Güveninizi Sona Kadar Sıkı Tutun

KÖTÜ hava koşullarında uçan küçük bir uçak düşünün. Pilot, yer üzerindeki nirengi noktalarını artık ayırt edemiyor. Koyu bulutlar içinde kayboluyor. Ön camından ileriyi göremiyor, yine de yolculuğunu güvenli bir şekilde tamamlayabileceğinden emin. Bu güveni nereden kaynaklanıyor?

O, bulutların içinde uçmasını ve karanlıkta iniş yapmasını sağlayan hassas aletlere sahiptir. Yolculuğu boyunca, özellikle havaalanı yakınlarında, uyarı ışıklarının elektronik rehberliğinden yararlanır ve yerdeki hava trafik kontrolörleriyle telsiz bağlantısı kurar.

Benzer şekilde, dünyada koşullar günden güne daha umutsuz bir duruma gelse de, biz geleceği güvenle karşılayabiliriz. Bu kötü sistemdeki yolculuğumuz bazılarının umduğundan daha uzun sürüyor olabilir, fakat rotamızın ve zamanlamamızın doğruluğundan emin olabiliriz. Neden böylesine emin olabiliriz? Çünkü insanın görme yetisiyle seçemediği şeyleri fark etmemizi sağlayan bir rehberimiz var.

Tanrı’nın Sözü ‘yolumuz için bir ışıktır;’ ayrıca, “sadıktır, bön adama hikmet verir.” (Mezmur 19:7; 119:105) Pilotun uçuş yolunu gösteren uyarı ışıkları gibi, Mukaddes Kitap gelecek olayları tam olarak belirtir ve gideceğimiz yere güvenli şekilde varmamızı sağlamak üzere net talimatlar verir. Bununla birlikte, Tanrısal rehberlikten yararlanmak için ona güvenmemiz gerekir.

Pavlus, İbranilere yazdığı mektupta İsa’nın Yahudi takipçilerini ‘başlangıçtaki güvenlerini sona kadar sıkı tutmaya’ önemle teşvik etti. (İbraniler 3:15) ‘Sıkı’ tutmazsak, güvenimiz sarsılabilir. Bu nedenle, şu soru doğuyor: Yehova’ya olan güvenimizi nasıl sonuna kadar sürdürebiliriz?

İmanınızı Geliştirin

Bir pilotun kör uçuş yapabilmesi, diğer bir deyişle tümüyle aletlerine ve yer kontrolüne bağlı kalarak uçabilmesi için, yeterli eğitim görmüş olması ve çok sayıda uçuş saatinin olması gerekir. Benzer şekilde, İsa’nın bir takipçisi özellikle zor koşullar ortaya çıktığında Yehova’nın rehberliğine olan güvenini koruyabilmek için imanını sürekli geliştirmelidir. Resul Pavlus şunları yazdı: “‘İman ettim onun için söyledim,’ diye yazılmış olduğuna göre, imanın ayni ruhuna malik olarak . . . . biz de inanıyoruz, ve onun için söylüyoruz.” (II. Korintoslular 4:13, 14) Böylece, Tanrı’nın iyi haberi hakkında konuştuğumuzda, imanımızı geliştiriyor ve güçlendiriyoruz.

İkinci dünya savaşı sırasında bir toplama kampında dört yıl geçiren Magdalena, vaaz etme faaliyetinin değerini şöyle açıklıyor: “Annem bana, güçlü bir imanı korumak için başkalarının ruhi refahıyla ilgilenmenin çok önemli olduğunu öğretti. Bu düşüncemizi örnekleyen bir olay hatırlıyorum. Ravensbrück toplama kampından serbest bırakılışımızdan sonra, annem ve ben bir cuma günü eve ulaştık. İki gün sonra, pazar günü, evden eve vaaz etme işinde kardeşlere katıldık. Dikkatimizi başkalarının Tanrı’nın vaatlerine güvenmelerine yardım etmek üzerinde toplarsak, o aynı vaatlerin bizim için daha da gerçek olacağına kesinlikle inanıyorum.”—Resullerin İşleri 5:42 ile karşılaştırın.

