İlahi 222

Gözünüzü Ödülden Ayırmayın!

(II. Korintoslular 4:17, 18)

1. Körler artık gördüğünde,

Sağır olan duyduğunda.

Çölde çiçekler açınca,

Kuru toprak yeşerince.

Topal olan sıçrayınca,

Ayrılık, ölüm kalkınca,

Coşarsın sen de bunlarla;

Gözün ödülde olursa.

2. Dilsiz tekrar konuşunca,

Yaşlı yine genç olunca,

Toprak bol ürün verince,

İyilikler bitmeyince.

Her yer mutlu şarkılarla,

Sevinç, barışla dolunca,

Coşarsın sen de bunlarla;

Gözün ödülde olursa.

3. Kurtla kuzu otlayınca,

Ayı sığırla yatınca,

Çocuk onları güdünce,

Ona zarar gelmeyince,

Gözden yaşlar silinince,

Korku ve acı bitince,

Coşarsın sen de bunlarla;

Gözün ödülde olursa.