Onlar Yehova’nın İradesini Yaptı

Bir Özveri ve Vefa Örneği

ELİŞA adlı genç bir çiftçinin tarla sürmekten ibaret sıradan bir günü, yaşamının en önemli günü oluverdi. Elişa tarlada çalışırken, İsrail’in önde gelen bir peygamberi olan İlya beklenmedik şekilde onu ziyaret etti. Belki Elişa, ‘İlya benden ne istiyor olabilir?’ diye merak etmişti. Yanıt için çok beklemek zorunda kalmadı. İlya resmi giysisini Elişa’nın üzerine attı; böylece Elişa’nın bir gün kendisinin ardılı olacağını gösterdi. Elişa bu daveti hafife almadı. İlya’nın hizmetçisi olmak üzere tarlayı hemen bıraktı.—I. Kırallar 19:19-21.

Altı yıl kadar sonra, İlya’nın ayrılma zamanı gelmişti. Onun ayrılışıyla ilgili kayıt, İbranice Kutsal Yazılardaki “en etkileyici anlatılardan biri” olarak adlandırılmıştır.

İlya Ayrılmaya Hazırlanıyor

İlya, son bir kez Beyt-el, Eriha ve Erden’i ziyaret etmek istedi. Bu, bir kısmı engebeli dağlık bölgelerde olmak üzere, kilometrelerce yürümek demekti. Yolculuğun her bir etabında İlya, Elişa’yı yolculuğu bırakmaya teşvik ediyordu. Fakat Elişa sonuna kadar efendisiyle kalmak üzere diretti.—II. Kırallar 2:1, 2, 4, 6.

Beyt-el ve Eriha’dayken, “peygamber oğulları” Elişa’ya yaklaştılar.a “Biliyor musun ki, bugün RAB efendini senin başından kaldıracaktır?” diye sordular. Elişa şu yanıtı verdi: “Ben de biliyorum; susun.”—II. Kırallar 2:3, 5.

İlya ve Elişa daha sonra Erden Nehrine gitmek üzere yola çıktılar. Erden’e varınca İlya, peygamber oğullarından 50 kişi uzaktan bakarken bir mucize yaptı. “Cübbesini aldı, ve onu dürüp sulara vurdu, ve sular bu yana ve o yana ikiye bölündü, ve ikisi de kuru yerden geçtiler.”—II. Kırallar 2:8.

Geçtikten sonra İlya, Elişa’ya “ben senin yanından alınmadan evel sana ne yapayım, iste” diye sordu. Elişa, İlya’nın ruhundan “iki pay” istedi; bu, normalde ilk doğan oğlun hakkı olan çift pay demekti. Gerçekten de, Elişa tıpkı ilk doğan bir oğlun babasını onurlandıracağı gibi İlya’yı onurlandırmıştı. Ayrıca, İsrail’de Yehova’nın peygamberi olarak İlya’nın ardılı olmak üzere meshedilmişti. Bu nedenle, onun isteği ne bencillikti ne de uygun olmayan bir şeydi. Yine de, sadece Yehova’nın bu isteği yerine getirebileceğini bilen İlya, mütevazı şekilde “çetin şey istedin” dedi. Sonra şunu ekledi: “Eğer senin yanından alındığım zaman beni görürsen, sana böyle olacaktır; ve yoksa olmıyacaktır.”—II. Kırallar 2:9, 10; Tesniye 21:17.

Kuşkusuz Elişa efendisine bağlı kalmaya her zamankinden daha kararlıydı. Sonra, “ateşten araba ve ateşten atlar” belirdi. İlya, Elişa’nın şaşkınlıktan açılmış gözlerinin tam önünde bir kasırgayla kaldırılıp alındı; mucizevi şekilde başka bir yere nakledildi.b Elişa, İlya’nın resmi giysisini aldı ve Erden Nehri kıyısına geri döndü. “İlyanın Allahı RAB nerede?” diyerek sulara vurdu. Sular ayrıldı; bu, Elişa’nın, İlya’nın ardılı olarak Tanrısal desteğe sahip olduğunun açık bir kanıtıydı.—II. Kırallar 2:11-14.

Bizim İçin Dersler

İlya’nın yanında bu özel hizmet için davet aldığında, Elişa İsrail’in önde gelen peygamberine hizmet etmek üzere hemen tarlasını bıraktı. Belli ki, görevlerinden bazıları hizmetçilerin yaptığı türden işlerdi, çünkü ‘İlya’nın ellerine su döken’ biri olarak tanınıyordu.c (II. Kırallar 3:11) Yine de, Elişa işini bir imtiyaz olarak gördü ve İlya’ya vefayla bağlı kaldı.

Tanrı’nın hizmetçilerinin birçoğu bugün de benzer bir özveri ruhu sergilemektedir. Bazıları, iyi haberi uzak sahalarda vaaz etmek ya da Beytel ailesinin üyeleri olarak hizmet etmek üzere ‘tarlalarını,’ yani geçim kaynaklarını bıraktı. Başkaları Teşkilatın inşaat projelerinde çalışmak üzere yabancı ülkelere seyahat etti. Birçokları önemsiz görevler olarak düşünülebilecek işleri kabul etti. Fakat Yehova’ya kulluk eden hiç kimse önemsiz bir hizmet yapmaz. Yehova Kendisine isteyerek hizmet eden herkesi takdir ediyor ve onların özveri ruhunu bereketleyecektir.—Markos 10:29, 30.

Elişa sonuna kadar İlya’nın yanında kaldı. Fırsat tanındığında bile yaşlı peygamberi bırakmayı reddetti. Kuşkusuz, İlya ile geliştirdiği yakın ilişki böyle vefalı sevgiyi bir zevk haline getirdi. Bugün, Tanrı’nın hizmetçileri, Tanrı ile ilişkilerini güçlendirmeye ve iman kardeşlerine daha yakınlaşmaya çaba harcıyorlar. Yakın bir birlik bağı bereketlenecek, çünkü Mukaddes Kitap Yehova’dan şöyle söz ediyor: “İnayetli (vefalı) ile inayetli (vefalı) olursun.”—II. Samuel 22:26.

[Dipnotlar]