordu.
Ahmet bu arada ailesine geri dönmeye uğraşıyordu. Önünü zorlukla görebiliyordu ve bayırın yukarısındaki yol yağmur yüzünden kayganlaşmıştı. Birdenbire, ayakları altındaki toprak kaybolmuş gibi oldu ve derin, saklı bir çukura düştü. Çukurdan çıkmak için tırmanmaya uğraştı, fakat kenarlar fazla kayıyordu.
Yağmur suyu, bayırdan aşağı akıyor ve çukuru çamurla dolduruyordu. Ahmet gerçekten boğulma tehlikesi geçirmekteydi. Fakat sonra babası onu buldu ve bir iple dışarıya çekip kurtardı. Daha sonra, Ahmet uzaklarda dolaştığı için ciddi şekilde azarlandı. Bununla birlikte, annesinin kolları arasında battaniyelere sarılı durumdayken bu azarlamayı kabul etmesi çok kolaydı.
Bu tecrübe, bir zaman Tanrı’nın kavmi içinde bulunmuş olan bazı kişilerin başına geleni çok iyi tasvir eder. Onlar bu şeyler sisteminin derin çukuruna düştüler ve Yehova’nın teşkilatının sığınağına geri dönmek için adeta sürünerek korkunç bir mücadele veriyorlar. Yehova’nın merhametli olduğunu, ‘bir ip uzatmaya’ ve onları tekrar güvenli yere getirmek üzere yardım etmeye hazır olduğunu bilmek ne kadar hoştur!
Yehova’nın Merhametli Davranışları
Eski İsrail’in günlerinde, mabedin inşasının bitiminde, Süleyman bir vakf duası sundu ve bu dua sırasında mabede yöneltilen yakarışları işitmesi için Yehova’ya yalvardı. O anda şöyle dedi: “Eğer [İsrailliler] sana karşı suç ederlerse (çünkü suç etmiyen adam yoktur), ve onlara karşı öfkeli olursan, ve onları düşmanın eline verirsen, . . . . fakat sürgün edildikleri memlekette düşünüp tekrar dönerlerse, ve . . . . kendilerini sürgün edenlerin memleketinde sana yalvarırlarsa . . . . o zaman gökte, meskeninde dualarını ve yalvarışlarını işit.”—I. Kırallar 8:46-49.
Süleyman’ın dileği İsrail tarihi boyunca birçok olayda gerçekleşti. Tanrı’nın kavmi tekrar tekrar saptı ve O’nu terk etti. Sonra, hatalarını anladılar ve O’nu arayarak döndüler. Ve Yehova onları affetti. (Tesniye 4:31; İşaya 44:21, 22; II. Korintoslular 1:3; Yakub 5:11) Yehova, Malaki vasıtasıyla bin yıl boyunca Kendi kavmine olan davranışını özetlediği zaman şöyle dedi: “Atalarınızın günlerinden beri kanunlarımdan saptınız, ve onları tutmadınız. Bana dönün, ben de size dönerim.”—Malaki 3:7.
Sürçme Sebepleri
İsraillilerde olduğu gibi bugün de Tanrı’nın kavminde sayıları az da olsa, bazı kişiler yoldan sapar ve kendilerini Yehova’nın teşkilatından ayırırlar. Acaba neden? Bazıları, Ahmet’in sincabı kovaladığı gibi başlangıçta masum görünen bir şeyin ardınca gider. Bu, Ayda isimli bir kadının durumunda olduğu gibidir. Şöyle anlatıyor: “Öğle vaktinde tüm iş arkadaşlarıyla yakındaki bir restorana gitmek alışkanlık haline geldi. Böylece iş sonrası bir fincan kahve içmek için beni davet ettikleri zaman, kabul etmek güç değildi. Bunun, nasılsa ibadetler veya vaaz etmeye ayırmam gereken vakti benden çalmadığını düşündüm. Bu davranışın, I. Korintoslular 15:33’te belirtilen prensibi uygulama konusunda bir ihmal olabildiğini anlayamadım.
