İlginç Sorulara Cevaplar

▪ Yehova’nın Şahitleri, acaba oburluk için geçerli olan prensibi, tütün alışkanlığı için uyguladıkları aynı kararlılıkla uygularlar mı?

Yehova’nın Şahitleri, tütüne karşı Mukaddes Kitaba dayanan bir tutum takınırlar ve Mukaddes Kitabın, oburluk için ifade ettiği mahkûmiyeti de aynı şekilde kabul ederler.

Onlar sigara içmenin Mukaddes Kitabın prensiplerinin bir çiğnenmesi olduğuna inanırlar. Sigara içmek nikotine karşı bağımlılık sağlar. Ayrıca, sigara dumanını ciğerlere çekmek de doğaya aykırıdır. Sigara vücudu kirletir, sağlıkla ilgili sorunlara yol açar ve Tanrı’ya hamt etmek için kullanılması gereken hayatı kısaltır. Ayrıca sigara, başkalarının soluk aldığı havayı tehlikeli biçimde kirletir; bu da kesinlikle komşuya karşı sevgi göstermemek demektir.—II. Korintoslular 7:1; Romalılar 12:1; Markos 12:33.

Öte yandan gereğinden fazla yemek olan oburluk hakkında ne denilebilir? Mukaddes Kitap, yemekte, tamahkârlıkla aşırılığa kaçmak anlamında olan oburluğu açıkça mahkûm eder. Tövbe göstermeden “obur ve ayyaş” olan bir İsraillinin oğlu idam edilmeliydi. (Tesniye 21:18-21) Süleymanın Meselleri “oburlarla arkadaş” olmaya karşı uyarıda bulunmaktadır. (Süleymanın Meselleri 28:7; 23:20, 21) Oburluk kötüdür, çünkü “tamahkârlar”ın Tanrı’nın Krallığını miras almayacakları söylenmektedir. (I. Korintoslular 6:9, 10; I. Petrus 4:3; Filipililer 3:18, 19 ile karşılaştır.) Cemaatteki ihtiyarların “nefsine hâkim” olup “tembel oburlar” olmamaları gerektiği belirtilmektedir. (Titus 1:8, 12) Bu, öylesine ciddi bir sorundur ki, bazı ihtiyarlar yemekte nefislerine hâkim olamadıklarından görevlerinden alındılar.

Bununla birlikte, oburluğun söz konusu olduğu durumları saptamanın kolay olmadığı da kabul edilmelidir. (Sigara dumanının ciğerlere çekilmesine karşıt olarak) yemek doğal ve uygun bir harekettir. Şişman olmak da oburluğun tek ölçüsü değildir; zayıf yapılı bir kişi de obur olabilir. Mukaddes Kitabın mahkûm ettiği şey, kişinin fazla kilolu olması değil, oburlukla sonuçlanacak olan aşırı yemesidir.

Bazı kişilerin, düzensiz çalışan bezleri veya hastalık nedeniyle fazla kiloları vardır. Oysa, profesör Judith Rodin “oburluk olaylarının sadece yüzde beşinin tıbbi sorunların sonucu olduğunu” öne sürmektedir. Bir kişinin tıknaz olmaya eğilim göstermesi kalıtımdan dolayı olabilir. Dr. William Benette şöyle der: “Birçok şişman kişi, kilolarını, ortalama ağırlıktaki bir kişinin yediği yemek miktarıyla muhafaza ederler .... onlar metabolizma bakımından farklı kişilerdir.” Bazı bilginlere göre, şişman bir kişi, daha az yerse, vücudu aldığı kaloriyi daha yavaş yakması için metabolizma hızını yavaşlatır. Fakat şişman kişi, doymak bilmez anlamında obur olmasa da, Tanrı’nın öğüdünü daha ciddi bir şekilde uygulamalıdır.

Örneğin, İsa’nın takipçileri zaptınefs geliştirmelidirler. Bu nitelik yemek için de geçerlidir. (Galatyalılar 5:22, 23; II. Petrus 1:5-8) Resul Pavlus, İsa’nın takipçilerini, “her şeyde nefsini zapt”eden koşucular gibi davranmaya teşvik etti. Pavlus ‘reddedilmemek için bedenine cefa verip onu köle etti.’ (I. Korintoslular 9:24-27) Şişman kimsenin ne kadar, ne türden, ne zaman ve nasıl yemek yediği konusunda ‘bedenine cefa vermek’ için iyi nedenleri olabilir.a

Şişmanlık tehlikeli olabilir. Bazı tıbbi kaynaklara göre şişmanlık, daha yüksek kan basıncına, kolesterol düzeyine, yetişkinlikte başlayan şeker hastalığına, birçok kanser türüne, kalp ve safra kesesi hastalıklarına, arterite ve solunum sorunlarına yol açabilir. “Yüzde yirmi oranında fazla kilosu olan kişi, ortalamadan üçte bir daha yüksek oranda ölüme yaklaşır; yüzde otuz ve elli oranında fazla kilosu olanlar için orantılar, yüzde elli ve yüzde yüz daha yüksektir.” (The New York Times gazetesi. 27 Subat 1985) İngiltere, Almanya ve İtalya’dan gelen haberler aynı sağlık sorunlarını göstermektedir.

İsa’nın bir takipçisi gerçekten ‘Yehova’yı bütün yüreğiyle, canıyla (veya hayatıyla) zihniyle ve kuvvetiyle sevmek’ ister. (Markos 12:30) İsa’nın öğretilerini inceleyen birçok kişi hayatını korumak için sigarayı bıraktı. İsa’nın takipçileri, fazla yemekten kaynaklanan şişmanlığın, sağlıklarını ve Yehova’ya vakfettikleri hayatlarını tehlikeye sokacağı gerekçesiyle aynı oranda acaba ilgilenmemeli midirler?