Güvenimizi sona kadar sıkı tutmak, başka alanlarda da ruhi faaliyet göstermeyi gerektirir. İmanı güçlendiren diğer mükemmel bir alıştırma kişisel tetkiktir. Verialıları örnek alıp Kutsal Yazıları her gün gayretle incelersek, bu, ‘ümidin tam güvencesine sona kadar sahip olmamıza’ yardım edecek. (İbraniler 6:11; Resullerin İşleri 17:11) Kişisel tetkikin zaman ve kararlılık gerektirdiği doğrudur. Belki de bu nedenle Pavlus, İbranileri böyle meselelerde “tembel” ya da gevşek olma tehlikesine karşı uyardı.—İbraniler 6:12.

Gevşek bir tutum yaşamın birçok alanında korkutucu sonuçlara yol açabilir. Kral Süleyman, “ellerin gevşekliğile evin içine yağmur damlar” dedi. (Vaiz 10:18) Bakım görmeyen bir çatı eninde sonunda yağmuru geçirir. Ruhi anlamda da ellerimizi gevşetip imanımızı korumak için gerekeni yapmazsak, yavaş yavaş kuşkular oluşmaya başlayabilir. Diğer taraftan, Tanrı’nın Sözünü incelemek ve üzerinde derin düşünmek imanımızı besleyip koruyacak.—Mezmur 1:2, 3.

Deneyim Yoluyla Güven Geliştirmek

Bir pilotun, aletlerinin güvenilirliğini eğitim kadar deneyim yoluyla da öğrendiği muhakkaktır. Benzer şekilde Yehova’nın sevgi dolu özeninin kanıtlarını kendi yaşamımızda gördüğümüzde O’na olan güvenimiz artar. Yeşu bu deneyimi yaşadı ve İsrailli kardeşlerine şunları hatırlattı: “Allahınız RABBİN hakkınızda söylediği bütün iyi şeylerden hiç bir şey boşa çıkmadı; size hepsi oldu, ondan hiç bir şey boşa çıkmadı.”—Yeşu 23:14.

Filipinler’de Josefina adlı evli bir hemşire de bunu öğrendi. O, hakikati bilmeden önceki yaşamının nasıl olduğunu şöyle açıklıyor: “Kocam çok içki içerdi ve sarhoş olduğunda kızıp beni döverdi. Mutsuz evliliğimiz oğlumuzu da etkiliyordu. Kocam da ben de çalışıyor ve oldukça iyi para kazanıyorduk, fakat paramızın çoğunu kumarda kaybettik. Kocamın birçok arkadaşı vardı, ancak çoğu içki paralarını ödediği için onunla arkadaştı, bazıları sadece eğlenmek için onu sarhoş etmeye bile çalışırdı.

Yehova’yı tanımaya başladığımızda ve O’nun öğüdünü yüreğimize indirdiğimizde durum değişti. Kocam artık içki içmiyor, kumar oynamayı bıraktık, bizi seven ve yardım eden gerçek dostlara sahibiz. Artık mutlu bir evliliğimiz var, oğlumuz da iyi bir delikanlı olarak büyüyor. Şimdi çalışma saatlerimiz daha az olduğu halde daha çok paramız var. Yaşadıklarımızdan, Yehova’nın bizi daima doğru yöne yönelten sevgi dolu bir Baba gibi olduğunu öğrendik.”

Pilotlar, telsizle gönderilen talimatlar ya da göstergelerin kontrolü sonucunda bazen rotalarını düzeltmeleri gerektiğini fark ederler. Benzer şekilde, biz de Yehova’nın talimatına göre yön değiştirmek zorunda kalabiliriz. “Siz sağa yahut sola sapınca, kulakların: Yol budur, bu yolda yürüyün, diye arkandan bir ses işitecek.” (İşaya 30:21) Yehova’nın Sözü ve teşkilatı aracılığıyla, ruhi tehlikelere karşı bizi uyaran öğütler alırız. Bunlardan biri arkadaşlıklarla ilgilidir.