Kısa bir süre sonra cumartesileri onlarla ata binmeye başladım. Sonra birlikte sinema ve tiyatroya gidiyorduk. Bu, bazı ibadetleri kaçırmama sebep oldu. Sonunda hiçbir ibadete gitmez ve vaaz etme işine katılmaz oldum. Ne olduğunu anladığım zaman, artık teşkilâttan uzaklaşmıştım.”
Başka durumlarda sebep, insanın Tanrı’ya hizmet etmeye layık olmadığını hissetmesine yol açan ciddi bir gizli suç olabilir. (Mezmur 32:3-5) Veya kişi, Süleyman’ın dediği gibi “suç etmiyen adam yoktur” sözünü anlamayarak, İsa’nın takipçileri olan iman kardeşlerinin söylediği veya yaptığı bir şey üzerine sürçmüş olabilir.—I. Kırallar 8:46; Yakub 3:2.
Bazılarının da disiplin edildikleri zaman cesaretleri kırılır. (İbraniler 12:7, 11) Maddi şeyler üzerinde odaklanan yaşam tarzlarının çekiciliği birçok kişiyi Tanrı’ya hizmet etmekten vazgeçirdi. Onlar, dünyevi başarıyı arayarak, yaşamlarında Tanrı’ya olan hizmetlerine yer bırakmayacak kadar kendilerini tamamen dünyevi işe verdiler. (Matta 13:4-9; I. Timoteos 6:9, 10) Bu gibi kişilerin durumu ümitsiz midir?
Yehova’nın Davetine Karşılık Verecek Misin?
İsa bir keresinde anlaşılması güç bir şey söyledi ve bazıları sürçtü. Kayıt şöyle der: “Bunun üzerine şakirtlerden çoğu geri dönüp artık onunla gezmiyorlardı.” Fakat hepsi sürçmedi. Mukaddes Kitap kaydı şöyle devam eder: “İmdi İsa Onikilere dedi: Yoksa siz de mi gitmek istiyorsunuz? Simun Petrus ona cevap verdi: Ya Rab biz kime gideceğiz? Ebedî hayatın sözleri sendedir.” (Yuhanna 6:66-68) İsa’nın resulleri onu terk etmenin felaket olacağını anlayarak hikmet gösterdiler.
Geri çekilen bazı kişiler sonunda benzer sonuca vardılar. Onlar, Tanrı’nın teşkilatını terk etmenin felaketle sonuçlanan bir adım olduğunu ve hayata götüren sözleri sadece Yehova ve Mesih’te bulabileceklerini anladılar. Bir kere böyle bir anlayışa vardıklarında, tekrar düşünmek, Yehova’dan af dilemek ve O’na dönmek için asla geç olmadığını da anladılar. “Bana dönün, ben de size dönerim” çağrısını yapan, bizzat Yehova’nın kendisiydi.—Malaki 3:7.
İsa’nın samimi bir takipçisi, eğer Yehova’ya hizmet etmezse mutluluğu gerçekten nerede bulabilir? Bir kişi bir süre Tanrı’nın teşkilatının bir kısmı olduktan sonra eğer uzaklaşırsa, dışarıdaki dünyada acaba onu neler beklemektedir? O, şimdi giderek daha fazla şiddetle dolan bu dünyanın bir kısmı olduğunu derhal anlayacaktır. Kendisinin, ikiyüzlülük, yalan, hile ve ahlaksızlıkla dolu bir sisteme, genç Ahmet’in hayatını tehdit eden çamur çukuru gibi tehlikeli ve hoş olmayan bir dünyaya karıştığını görecektir. Aklı başına geldiği ve ebedî hayatının tehlikede olduğunu anladığı zaman bu durumdan kurtulmak amacıyla yardım aramak üzere vakit kaybetmemelidir. Yine de dönmek kolay olmayabilir.
Yehova’ya dönmeye uğraşan, fakat bunu güç bulan biri misin? O zaman yardıma muhtaç olduğunu kabul et. Tanrı’nın teşkilatındaki birader ve hemşirelerinin sana yardım etmeye istekli olduklarına inan. Fakat isteğini Yehova’ya göstermek üzere çaba harcamalısın. Şimdi ‘aklının başına gelmesinin’ ve ‘Yehova’ya gerçekten dönmenin’ tam vaktidir.—I. Kırallar 8:47.
