20. Tanrı’nın bize karşı sevgisi, kendimizi önemsememiz ya da sırf kendimizi düşünmemiz için neden bir bahane değildir?

²⁰ İsa’nın hiçbir dengeli takipçisi, Tanrı’nın bize gösterdiği bu sevgiyi ve verdiği bu değeri, kendisini olduğundan daha önemli görmek için bahane olarak kullanmayacaktır. Pavlus şunları yazdı: “Bana verilen hak edilmemiş inayet vasıtasıyla, aranızda olan herkese, kendisi hakkında gereğinden fazla düşünmemesini söylerim; fakat her biri Tanrı’nın ona dağıtmış olduğu iman miktarına göre sağlam bir zihne sahip olacak şekilde düşünsün.” (Romalılar 12:3) O halde, gökteki Babamızın bize duyduğu sevginin sıcaklığını hissederken, zihince sağlam olalım ve Tanrı’nın sevgi dolu inayetinin hak edilmemiş olduğunu unutmayalım.—Luka 17:10 ile karşılaştırın.

21. Hangi şeytani yalana sürekli karşı koymalıyız ve hangi Tanrısal hakikat üzerinde sürekli olarak düşünmeliyiz?

²¹ Ölmekte olan bu eski dünyada, Şeytan’ın ürettiği her fikre karşı koymak üzere gücümüzün yettiği her şeyi yapalım. Bu, değersiz olduğumuz ve sevilmediğimiz fikrine karşı koymayı da içerir. Eğer bu sistemde yaşam size, kendinizi Tanrı’nın sonsuz sevgisi için aşılamayacak kadar yıldırıcı bir engel olarak görmeyi, ya da yaptığınız iyi işlerin O’nun her şeyi gören gözlerine çarpmayacak kadar önemsiz olduğunu, ya da günahlarınızın O’nun değerli Oğlunun ölümüyle örtülemeyecek kadar büyük olduğunu öğrettiyse, bunlar yalandır. Bu yalanlardan hak ettikleri gibi tiksinerek, onları reddedin! Resul Pavlus’un Romalılar 8:38, 39’daki ilhamla söylediği şu sözleri her zaman zihnimizde tutalım: “Eminim ki, ne ölüm, ne hayat, ne melekler, ne reislikler, ne şimdiki şeyler, ne gelecek şeyler, ne kudretler, ne yükseklik, ne derinlik, ne başka bir mahlûk Rabbimiz Mesih İsada olan Allahın sevgisinden bizi ayırmağa kadir olacaktır.”

Sevgi ve İyi İşler İçin Harekete Geçirmek—Nasıl?

“Birbirimizi o derece ziyade teşvik ederek, sevgi ve iyi işlere tahrik için birbirimize dikkat edelim.”—İBRANİLER 10:24, 25.

1, 2. (a) İsa’nın ilk takipçilerinin, toplanmalarından teselli ve teşvik almaları neden önemliydi? (b) Pavlus’un hangi öğüdü toplanmanın gereğini vurgular?

GİZLİCE buluşup, kilitli kapıların ardında toplanmışlardı. Dışarda ise, tehlike kol geziyordu. Liderleri olan İsa, herkesin gözü önünde daha yeni idam edilmişti ve takipçilerini, onlara kendisine davranıldığından daha iyi davranılmayacağı konusunda uyarmıştı. (Yuhanna 15:20; 20:19) Onlar çok sevdikleri İsa hakkında alçak sesle konuşurlarken, hiç değilse birarada olmaları kendilerine güvenlik duygusu vermiş olmalı.

² Yıllar geçtikçe, İsa’nın takipçileri her çeşit deneme ve ezayla karşılaştılar. İlk şakirtler gibi, onlar da toplanmaktan teselli ve cesaret alıyorlardı. Bu nedenle, resul Pavlus, İbraniler 10:24, 25’te şunları yazdı: “Bazılarının âdet edindiği gibi, toplanmalarımızı terketmiyelim, fakat günün yaklaştığını gördüğünüz nispette, birbirimizi o derece ziyade teşvik