Anma Yemeği (Efendimizin Akşam Yemeği)

Tanım: İsa Mesih’in ölümünün anıldığı yemek düzenlemesi. Başka hiç kimseninkiyle karşılaştırılamayacak kapsamlı etkileri nedeniyle, onun ölümünün anılması yerindedir. Bu, İsa Mesih’in öğrencilerine anmalarını emrettiği tek olaydır. Aynı zamanda Efendimizin Akşam Yemeği olarak da bilinir (1. Kor. 11:20).

Anma Yemeğinin önemi nedir?

İsa sadık elçilerine şöyle demişti: “Beni anmak için bunu yapmaya devam edin” (Luka 22:19). Elçi Pavlus Hıristiyan cemaatinin ruhla evlat edinilmiş üyelerine şunları yazmıştı: “Efendimiz gelene dek, ekmekten her yediğinizde ve kâseden her içtiğinizde onun ölümünü duyurmuş oluyorsunuz” (1. Kor. 11:26). Dolayısıyla Anma Yemeği, Yehova’nın amacının gerçekleşmesinde İsa Mesih’in ölümünün önemine özel olarak dikkat çeker. İsa’nın hayatını kurban vermesinin özellikle yeni ahit açısından anlamını ve onun ölümünün gökteki Krallıkta onunla mirasçılar olacak kişileri nasıl etkilediğini vurgular (Yuhn. 14:2, 3; İbr. 9:15).

Anma Yemeği aynı zamanda, İsa’nın ölümünün ve bunun gerçekleşme şeklinin Başlangıç 3:15’te ifade edilen Tanrı’nın amacıyla uyumlu olduğunu ve Yehova’nın isminin kutsal kılınmasını sağladığını hatırlatır. İsa ölene dek Yehova’ya sadık kalarak, Âdem’in günahının, yaratılışındaki bir hatadan kaynaklanmadığını ve bir insanın ağır baskı altındayken bile Tanrı’ya bağlılığını kusursuz şekilde sürdürebileceğini kanıtlamış oldu. Böylece İsa, Yehova Tanrı’nın Yaratıcı ve Evrenin Egemeni olarak haklı bir konumda olduğunu gösterdi. Bunun yanında Yehova, İsa’nın kusursuz insan hayatını vermesiyle Âdem’in soyu için gereken fidyeyi sağlayarak, iman eden milyarlarca kişinin cennet yeryüzünde sonsuza dek yaşamasını mümkün kıldı. Böylece Yehova’nın başlangıçtaki amacı gerçekleşecek ve insanlığa duyduğu büyük sevgi de görülmüş olacaktı (Başl. 1:28; Yuhn. 3:16).

İsa’nın yerdeki yaşamının son gecesinde, omuzlarında ne ağır bir yük olduğunu düşünün. Gökteki Babasının onunla ilgili amacını biliyordu ve sınavlar karşısında sadık kalması gerektiğini de biliyordu. Başarısız olursa bunun Babası için ne büyük bir utanç ve insanlık adına ne büyük bir kayıp olacağının farkındaydı. Ölümü sayesinde başarılacak tüm şeyleri düşünerek, İsa’nın bu olayın anılmasını istemesi yerindeydi.

Anma Yemeğinde sunulan ekmek ve şarabın anlamı nedir?

İsa Anma Yemeğini başlattığında elçilerine verdiği mayasız ekmekle ilgili şunları dedi: “Bu benim bedenimi temsil eder” (Mar. 14:22). Bu ekmek onun günahsız bedenini simgeliyordu. O, bedenini insanların sonsuz yaşam ümidine sahip olabilmesi için verdi. Anma Yemeğinde, İsa’nın hayatını kurban vermesi sayesinde, Tanrı tarafından seçilen sınırlı sayıdaki insanın İsa’yla birlikte gökteki Krallıkta yer alma ümidi elde ettiğine özel olarak dikkat çekilir.

Sadık elçilerine şarabı verirken İsa şöyle dedi: “Bu, birçok insan uğrunda dökülecek olan kanımı, ‘ahit kanını’ temsil eder” (Mar. 14:24). Şarap onun kendi kanını simgeliyordu. Buna iman eden kişilerin günahlarının bağışlanması onun dökülen kanı sayesinde mümkün olacaktı. İsa Anma Yemeğinde onunla ortak mirasçı olacak kişilerin günahlarının bu kan sayesinde temizleneceğini vurguladı. Onun sözlerinden ayrıca, Yehova Tanrı ile ruhla meshedilmiş Hıristiyan cemaati arasındaki yeni ahdin bu kan sayesinde yürürlüğe gireceğini de anlıyoruz.

Ayrıca “Komünyon Ayini” başlıklı bölümün sayfa 253-255’teki kısmına bakın.

Ekmek ve şaraptan kimler almalı?

İsa ölümünden kısa süre önce Efendimizin Akşam Yemeğini başlattığında ekmek ve şaraptan kimler almıştı? On bir sadık takipçisi aldı ve İsa onlara şöyle dedi: “Babam benimle bir krallık için ahit yaptığı gibi, ben de sizlerle bir ahit yapıyorum” (Luka 22:29). Oradakilerin tümü gökteki Krallıkta Mesih’le birlikte olmak üzere davet edilmiş kişilerdi (Yuhn. 14:2, 3). Günümüzde de ekmek ve şaraptan alanların hepsi Mesih’in ‘bir krallık için yaptığı ahde’ dahil ettiği kişiler olmalıdır.

