ve böyle adlandırılması yerindedir. Fakat bu, onu konuşanların sadece Yehova’nın kavminin genelde kullandıkları sözleri nasıl kullanacaklarını öğrenmeleriyle bitmez. Ses tonu, yüz ifadeleri ve jestler de önemlidir. Bunlar sözlerin tek başına aktaramadığı mesajları aktarabilirler. Çoğu kez aslında içimizde ne olduğunu yansıtırlar. Günahkâr bedenin işleri olan kıskançlık, çekişme ve öfke nöbetlerini söküp atıp atmadığımızı gösterirler. Tanrı’nın ruhu hayatımızda açıkça işliyorsa, onun meyveleri başkalarıyla ne şekilde konuştuğumuzdan görülür.—Galatyalılar 5:19-23; Efesoslular 4:31, 32.

22. Temiz dili iyi öğrendiğimizde o bizim verdiğimiz kararları nasıl etkiler?

²² Yeni bir dil öğrenen herkes, anadiline çevireceği yerde yeni dilde düşünmeye başladığında o dili artık öğrendiğini bilir. Aynı şekilde biz de hakikati inceleyip onu hayatımızda uygulamak üzere ciddi çaba göstererek muntazaman başkalarıyla paylaştığımızda yavaş yavaş hakikat diliyle düşünmeye başladığımızı görürüz. Sürekli olarak eski ile yeniyi karşılaştırmaz ve karar vermek üzere mücadele etmeyiz. Mukaddes Kitap prensipleri küçük şeylerde bile bize yol gösterici olarak aklımıza gelir.—Süleymanın Meselleri 4:1-12.

23. Yehova’nın Şahitlerinin anadilleri ne olursa olsun, dünya çapında hep temiz dili konuştuklarını gösteren nedir?

²³ İnsanların binlerce dille konuştuğu doğrudur, fakat temiz dil bütün bu dillerle ifade edilebilir. Yehova’nın Şahitleri, sevgi dolu Tanrımız Yehova’yı şereflendiren aleni bir şahadet vermek üzere omuz omuza hizmet ederken bu temiz dili çok iyi kullanıyorlar.

Tekrarlama Soruları

◻ Konuşma vergisi neleri kapsar?

◻ Temiz dil nedir?

◻ Tsefanya 3:9 kimlerin üzerinde gerçekleşti?

◻ Temiz dili gerçekten sevdiğimizi nasıl gösterebiliriz?

Akrabalarını Hakikat Suları ile Tazelendir

SÜLEYMAN, “susamış cana soğuk su nasılsa, uzak memleketten iyi haber de öyledir” dedi. (Süleymanın Meselleri 25:25) Gelmekte olan Cennette ebedi hayatla ilgili bildirdiğin iyi haberi dinlemek, yorgun bir can için ne kadar canlandırıcı olur! Böylece ağzın ‘bir hayat kaynağı’ haline gelir.—Süleymanın Meselleri 10:11; İşaya 52:7.

Su, toprağı doyurur ve bitkilerin gelişmesini sağlar, oysa bir su baskını felakete yol açabilir. Aynı şekilde soğuk bir içecek olarak su, ferahlatıcıdır, fakat kim kar veya dolu fırtınasına yakalanmak ister? Ağzımızdan çıkan sözler suya benzetildiği için öğretimimize büyük özen göstermemiz gerekir. (I. Timoteos 4:16) Akrabalarımıza vaaz ettiğimizde özellikle bu “su”yun değişik etkilerinin farkında olmalıyız.

Akrabaları “Sulamak”

Eski zamanlarda Rahab, ailesi için hayatta kalma yolunu açmıştı ve Kornelius akrabalarının önünde şahadet etti. (Yeşu 2:13; 6:23; Resullerin İşleri 10:24, 30-33) Andreas, kardeşi Petrus’un İsa’nın bir şakirdi olmasına yardım etti. (Yuhanna 1:40-42) Bugün de Yehova’nın birçok Şahidi, akrabalarının Mukaddes Kitap hakikatini duymasını sağlıyor. Süleymanın Meselleri 11:25 şu vaadi veriyor: “Sulayan, kendisi de sulanır.”

Avrupa’da bir kadın, yeni inancını Filipinler’de yaşayan ana-babası ve kardeşleriyle paylaşmak istedi. Şöyle anlatıyor: “Onlara yazdığım her mektupta inancımdan bahsettim. Vaftizimden önce onlara da kitaplar gönderdim ve Yehova’nın Şahitleri tarafından ziyaret edilmeyi isteyip istemediklerini sordum.” Ziyaret edilmeyi kabul etmeleri ona büyük sevinç verdi ve şimdi onlardan sekizi Yehova’ya tapınıyor. Bazı Şahitler akrabalarına bir hediye olarak “Kule” ve “Uyan!” dergilerini muntazam olarak gönderiyor ve böylece iyi sonuçlar elde ediyorlar.