Dönmek İçin Yardım Aldılar
Ayda, Yehova’ya dönmek için kendisine neyin yardım ettiğini şöyle anlatır: “Tetkikimi idare eden hemşire onunla bir çevre ibadetine katılmam için beni tam vaktinde davet etti. O çok nazikti! Hiç sitem etmedi! Bana çok sevgi gösterdi. İbadete son katıldığımdan o yana bir yıl geçmişti, fakat dünyanın boşluğu ve gösterişinin arkasında sadece üzüntü, düş kırıklığı ve ahlaksızlığın var olduğu gerçeği üzerinde derin derin düşünüyordum. Böylece çevre ibadetine katılmaya karar verdim. İbadetin yapıldığı tiyatroya geldiğimde oturmak üzere en arkadaki sıraya gittim ve karanlık bir köşeye gizlendim. Kardeşlerin beni görmesini ve sorular sormasını istemiyordum.
Bununla beraber, program çok ihtiyacım olan öğüdü verdi. Program bittiğinde, sadece Yehova’nın kavmine dönmek değil, kendimi tüm yüreğimle O’na adamak üzere de kararlı idim. Kardeşler beni bağırlarına bastı, böylece ‘müsrif evlat’ geri döndü.” (Luka 15:11-24) Tüm bunlar geçmişte oldu ve Ayda şimdi 25 yıldan fazla zamandır dolgun vakitli hizmette çalışan bir şahittir.
Yoldan sapan başka bir kişinin durumunda da benzer şekilde mutlu bir sonuç elde edildi. Bazı ihtiyarlar José’ye Mukaddes Kitap prensiplerinden çok kendi düşüncelerini yansıttığı konusunda öğüt verdi. Cesareti kırılan ve içerleyen José sonunda faaliyetsiz duruma düştü. Sekiz yıl Tanrı’nın kavminden ayrı kaldı ve bu arada imanda olmayan biriyle evlenip çocukları oldu, bunlardan birinin Katolik kilisesinde vaftiz edilmesine izin verdi.
Sonunda, çevre nazırı çobanlık ziyaretlerini yaptığı zaman onu ziyaret ederek kendisine yardım etti ve aynı şeyi yapmaları için ihtiyarları da teşvik etti. Bu kişi cemaate iade edildi ve karısının da hakikate ilgi gösterdiğini görmekten mutlu oldu. José şimdi cemaatte bir ihtiyar olarak hizmet etmektedir. Bu iki tecrübenin gösterdiği gibi Yehova, geri dönmeleri için yaptığı sevgi dolu çağrıya karşılık veren kişileri bereketlemekten geri kalmaz.
Yine de bu gibi bereketlerden sevinç duymak için kişi ilk önce verilen yardımı takdir etmeli ve ona karşılık vermelidir. Çoğu cemaatte biraderler, faaliyetsiz olanları hatırlar ve onlara yardım etmeye çalışarak zaman zaman ziyaret eder. Bu gibi yardımlara karşılık vermek Yehova’nın merhametine olan takdiri gösterir.—Yakub 5:19, 20.
Şimdi gerçekten Yehova’nın “Bana dönün” davetine karşılık vermenin zamanıdır. (Malaki 3:7; İşaya 1:18) Daha fazla bekleme. Dünya olayları dikkate değer bir hızla gelişmektedir. Önümüzde bulunan fırtınalı zamanlar sırasında en iyi yer, O’nun koruması altında sağ salim kalmak üzere Yehova’nın teşkilatının içinde bulunmaktır. Sadece Yehova’ya sığınan kişilerin, O’nun öfkesi gününde, yani O’nun gazabında örtülmek üzere sarsılmaz bir ümidi vardır.—Tsefanya 2:2, 3.
[Sayfa 30’daki resim]
Yehova’nın “Bana dönün” davetine karşılık verecek misin?