Arkadaşlıklar Bizi Yoldan Çıkarabilir

Gerekli düzeltmeler yapılmazsa, küçük bir uçak kolaylıkla rotadan sapabilir. Benzer şekilde, bugün İsa’nın takipçileri dış etkiler yüzünden sürekli darbeler alıyor. Birçoklarının para ve zevke çok fazla önem vererek ruhi değerlerle alay ettiği bedeni düşünüşlü bir dünyada yaşıyoruz. Pavlus, Timoteos’u son günlerin “başa çıkılması güç” bir zaman olacağı konusunda uyardı. (II. Timoteos 3:1-5) Özellikle kabul görme ve beğenilme yönünde güçlü bir istek duyan gençler kötü arkadaşlıklardan gelen saldırılara açıktır.—II. Timoteos 2:22.

On yedi yaşındaki Amanda şunları anlatıyor: “Bir ara, sınıf arkadaşlarım yüzünden imanım biraz zayıfladı. Dinimin kısıtlayıcı olduğunu, makul olmadığını söyleyip durdular; bu da cesaretimi kırmaya başladı. Bununla birlikte, ana-babam, İsa’nın takipçilerine özgü yol gösterici ilkelerin kısıtlayıcı değil, koruyucu işlevi olduğunu anlamama yardım etti. Şimdi bu ilkelerin eski okul arkadaşlarımınkinden daha tatmin edici bir yaşama sahip olmama yardım ettiğini anlıyorum. Bana gerçekten özen gösterenlere, yani ana-babama ve Yehova’ya güvenmeyi öğrendim ve öncülük hizmetinden sevinç duyuyorum.”

Hangi yaşta olursak olalım, inançlarımızı kötüleyen sözler söyleyen insanlarla karşılaşacağız. Onlar çok kültürlü görünebilirler, fakat Tanrı’nın bakış açısından ruhi düşünüşlü değil, ‘nefsani’dirler. (I. Korintoslular 2:14) Pavlus’un günlerindeki Korintos kentinde dünyevi hikmete sahip Şüpheciler nüfuzlu bir gruptu. Bu filozofların öğretileri, büyük olasılıkla İsa’nın Korintoslu takipçilerinden bazılarının dirilme ümidine imanlarını yitirmesine neden oldu. (I. Korintoslular 15:12) Pavlus şöyle uyardı: “Aldanmayın; fena arkadaşlıklar güzel ahlâkı bozarlar.”—I. Korintoslular 15:33.

Diğer taraftan, iyi arkadaşlıklar bizi ruhen güçlendirir. İsa’nın takipçilerinin cemaatinde imanlı bir yaşam sürdüren insanlarla kaynaşma fırsatına sahibiz. Hakikati 1939’da öğrenmiş olan birader Norman hâlâ herkes için büyük bir teşvik kaynağıdır. Onun ruhi görme yetisini keskin tutan nedir? Şöyle cevaplıyor: “İbadetler ve sadık kardeşlerle yakın dostluklar hayatidir. Bu tür dostluklar, Tanrı’nın teşkilatı ile Şeytan’ın teşkilatı arasındaki farkı açıkça görmeme yardım etti.”

Zenginliğin Aldatıcı Gücü

Deneyimli bir pilot olan Brian şunları açıklıyor: “Bir pilot bazen, sırf içgüdüleriyle uyuşmadığından aletlerine inanmakta güçlük çekebilir. Yeryüzündeki ışıkların görünüşü yıldızlara benzediğinden—göstergeleri onlara tersini söylediği halde—baş aşağı uçan deneyimli askeri pilotlar olduğu bilinmektedir.”

Benzer şekilde, bencil içgüdülerimiz ruhi anlamda bizi yanıltabilir. İsa, zenginliğin ‘aldatıcı gücü’ olduğunu söyledi ve Pavlus, ‘para sevgisinin birçoklarını imandan saptırdığını’ söyleyerek uyardı.—Markos 4:19; I. Timoteos 6:10.

Parıldayan aldatıcı ışıklar gibi, gösterişli maddeci hedefler bizi yanlış yöne yönlendirebilir. ‘Ümit edilen şeylerle ilgili bekleyişten’ sevinç duymak yerine, geçmekte olan bu dünyanın gösterişine kapılıp yoldan sapabiliriz. (İbraniler 11:1; I. Yuhanna 2:16, 17) Zengin biri olarak yaşamak ‘istersek’ ruhen gelişmek üzere büyük olasılıkla az zamanımız olacak.—I. Timoteos 6:9; Matta 6:24; İbraniler 13:5.