Fakat aile üyeleri ilgi göstermezse ne olacak? İsa bu durumla karşılaştı; çünkü bir zamanlar “kardeşleri bile ona iman etmiyorlardı.” Fakat daha sonra onlar şakirtlerle “birlikte olarak” duaya devam ettiler. (Yuhanna 7:5; Resullerin İşleri 1:14) Yüreklerini değiştiren neydi? İsa’nın, göğe çıkmadan önce akrabalarına yardım ettiği anlaşılıyor. Bunu nasıl yaptı? Onların iman kazanmalarına yardım etmek için üvey kardeşi Yakub’a göründü. (I. Korintoslular 15:7) Öyle ise, sen de akrabalarına yardım etmeye çalışmaktan vazgeçme! Birçok şahit uygun olan vakit için sabırla bekledikten sonra, iman etmeyen akrabalarıyla Mukaddes Kitap hakikati hakkında sohbet etmeye başlayabildiler.

Bununla beraber, akrabaları “sulamak”, onları sözlerle boğmak anlamına gelmez. Bir Yugoslav çift şunları belirtti: “Onlara çok fazla vaaz etme tehlikesi her zaman vardır.” Seyahat eden bir nazır şunu gözledi: “Kardeşler yanlış yönde çaba göstererek sık sık bu konuda aşırıya kaçıyorlar.” Ludwig, Mukaddes Kitabı tetkik etmeye başladığı zamanı hatırlayarak şöyle diyor: “Daha sonra annemi saatler boyunca Mukaddes Kitaptan öğrendiğim hemen hemen her şey hakkında bir bilgi yağmuruna tutardım ve bu özellikle babamla sık sık tartışmamıza yol açıyordu.”

Bir “Hikmet Kaynağı” Olun

Şunları okuyoruz: “Hikmetlilerin dili bilgiyi iyi beyan eder; fakat akılsızların ağzı sefahet akıtır” ve “salihin yüreği cevap vermek için derin düşünür.” (Süleymanın Meselleri 15:2, 28) Böylece sözlerimize canlandırıcı ve bina edici bir özellik kazandırmak için zihin sağlamlığı, hikmet ve anlayışa gerek vardır. Neyi, ne zaman ve ne kadar konuştuğumuz çok önemlidir.

Örneğin, sıcak bir günde susamış biri için bir bardak soğuk su ne kadar ferahlatıcıdır! (Matta 10:42) Fakat hiç kimse bir kova dolusu suyu başına dökmeyi düşünmez. Yukarıda sözü geçen çevre nazırı şunları söyledi: “En iyi sonuçlar, ölçülü dozda şahadet ederek akrabalarının zihninde merak uyandıranlar tarafından elde edilir. Karşı çıkan bir akraba, deyim yerindeyse, susayıp sorular sormaya başlarsa, bunu sık sık bereketli Mukaddes Kitap sohbetleri takip eder.

Örneğin, Ayşe adlı bir hemşire, evinde Mukaddes Kitap yayınlarını iman etmeyen kocasının dikkatini çekebilecek yerlere, sayfaları açık şekilde bırakarak bunu başardı. Çocuklarına Mukaddes Kitap öykülerini okudu ve —eğer kocası da dinliyorsa— onun yararı için açıklamalar yaptı. Bazen kısaca şöyle soruyordu: “Bugünkü tetkikimde şunları öğrendim. Sen bu konuda ne düşünüyorsun?” Ayrıca aklında tuttuğu bazı davranış kurallarına da dikkat çekiyordu: “Sakin ol, kızma ve darılma. Her şeyi bilen olma. Sadece alçakgönüllü ol ve arka sırada kal.” Kocası, sonunda gökteki Krallık mesajını kabul etti ve şimdi dolgun vakitli bir vaiz olarak hizmet ediyor.

Marijan, birçok akrabasının, inancını kabul etmelerine yardım etti. Şöyle öğütlüyor: “Durumu zorlama, ancak uygun vakit için bekle. Onlarla hakikat hakkında konuşmamamızı istediklerinde buna saygı duymalıyız. Sabırlı ve sevgi dolu olmalıyız.” Özellikle akrabalarımız muhalefet ettiğinde Vaiz 3:7 geçerli bir öğüttür. Orada, “susmanın vakti var, ve söylemenin vakti var” der. Bu, sabırla dinlemeye istekli olmayı, başkasının sözünü kesmemeyi ve başka görüşlere saygı duymayı gerektirir. Bir zamanlar çok muhalefet eden, fakat sonra tutumunu değiştiren Petar şöyle diyor: “Akrabalarla sohbet ederken kızıp sinirlenmek hiç uygun değildir.”