Bazı kişiler, kederli, hayal kırıklığına uğramış, tek başlarına veya kızgın oldukları zaman daha fazla yerler. Mesih’in bir takipçisi olması, böyle duyguları tamamen önlemezse de, kişinin, gereksiz yere veya aşırı yemesi yerine, Tanrı’ya ve kardeşlerine başvurması daha iyi olabilir. Bu konuda Filipililer 4:6, 7, 11-13’ü oku. Belirli bir kilonun bir kişinin doğal ağırlığı olabileceğini ileri süren bilginler bile bu durumun değiştirilebileceğini kabul ederler. Onlar, yüksek yağ oranlı yiyecekleri azaltmanın ve fiziksel faaliyeti artırmanın üzerinde de dururlar. İlginç olarak evden eve vaaz etme işine muntazam katılan İsa’nın bir takipçisi, merdiven inip çıkmak zorunda kaldığı için, çok sağlıklı bir şekilde yürümektedir. Pavlus da vaaz etme işinde çok “emek” harcadı.—II. Korintoslular 11:23.

Böylece Yehova’nın Şahitleri, Mukaddes Kitabın söylediklerine dayanarak oburluğu reddederler. Kiloları ne olursa olsun, onlar, yemek de içinde olmak üzere, ‘her şeyde nefislerini kontrol etmeye’ çalışırlar. Bunu yapmalarının nedeni, moda hakkında kültürel bir yargı değil, Mukaddes Kitap prensiplerine göre yaşamak ve Tanrı’nın tasvibine sahip, Mesih’in faal takipçileri olmakla ilgili istekleridir.

▪ İsa, Yuhanna 6:53’te, “doğrusu ve doğrusu size derim: İnsanoğlunun etini yiyip kanını içmedikçe, kendinizde hayat yoktur” dediği zaman, sadece meshedilmiş Hıristiyanları mı kastetti?

Uzun yıllar bu sözlerin İsa Mesih ile hüküm sürmek üzere göğe alınacak olan meshedilmiş Hıristiyanlar için geçerli olduğunu söyledik. Oysa bu konu hakkında yapılan daha derin ve ayrıntılı bir inceleme, Yuhanna 6:53’ün daha geniş kapsamlı bir uygulamasının yerinde olduğunu gösteriyor.

Yıllar boyu bu ayeti, benzer ifadeler kullanan başka ayetlerin ışığı altında ele aldık. Örneğin, “kendinizde hayat”, ifadesi, İsa’nın Yuhanna 5:26’daki sadece Yehova’yı ve İsa’yı kasteden sözlerine benzemektedir. Bununla birlikte, Dinsel Seri’nin 62. kitabının 7. ve 8. sayfalarında açıklanmış olduğu gibi, Yuhanna 5:26’dan önce ve sonra gelen sözler, o ayetteki “kendinizde hayat” ifadesinin anlaşılmasına temel sağlıyor. Fakat Yuhanna 6:53’teki sözler, ondan bir yıl sonra ve değişik bir ortamda söylenmiştir.

Yuhanna 6:53 üzerindeki eski görüşümüzü etkileyen başka bir etken, İsa’nın ‘etini yiyip kanını içme’ ile ilgili söylediği sözler idi. Onun bu sözleri, Rabbin Akşam Yemeğini tesis ettiği zaman söylediklerine benziyordu. O zaman etinden ve kanından söz etti ve bunların sembollerinden (mayasız ekmek ve şarap) yeni ahde ve bir krallık için kesilen ahde alınacak olan takipçilerinin alması talimatını verdi. (Luka 22:14-22, 28-30) Yine de, Yuhanna 6:53’ün söylendiği ortam dikkate alınmalıdır.

İsa, Yuhanna 6:53’te kayıtlı bulunan sözleri söylediği zaman, Rabbin Akşam Yemeğini tesis etmesine daha bir yıl vardı. İsa’yı dinleyen hiç kimsenin Mesih’in eti ve kanını simgeleyen harfi sembollerle yapılacak yıllık bir kutlama hakkında fikirleri yoktu. Bunun yerine, İsa’nın, Yuhanna 6. baptaki muhakemesi, etinin, mana benzerliğiyle ilgiliydi. Oysa ortada bir fark vardı. Onun eti (ve ayrıca söylediği gibi kanı) harfi mandan daha önemliydi, çünkü onun eti ebedi hayatın mümkün kılınması için verilmişti.—Yuhanna 6:48-51.

Dolayısıyla son zamanlarda yapılan incelemeler, İsa’nın, Yuhanna 5:26’daki sözleriyle Yuhanna 6:53’teki söyledikleri arasında bir yıllık bir zaman farkı buluduğunu göstermektedir; Rabbin Akşam Yemeği ise, ondan bir yıl sonra tesis edildi. Ayrıca Yuhanna 6:53’ten önce ve sonraki sözlere de daha fazla ağırlık verildi. Böylece Dinsel Seri’nin ‘“Hayat Ekmeği” Herkes Alabilir” başlıklı makalede, Yuhanna 6:53’ün daha geniş kapsamlı bir uygulaması verilerek bunda hem semavi hayat için yeni ahde alınanlar, hem de cennet yeryüzünde sonsuz hayat ümidi olanlar içerilmektedir.

[Dipnotlar]