Bu simgelerden alan kaç kişi var? İsa sadece bir ‘küçük sürünün’ gökteki Krallık ödülünü alacağını söyledi (Luka 12:32). Onların toplam sayısı 144.000 olacaktı (Vah. 14:1-3). Bu gruba dahil olanların seçilmesi MS 33’te başladığına göre, günümüzde ekmek ve şaraptan sadece az sayıda kişinin almasını beklemek makuldür.

Yuhanna 6:53, 54’teki sözler sadece ekmek ve şaraptan alanların sonsuz yaşam kazanacağı anlamına mı geliyor?

Yuhanna 6:53, 54: “İsa onlara şöyle dedi: ‘Şu gerçeği bilin, İnsanoğlunun bedeninden yiyip kanından içmedikçe yaşama sahip olamazsınız. Benim bedenimden yiyip kanımdan içenin sonsuz yaşamı olur ve ben onu son günde diriltirim.’”

Bu yeme ve içme eyleminin mecazi anlamda anlaşılması gerektiği açıktır; aksi halde bunu yapan kişi Tanrı’nın kanununu çiğnemiş olur (Başl. 9:4; Elçi. 15:28, 29). Bunun yanında İsa’nın, Yuhanna 6:53, 54’teki sözleri Efendimizin Akşam Yemeğiyle bağlantılı olarak söylemediğine dikkat edilmeli. Bu sözleri duyanların Mesih’in bedenini ve kanını temsil eden ekmek ve şarapla yapılacak bir anma toplantısı hakkında hiçbir fikirleri yoktu. O zamandan yaklaşık bir yıl sonrasına kadar bu düzenleme bilinmiyordu ve elçi Yuhanna kendi ismini taşıyan İncil’de Efendimizin Akşam Yemeğinden, yaklaşık yedi bölüm sonra söz etmeye başladı.

O halde, bir kişi Anma Yemeğinde ekmekten ve şaraptan almayacaksa, nasıl mecazi anlamda ‘İnsanoğlunun bedeninden yiyip kanından içebilir’? İsa’nın bunu yapanların “sonsuz yaşamı” elde edeceğini söylediğine dikkat edin. Daha önce, 40. ayette insanların sonsuz yaşam elde etmek için ne yapması gerektiğini açıklarken, Babasının isteğinin ne olduğunu belirtmişti: “Babamın isteği, Oğlu görüp iman eden her kişinin sonsuz yaşama sahip olmasıdır.” O halde, ‘onun bedeninden yiyip kanından içmenin’ mecazi anlamda, İsa’nın kurban olarak sunduğu bedeninin ve kanının kurtarma gücüne iman etmek olduğunu düşünmek mantıklıdır. İster Mesih’le birlikte gökte, isterse de cennet yeryüzünde olsun, kusursuz bir yaşam elde edecek herkesten böyle bir iman göstermesi beklenir.

Anma Yemeği ne zaman ve ne sıklıkta düzenlenmelidir?

İsa bunun ne sıklıkta yapılması gerektiğini özel olarak belirtmedi. Sadece şöyle dedi: “Beni anmak için bunu yapmaya devam edin” (Luka 22:19). Pavlus şunları söyledi: “Çünkü Efendimiz gelene dek, ekmekten her yediğinizde ve kâseden her içtiğinizde onun ölümünü duyurmuş oluyorsunuz” (1. Kor. 11:26). Bir evlilik yıldönümünü ya da bir ulusun tarihindeki önemli bir olayın anıldığını düşünün; bu ne sıklıkta yapılır? Yılda bir kere, bu olayın yıldönümünde yapılır. Efendimizin Akşam Yemeği, Yahudilerin Fısıh Bayramıyla aynı tarihte başlatıldığından onun için de aynı şey geçerlidir. Fısıh, Hıristiyan olan Yahudilerin artık kutlamak zorunda olmadıkları yıllık bir kutlamaydı.

Yehova’nın Şahitleri Anma Yemeğini, birinci yüzyılda kullanılan Yahudi takvimine göre hesaplayarak 14 Nisan’da güneş battıktan sonra kutlarlar. Yahudilere göre gün, güneş battıktan sonra başlayıp sonraki gün batımında sona eriyordu. Dolayısıyla İsa, Yahudi takvimine göre, Anma Yemeğini başlattığı gün içinde öldürüldü. Bahar ılımına en yakın olan yeni ayın Yeruşalim’den görünmesinden sonraki gün batımı Nisan ayının başlangıcı sayılıyordu. Anma Yemeğinin tarihi bunun 14 gün sonrasıdır. (Anma Yemeğinin tarihi günümüzdeki Yahudilerin Fıshı kutladıkları tarihle çakışmayabilir. Bunun nedeni, onların takvimlerinde ay başlangıçlarının, yeni ayın Yeruşalim’den göründüğü zamana göre değil, gökbilimin belirttiği zamana göre ayarlanmasıdır ve bu ikisi arasında 18 ila 30 saat fark olabilir. Ayrıca Yahudilerin çoğu, Fıshı İsa’nın yaptığı gibi Musa Kanununa uygun şekilde 14 Nisan’da değil 15 Nisan’da kutlar.)