Evli genç bir adam olan Patrick, karısının ve kendisinin daha iyi bir yaşam standardı uğruna ruhi hedefleri feda ettiklerini kabul etti. Şunları anlattı: “Cemaatte pahalı otomobilleri ve konforlu evleri olanlardan etkilendik. Gökteki Krallıkla ilgili ümidi hiçbir zaman gözden kaybetmedikse de, onu beklerken aynı zamanda rahat bir yaşam sürdüreceğimizi düşündük. Ancak, zamanla gerçek mutluluğun Yehova’ya hizmet etmekle ve ruhen gelişmekle elde edildiğini anladık. Şimdi eskisi gibi basit bir yaşam sürdürüyoruz. Çalışma saatlerimizi azalttık ve daimi öncü olduk.”

İman Öğrenmeye Hazır Bir Yüreğe Bağlıdır

Yehova’ya güven geliştirmekte öğrenmeye hazır bir yürek de önemli bir rol oynar. ‘İmanın, ümit edilen şeylerle ilgili teminatlandırılmış bir bekleyiş ve görülmemesine rağmen gerçeklerin açık kanıtı [ya da “ikna edici kanıtı”]’ olduğu doğrudur. (İbraniler 11:1) Ancak öğrenmeye hazır bir yüreğe sahip olmazsak, büyük olasılıkla ikna olmayacağız. (Süleymanın Meselleri 18:15; Matta 5:6) Bu nedenle resul Pavlus, “hepsinin imanı yoktur” dedi.—II. Selânikliler 3:2.

Öyleyse, yüreklerimizi tüm bu ikna edici kanıtlara nasıl açık tutabiliriz? İmanı güçlendiren ve harekete geçiren Tanrısal nitelikleri geliştirmekle. Petrus, bizi, ‘imanımıza erdemi, bilgiyi, zaptı nefsi, tahammülü, Tanrısal bağlılığı, kardeş sevgisini ve sevgiyi eklemeye’ ısrarla teşvik ediyor. (II. Petrus 1:5-7; Galatyalılar 5:22, 23) Diğer taraftan, bencil bir yaşam sürdürürsek ya da Yehova’ya göstermelik bir hizmet sunarsak, imanımızın gelişmesini makul olarak bekleyemeyiz.

Ezra, Yehova’nın Sözünü okuyup uygulamak üzere “yüreğini hazırlamıştı.” (Ezra 7:10) Mika da öğrenmeye hazır bir yüreğe sahipti. “Ben RABBE bakacağım, kurtuluşumun Allahını bekliyeceğim; Allahım beni işitecek.”—Mika 7:7.

Başta değinilen Magdalena da sabırla Yehova’yı bekliyor. (Habakkuk 2:3) Şunları söylüyor: “Zaten ruhi cennetteyiz. İkinci adım olan harfi cennet kısa bir süre sonra gerçekleşecek. Bu arada yüz binlerce kişi büyük kalabalığa katılıyor. Bu kadar çok insanın Tanrı’nın teşkilatına akın etmesini görmek beni heyecanlandırıyor.”

Kurtuluşumuzun Tanrısına Güvenmek

Güvenimizi sona kadar sıkı tutmak, imanımızı geliştirmeyi ve Yehova ile teşkilatından aldığımız rehberliği dikkatle dinlemeyi gerektirir. Bu kesinlikle çaba göstermeye değer. Bir pilot uzun, zor bir yolculuktan sonra alçalarak sonunda koyu bulutları yarıp çıktığında derin bir doyum hisseder. Şimdi önünde, kendisini memnuniyetle karşılayacak yemyeşil yeryüzü uzanmaktadır. Aşağıda uçak pisti onu kabule hazır, beklemektedir.

Bizi de heyecan verici bir deneyim bekliyor. İç karartıcı bu kötü dünya, yerini adalet dolu yeni bir yeryüzüne bırakacak. Bizi Tanrısal bir karşılama bekliyor. Mezmur yazarının şu sözlerini dikkate alırsak oraya ulaşabiliriz: “Ümidim sensin, ya Rab Yehova; gençliğimden beri güvendiğim sensin. . . . . Daima hamdim sanadır.”—Mezmur 71:5, 6.