İyi Yaşayışının Vaaz Etmesini Sağla

İman etmeyen bir koca İsa’nın takipçisi olan karısına yıllarca problem yarattı, hatta zaman zaman onu evden kovdu. Bir keresinde o kadar kızdı ki, karısının ortalıktan kaldırmayı unuttuğu bir kitabı paramparça etti. Onun tutumunu değiştiren neydi? Şöyle açıklıyor: “Kendi kendime durmadan karımın neden bu kadar sabit kalıp, Yehova’ya güvenmeye devam ettiğini sordum. Eve iyi baktığı, iyi bir eş ve çocuklarımıza iyi bir anne olduğu için onda hata bulamıyordum.” Bir gün kocası beş dakikalık bir seminerde sunmak üzere uygun bir malzeme ararken, karısı ona iki “Uyan!” dergisi verdi. İsteksizce bunlara göz atan koca, kurşun kalemin yapımı konusunda yararlı bir makale bulduğunda çok şaşırdı. Böylece bu yayınlara karşı ilgisi uyandırıldı. Bugün bu aile Yehova’ya tapınmada birleşmiş durumdadır.

Resul Petrus’un, bir kadının iman etmeyen kocasını ‘derin saygı içinde iffetli yaşayışı ile sözsüz kazanabileceği’ öğüdü ailenin diğer üyeleri için de geçerlidir. (I. Petrus 3:1, 2) Evli bir çift, ana-babalarının Mukaddes Kitaba uygun olmayan eski âdetlerini ve dinini terk edince, aileleri şiddetle muhalefet etmeye başladı. Hatta kaynanası öldürmek üzere zevceye saldırdı. Nikolic, “bunun cesaretimizi kırmasına veya bizi kışkırtmasına izin vermedik. Bütün kaygımızı Yehova’ya bıraktık” diyor. On bir yıl sonra kocanın ana-babası, her iki kızkardeşi ve onların kocaları vaftizli birer şahit oldular. Aradaki buzları çözen neydi? “İyi bir örnek ve İsa’nın takipçisine yakışır bir yaşayış. Başka deyişle onlarla hakikat hakkında konuşmak için fazla vakit harcamadık. Daha çok bunu uygulamaya gayret ettik.”

Umudunu Yitirme!

Akrabalarının hakiki Tanrı’ya tapınmaya başladığını görmek büyük sevinç verirken, bazıları karşı gelmeye devam ederse, ne olacak? Nasıl tepki göstermelisin? İsa, hakiki tapınmanın akrabalar arasında zaman zaman kesin ayrılıklara neden olacağını önceden bildirmişti. (Matta 10:34-37) Marica Yehova’nın bir Şahidi olunca, bütün aile üyeleri onu terk etti. Tapınması konusunda ödün vermezken, “akrabalarının da kendi görüş ve fikirlerine sahip çıkma hakları olduğunun” bilincindeydi. Onun bu tutumu akrabalarını ona karşı eskisi gibi davranmaya sevk etti.

Ludwig, değişik bir hayat tarzı seçmiş olsalar da, ana-babasını sevmeye zorunlu olduğunu fark etti. Bununla ilgili olarak tekrar tekrar Mukaddes Kitabın şu ve benzeri ayetlerini hatırladı: “Babana, anana hürmet et”; “sözünüz tuzla terbiye edilmiş olarak daima lûtufla olsun”; ‘yumuşak huy ve derin saygı ile cevap vermeye hazır olun’ ve “Rabbin kuluna kavga lâzım değildir.” (Efesoslular 6:2; Koloseliler 4:6; I. Petrus 3:15; II. Timoteos 2:24) “Ana—babama her telefon edişimde veya onları her ziyaretimde bana hikmet vermesi için Yehova’ya dua ettim ve zamanla ilişkilerimiz daha rahat ve daha dostane hale geldi.”

Hakikat tohumlarının akrabalarının yüreğinde er geç çiçekleneceğine ilişkin umudunu yitirme. Yehova’nın Şahidi olarak karısından 31 yıl sonra vaftiz edilen bir koca şöyle diyor: “Geriye bakacak olursam, şunu itiraf etmeliyim ki, karım bana çok sabır gösterdi. Onun sık sık benim için Yehova’ya dua ettiğini çok iyi biliyordum.”

Ağzından çıkan sözler her zaman taze bir su gibi susuzluk giderici ve ferahlatıcı olsun! Evet, akrabaların dahil bütün insanlarla “mubarek Allahın izzetinin incilini” paylaş. (I. Timoteos 1:11; Vahiy 22:17) O zaman İsa’nın şu sözleri geçerli olacaktır: “Kitabın dediği gibi, bana iman edenin içinden diri su ırmakları akar.”—Yuhanna 7:38.